همه نمی توانند نقش های زیادی را بازی کنند. مثل نقش «کیان» در سریال «مختارنامه». آقای میرباقری به عوامل این سریال گفته بود که این نقش متعلق به رضا رویگیری است و من را به شخص دیگری معرفی نکنید.
موزه سینما در ادامه چرخه نشست‌های تاریخ شفاهی خود، بخش‌هایی از سخنان این هنرمند را منتشر کرده است که بخش‌هایی از آن را همراه با تولد «رضا رویگیری» بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون می‌خوانید.
رضا رویگری با بیان اینکه در حوالی بازار تجریش و امامزاده صالح به دنیا آمدم، گفت: پدرم باغدار بود و خانواده ای بسیار مذهبی داشتم. به همین دلیل سینما را نمی شناختند، بنابراین ورود من به سینما اتفاق نیفتاد. حمایت خانواده
وی ادامه داد: از بچگی وقتی با دوستانم به سینما می رفتم به آنها می گفتم روزی عکس من در نمای سینما و پوسترهای فیلم ظاهر می شود. اتفاقی که به نظرم خنده دار بود و هیچکس فکر نمی کرد روزی بازیگر سینما شوم.
رویگیری در پاسخ به سوال مسعود نجفی مبنی بر اینکه چگونه این هنرمند وارد عرصه قرائت و آواز قرآن شد، توضیح داد: پدرم فردی بسیار متدین بود و دوست داشت من در حوزه علمیه ادامه تحصیل دهم. به همین دلیل من را به خواندن قرآن، تعزیه و سپس آواز کشاندند. یادم می آید روزی گروهی که از مراکش به ایران آمده بودند به من گفتند که هرگز فکر نمی کردند در ایران کسی به این خوبی قرآن بخواند. صدای خوبی داشتم و مردم محله با صدای من و چند نفر دیگر در ماه رمضان سحر و افطار می کردند.
نجفی حضور رویگری در فیلم «عقاب ها» را شروع خوبی در عرصه بازیگری دانست و رویگری نیز یادآور شد: اولین تجربه من با فیلم «عقاب ها» و برای دومین تجربه در فیلم «پلنگ» به کارگردانی ساموئل خاچیکیان بازی کردم. . او مرا در تلویزیون دیده بود. در آن سال‌ها فعالیت‌های زیادی در تلویزیون داشتم، بنابراین هیچ‌وقت بی‌تحرک نبودم. من حتی در بسیاری از برنامه ها بدون هیچ انتظار مالی ظاهر شدم. بهترین کارم از نظر سینمایی فیلم «بوتیک» به کارگردانی حمید نعمت له بود.
بازیگر «خانه خلوت» یادآور شد: همه نمی توانند نقش های زیادی را بازی کنند. مثل نقش «کیان» در سریال «مختارنامه». آقای میرباقری به عوامل این سریال گفته بود که این نقش متعلق به رضا رویگیری است و من را به شخص دیگری معرفی نکنید.
رویگری در پایان گفت: علاقه زیادی به درس خواندن نداشتم به همین دلیل به دانشگاه نرفتم. با این حال، حضور در صحنه تئاتر برای من مانند حضور در دانشگاه بود و هر چه آموختم را مدیون حضور در صحنه تئاتر هستم.