مطالعه جدیدی که اخیراً در مجله اینترنتی تحقیقات پزشکی منتشر شده است نشان می دهد که افسردگی در بیماران پارکینسونی که ماه ها در کلاس های رقص شرکت می کردند، کاهش یافته است. نه تنها علائم افسردگی آنها کاهش یافت، بلکه اسکن مغز تغییراتی را در نواحی مغز مرتبط با خلق و خوی نشان داد.
جوزف دسوزا، دانشیار عصب‌شناسی در دانشگاه یورک در تورنتو، می‌گوید: «بسیار جالب بود که ببینیم رقص تأثیر مثبتی بر مدارهای خلقی مغز دارد که می‌توانیم در تصویربرداری ببینیم.
دسوزا گفت: «این پیشرفت‌هایی که می‌توانیم در اسکن‌های مغزی MRI مشاهده کنیم، توسط شرکت‌کنندگان از طریق نظرسنجی گزارش می‌شود. او افزود.
برای این مطالعه کوچک، 23 نفر مبتلا به بیماری پارکینسون به مدت هشت ماه در کلاس های رقص هفتگی ارائه شده توسط برنامه اشتراک گذاری رقص پارکینسون در مدرسه ملی باله کانادا شرکت کردند. دروس از حرکت ساده پا گرفته تا حرکات تفسیری پیچیده تر، والس و رقص متغیر بود.
پارکینسون یک اختلال حرکتی است که زمانی اتفاق می‌افتد که سلول‌های مغزی که دوپامین عصبی شیمیایی تولید می‌کنند دچار نقص عملکرد یا مرگ می‌شوند. علائم شامل اسپاسم، سفتی عضلات و کندی حرکات بدن است. اما پارکینسون همچنین باعث می شود برخی از بیماران افسردگی یا اضطراب را تجربه کنند.
به گفته بنیاد تحقیقات پارکینسون مایکل جی فاکس، در واقع، نیمی از بیماران پارکینسون در برخی مواقع از افسردگی یا اضطراب شدید رنج می برند.
کارولینا بیرز، محقق ارشد، استادیار روانشناسی در دانشگاه آلگوما در انتاریو، در یک بیانیه مطبوعاتی گفت. «افراد مبتلا به بیماری پارکینسون علائم زیادی دارند که فقط مربوط به حرکت نیستند، بلکه شامل آسیب‌هایی در رفاه روانی و اجتماعی نیز می‌شوند. یکی یکی از این موارد افسردگی است.
نتایج نشان می دهد که پس از هر کلاس رقص، بیماران کاهش سطح افسردگی خود را گزارش کردند. علاوه بر این، اثر تجمعی بود که منجر به بهبود قابل توجهی در خلق و خوی پس از هشت ماه شد.
اسکن‌های مغزی انجام‌شده در این مطالعه نشان داد که سیگنال‌های شکنج سینگولات ساب کالوسال (SCG)، ناحیه‌ای از مغز که با افسردگی مرتبط است، به مرور زمان با ادامه رقصیدن افراد کاهش یافت.
بیر گفت: “این بدان معناست که SCG به سرعت زمانی که ما افسردگی داریم کار نمی کند.”
به گفته محققان، تصور می شود رقص مزایای بیشتری دارد. موسیقی سیگنال های پاداش مغز را فعال می کند، در حالی که حرکت مدارهای حسی و حرکتی را فعال می کند.
با این حال، دسوزا خاطرنشان کرد که رقصیدن بیماری پارکینسون را درمان نمی کند.
دسوزا گفت: «ما در تلاش برای درمان بیماری پارکینسون با رقص نیستیم. تلاش ما این است که مردم با کیفیت بهتری زندگی کنند. این موضوع هم برای مبتلایان به این بیماری و هم برای خانواده‌هایشان که از آنها مراقبت می‌کنند صدق می‌کند.»