در اینجا می توانید گزیده ای از دکتر را بخوانید خاطرات ولز ، که در آن Qajar -era در مورد رشوه خواری و همچنین حقوق و “مداخله” لایه های مختلف ایران است:
به گفته Faraid ؛ در برخوردهای من با دوستان و افراد ، بعضی از آنها اغلب از من سؤال می کردند که چقدر ماهی می گیرند؟ وقتی جواب را می شنوید و حقوق من را فهمیدید ، پرسیدید: خوب ، چقدر مداخله می کنید؟ و منظور آنها “مداخله” لافت و سرقت بود.
آنها رشوه خواری و “مداخله” را حق قانونی خود می دانند و در صورت رعایت مداخله از حقوق ماهانه خود مراقبت نمی کنند. حاکمان ایالات متحده نیز با پرداخت مقدار زیادی از پیش بینی شکلات ، که این یک مداخله برای شاه است ، تصمیم خود را دریافت می کنند.
روز ورود حقوق در آب سلطنتی ناصر الدین شاه ؛ افسران مالی با دریافت پول حقوق خود را پرداخت می کنند
اگر می خواستم اسب ، فرش یا شکر بخرم ، خدمتکار و ناظر ده درصد بیش از قیمت اصلی خریداری می کنند و آن را به حساب من واگذار می کنند. این کار به جایی رسیده است که همه مردم این کار غیرقانونی و ناعادلانه را به عنوان حق خود می دانند و با شجاعت حضور جمعیت در مورد آن صحبت می کنند.
بیشتر کسانی که هر بار این نوع سرقت های عمومی را به جامعه می برند تا وجدان خود را متقاعد کنند بیهوده هستند و عذرخواهی می کنند که حقوق اصلی یا دولت آنها پول خود را خرج نمی کند. با این حال ، در ابتدا ، آنها آماده هستند تا با همان مقدار حقوق تنظیم شوند.
برای روشن کردن سران خوانندگان برای میزان حقوق بنده ، فراش ، سرآشپزها و دیگران در سال 1881 [1259 شمسی] من به مقدار آنها اشاره خواهم کرد:
قوانین خرید و ارسال شده: ماهی 50 قرآن ؛ حقوق پخت و پز خوب: ماهی 50 قرآن ؛ پیشخدمت های خوب: 40 قرآن ؛ حقوق حزب و بهشت: 25 قرآن. [دکتر ویلز در این کتاب قیمت یک اسب را حدود 50 تومان ذکر کرده است؛ بنابراین برای مثال یک سرپیشخدمت با جمع ده ماه حقوق خود قادر به خرید یک اسب بوده است]بشر
یک بنده یا بنده در ایران ، علاوه بر حقوق ، هزینه ها ، خوراک ، خوراک ، مداخلات ، مداخله و غیره ، در پایان سال و ورود عید نوروز حداقل یک ماه سوگند دریافت می کند و استاد همه لباس ها بشر مجموع این حقوق و درآمد بیشتر از یک پزشک محلی است.
