دید منحصر به فرد یک کرم دانشمندان را شگفت زده کرد
کرم وانادیس چشمان درشتی دارد. در واقع، اگر چشمان ما به اندازه این کرم مدیترانه ای بزرگ بود، برای حمل 100 کیلوگرم وزن اضافی به یک چرخ دستی بزرگ و بازوهای قوی نیاز داشتیم.
به گزارش STدی، چشمان این کرم حدود بیست برابر بیشتر از سایر قسمت های سرش وزن دارد و به طرز عجیبی بر روی این موجود دریایی ریز و شفاف ظاهری نامتناسب دارد.
کرم های Vanadis در اطراف جزیره ایتالیایی Ponza در غرب ناپل یافت می شوند. آنها کرم های شبگرد هستند و زمانی که خورشید در آسمان است ناپدید می شوند. اما چگونه این کرم ها پس از تاریک شدن هوا با همنوعان خود ارتباط برقرار می کنند؟ و چه فایده ای دارد؟
اندرس گارم، یک متخصص دریایی و زیست‌شناس عصبی از گروه زیست‌شناسی دانشگاه کپنهاگ، گفت: «ما در حال کشف این معمایی هستیم که چرا یک کرم تقریبا نامرئی و شفاف که در تاریکی شب تغذیه می‌کند، چنین چشم‌های درشتی دارد. است. بنابراین، اولین هدف پاسخ به این سوال بود که آیا چشم های درشت به این کرم دید خوبی می دهند؟
دید وانادیس به عنوان عالی و پیشرفته شناخته شده است. تحقیقات نشان داده است که این کرم می تواند از چشمان خود برای دیدن اجسام کوچک و ردیابی حرکات آنها استفاده کند.
این واقعاً جالب است زیرا چنین توانایی معمولاً در ما مهره‌داران به همراه بندپایانی مانند حشرات، عنکبوت‌ها و غیره و سرپایان مانند اختاپوس و ماهی مرکب وجود دارد. این اولین بار است که چنین دیدگاه مترقی خارج از این گروه ها دیده می شود. در واقع تحقیقات ما نشان داده است که این کرم دید عالی دارد. گرم می گوید اگرچه این موجودی نسبتاً ساده با مغز کوچک است، اما بینایی آن با دید موش ها قابل مقایسه است.
این باعث می شود که چشم و بینایی خارق العاده این کرم در قلمرو حیوانات منحصر به فرد باشد. کار این محقق بر درک این موضوع متمرکز است که چگونه سیستم های عصبی ساده می توانند عملکردهای بسیار پیچیده ای را انجام دهند.
اشعه ماوراء بنفش و زبان مخفی
اکنون محققان در تلاشند تا دریابند چرا این کرم می تواند به خوبی ببیند. قسمت‌های بدن کرم‌ها شفاف است، به جز چشم‌هایشان که باید نور را ثبت کنند تا عمل کنند. از آنجایی که دیده شدن برای وانادیس باید هزینه داشته باشد، فواید تکاملی چشم باید بیشتر از عواقب آن باشد.
آنچه کرم ها از این چشم های درشت به دست می آورند هنوز مشخص نیست، به خصوص که آنها حیوانات شب زنده داری هستند و در طول روز، زمانی که چشم ها به طور معمول در بهترین حالت خود هستند، دیده نمی شوند.
هیچ کس تا به حال این کرم را در طول روز ندیده است، بنابراین ما نمی دانیم کجا پنهان شده است. بنابراین نمی توان این احتمال را رد کرد که کرم ها نیز در طول روز از چشم خود استفاده کنند. اما آنچه می دانیم این است که مهم ترین فعالیت های آن، مانند جفت گیری و جفت گیری، در شب اتفاق می افتد.
این کرم ها نور را در طول موج های متفاوت از ما انسان ها می بینند. دید آنها شامل نور ماوراء بنفش است که برای چشم انسان نامرئی است. و به گفته Garm، این می‌تواند نشان دهد که چشمان آن برای دیدن سیگنال‌های بیولومنسانس در دریای سیاه در شب طراحی شده‌اند.
بیولومینسانس تولید و انتشار نور توسط موجودات زنده در نتیجه واکنش های شیمیایی در بدن آنها است.
ما یک نظریه داریم که کرم ها خود نورانی هستند و از طریق نور با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. هنگامی که موجودات از نور آبی یا سبز معمولی به عنوان نور بیولومینسانس استفاده می کنند، خطر جذب شکارچیان را نیز به دنبال دارند. با این حال، اگر کرم به جای آن از نور ماوراء بنفش استفاده کند، برای حیواناتی غیر از گونه های خود نامرئی می ماند. بنابراین، فرضیه ما این است که آنها دید روشن UV را برای داشتن یک زبان مخفی تکامل دادند.
این همه چیز را واقعاً هیجان انگیز می کند، زیرا نور فرابنفش بیولومنسانس هرگز در هیچ حیوان دیگری مشاهده نشده است. امیدواریم این را به عنوان اولین نمونه ارائه کنیم.
موضوعی هیجان انگیز برای تحقیقات رباتیک
به دلیل این کشف، آندرس گارم و همکاران پژوهشگرش همچنین شروع به همکاری با محققان روباتیک در دانشگاه جنوب دانمارک (SDU) برای الهام بخشیدن به فناوری در زیست شناسی کردند. هدف آنها با هم بررسی این است که آیا مکانیسم پشت این چشم ها می تواند به خوبی درک شود تا به فناوری ترجمه شود.
به گزارش گرم، چشم های وانادیس از نظر تئوری تکاملی نیز جالب هستند زیرا قابل حل هستند یکی کمک از شدیدترین بحث های آکادمیک پیرامون این نظریه.
چشم های Vanadis به سادگی ساخته شده اند اما عملکرد پیشرفته ای دارند. در همان زمان، آنها در یک دوره تکاملی نسبتا کوتاه تنها چند میلیون سال توسعه یافتند. این بدان معنی است که آنها باید مستقل از چشم انسان رشد کرده باشند و رشد بینایی در زمان نسبتاً کوتاهی حتی با عملکرد بالا امکان پذیر است.
