شهرهای امروزی آلوده و پر ازدحام هستند، اما کاشت درختان در فضاهای شهری می تواند تنوع زیستی را افزایش دهد، زیستگاه های حیات وحش را برای آینده ایجاد کند و آلودگی بیش از حد را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. یک انتقال سبز بی سر و صدا بین خیابان های شلوغ، پارک ها و مراکز خرید در حال انجام است و طبیعت را به پراکندگی شهری بازمی گرداند.
ایمنا می گوید ریزجنگل ها، مناطق کوچکی از درختان جنگلی انبوه، از لندن تا لس آنجلس، در هر گوشه جهان کاشته می شوند و شرایط فعلی شهرها را بهبود می بخشند.
ریزجنگل چیست و چگونه کلانشهرها را بهبود می بخشد؟
بر اساس گزارش سازمان ملل، بیش از 420 میلیون هکتار از جنگل های جهان در سال 2020 نسبت به سال 1990 از بین رفته است. با توجه به اینکه بیش از 85 درصد از جمعیت جهان در مناطق شهری زندگی می کنند، ریزجنگل ها یک راه ضروری برای مبارزه با جنگل زدایی در شهرها هستند.
تکنیک جنگل میاواکی، که در دهه 1970 توسط گیاه شناس و بوم شناس گیاهی ژاپنی ساخته شد، الهام بخش جنگل های کوچک در سراسر جهان است. این جنگلهای کوچک ارگانیک و متنوع را می‌توان در مکان‌هایی به مساحت 9 متر مربع کاشت و در توسعه آنها تنها از گونه‌های بومی استفاده شد که به طور طبیعی در منطقه کاشت رشد کنند. آنها ده برابر سریعتر از جنگلهای تک کشت تنها در دو تا سه دهه رشد می کنند.
از زمان شروع کار میاواکی، بیش از 285 ریز جنگل کاشته شده است که مزارع آن از 600 درخت تشکیل شده است و می توانند بیش از 500 گونه جانوری و گیاهی را در عرض سه سال جذب کنند. یک برنامه درختکاری برای احیای تنوع زیستی و معرفی مجدد گونه های بومی اجرا شد که نتیجه آن ایجاد 230 جنگل کوچک در 52 شهر در سراسر جهان، از تولوز در فرانسه تا سنت جورج در رومانی و مادرید در اسپانیا شد.
نقش ریزجنگل ها در بهبود محیط زیست
ریز جنگل ها به بازیابی کیفیت خاک، آب و هوا کمک می کنند. اندازه کوچک آنها به آنها اجازه می دهد در یک فضای شهری نسبتاً محدود کاشته شوند، به خصوص که توسعه آنها اغلب از مناطق بلااستفاده مانند حیاط مدارس، گورستان ها و نزدیک ایستگاه های مترو بهره می برد. آنها همچنین می توانند به کاهش تأثیر باران های شدید و خنک نگه داشتن شهرها کمک کنند.
ریزجنگل ها همچنین زیستگاه های حیات وحش بیشتری را در شهرها ایجاد می کنند. هنگامی که در لایه های جداگانه کاشته می شوند، جوامع گیاهی از بوته ها و گیاهان کوچکتر را نیز تشکیل می دهند و تا سه تا پنج سال پس از رشد از نظر اکولوژیکی خودکفا نمی شوند.
این جنگل‌ها فواید بی‌شماری دارند، اما شاید مهم‌ترین نقش آنها در رفاه مثبت جوامع باشد، زیرا تعامل با طبیعت استرس فیزیکی را کاهش می‌دهد و علائم بیماری‌های روانی مانند اضطراب یا افسردگی را کاهش می‌دهد. از سوی دیگر، این جنگل ها به آهنربایی برای ارتباطات انسانی تبدیل می شوند و افراد را برای استراحت، مطالعه یا تفریح جذب می کنند.
ریزجنگل ها همچنین با فراهم کردن فرصتی منحصر به فرد برای تعامل با طبیعت و شناخت تأثیرات زیست محیطی اقدامات خود، تأثیر مثبتی بر کودکان و جوانان دارند.
چالش های توسعه ریز جنگل ها در مناطق شهری
علیرغم مزایای گسترده، ریزجنگل های شهری نیز با چالش هایی در حال رشد در شهرها روبرو هستند. قرار گرفتن در معرض آلاینده ها، دمای بالا و خشکسالی می تواند از رشد عمیق ریشه های این جنگل های کوچک جلوگیری کرده و احتمال ابتلا به بیماری را در بین آنها افزایش دهد. با این حال، با گذشت زمان، این جنگل ها به کاهش آلودگی شهرها کمک می کنند و آنها را به مکان های دلپذیری برای زندگی تبدیل می کنند
