اعتماد: «شفیعی کدکنی و سیاست فرهنگی ما» عنوان یادداشتی است از سید مصطفی محقق داماد که در آن آمده است: دکتر شفیعی کدکنی را از جهاتی باید شخصیتی منحصر به فرد دانست. سوابق تحصیلی وی در حوزه علمیه مشهد، جایگاه ویژه ای را در میان اهالی ادب کشورمان در زمینه علوم اسلامی به ارمغان آورده است. او در ادبیات فارسی نیز شخصیتی بی نظیر است. هم در مشهد تحصیل کردند و هم در دانشگاه تهران. در مشهد نزد ادیب نیشابوری و در تهران نزد اساتید بزرگ دانشگاه درس خواند.
دکتر. شفیعی کدکنی به مسائل دینی مسلط است و به تشیع واقعی پایبند است. علاوه بر این، میهن پرستی و عشق به ایران را به بالاترین حد رسانده اند. با اینکه در دانشگاه های مختلف دنیا بسیار مطالبه گر بودند، اما ایران را ترک نکردند و ماندند و دانشجو تربیت کردند. افرادی که دوره های او را گذرانده اند به دانشجو بودن و آموختن از او افتخار می کنند.
یکی از افتخارات من این است که به نوعی به ایشان نزدیک هستم و از محضر ایشان بهره می برم. آنها با وجود وزن سما همچنان در شورای علمی بنیاد موقوفات افشار عضویت دارند. زمانی که مرحوم ایرج افشار و مرحوم باستانی پاریسی در قید حیات بودند، جلسات خصوصی زیادی داشتیم که از محضر این بزرگواران بهره بردیم. از دیگر ویژگی های آقای شفیعی کدکنی تواضع ایشان است.
دوری او از غرور و تکبر بسیار ارزشمند است. این را باید به محبت آنها و احترامی که نسبت به افراد با فضیلت دارند اضافه کنیم. همچنین لازم به ذکر است که دکتر شفیعی کدکنی دوستی دیرینه ای با مسئولان کشور دارد و در راس آنها مقام رهبری دارد و بین آنها شناخت و احترام متقابل وجود دارد. ما دو قرن در تاریخ داریم که به آنها می گوییم «دو قرن طلایی اسلامی». یعنی قرن چهارم و پنجم.
در این دو قرن تمدن اسلامی، دانشمندان بسیار گرانقدری به دنیا آمدند که به آزادی اندیشه و بیان رسید، ما هرگز ظاهر آنها را ندیدیم و باعث افتخار ما نشدند. این نشان دهنده اهمیت فضا و بستر لازم برای رشد علمی در کشور است. آثار منتشر شده توسط آقای شفیعی کدکنی همواره غنای زبان و ادبیات فارسی بوده است. مثلاً اصلاحات و تحقیقات ایشان بسیار ارزشمند است.
برای من که طلبه ای بیش نیستم این آثار همیشه سند معتبری برای یادگیری بوده است. همیشه تعدادی از این کتاب ها روی میز کار من هست. غیر از این شعرهای اوست که هر کدام ارزش ادبی و هنری خاص خود را دارد. به هر حال دکتر شفیعی کدکنی در کمال تعبیر یکی از «سرورهای ادبی ایران» است.
در مورد نظر از یکی یکی از مسئولین مسئول وزارت جهت مشاوره در خصوص کتاب اشعار دکتر. شفیعی کدکنی باید بگوید که سوال در مورد سیاست گذاری فرهنگی است که موضوع ظریفی است. اگر بخواهند با فرهنگ با خشونت برخورد کنند، نتیجه معکوس می شود.
مطمئنم آقای شفیعی کدکنی در کشور ما طرفدارانی دارد که باورشان نمی شود کتابش اینقدر به دردسر بیفتد و یک مقام مسئول درباره نقد کتابش چنین حرفی بزند! به هر حال امیدوارم این کتاب و سایر آثاری که حق انتشار آزاد دارند مشکل عمده ای نداشته باشد چرا که این گونه اقدامات مردم را در فرهنگ به ناامیدی می کشاند.
مسئولان فرهنگی باید توجه داشته باشند که فرهنگ محل برخوردهای خشونت آمیز نیست. کتاب دکتر. شفیعی کدکنی بدون شک نه مخالف عفت عمومی است، نه با حیثیت ملت ایران و نه با اعتقادات دینی و معنوی مردم. چه کسی نداند که کار آنها به بهبود فرهنگ و علم در این کشور کمک می کند؟