بعدی- با ردیابی امواج مغزی و حرکات چشم، دانشمندان دریافتند که شاهکار ورمیر بازدیدکنندگان را در یک “حلقه بصری پایدار” به دام می‌اندازد.
به گزارش بازتاب آنلاین به نقل از تایمز، از مارتین دن اوتر خواسته شد تا بررسی کند که بینندگان چگونه به نقاشی معروف ورمیر واکنش نشان دادند. عصب می گوید: «به طور معمول، وقتی به یک نفر نگاه می کنید، به چشمان او و سپس به دهان او نگاه می کنید. یک نگاه اجمالی به این ویژگی‌ها معمولاً برای ارزیابی سریع حال و نیت آنها کافی است، اما این نگاه اجمالی برای درک نقاشی دختری با گوشواره مروارید کافی نیست.
اسکن‌های مغزی نشان می‌دهد که نگاه بینندگان از چشم‌ها به سمت دهان، سپس به گوشواره‌های مروارید، و برگشت به چشم‌ها، به دهان و به گوشواره‌ها حرکت می‌کند. بنابراین بیننده در یک حلقه گیر می کند که باعث می شود برای مدت طولانی به نقاشی خیره شود. این مطالعه شامل نصب یک هدست برای 20 شرکت کننده بود که سطوح فعالیت مناطق مختلف مغز را ردیابی می کرد.
داده‌ها زمانی جمع‌آوری شد که داوطلبان از گالری‌های مختلف در موزه Maerichshuis در لاهه، جایی که این نقاشی نگهداری می‌شود، بازدید کردند و به نقاشی‌های مختلف نگاه کردند. این هدست همچنین دارای دستگاهی بود که حرکات چشم آنها را ردیابی می کرد. دان اوتر گفت: «این فناوری به ما امکان داد امواج مغزی را با آنچه شرکت‌کننده در آن لحظه به آن نگاه می‌کرد، مرتبط کنیم. به گفته موزه ای که این مطالعه را سفارش داده است، واکنش شرکت کنندگان هنگام قرار گرفتن در معرض نقاشی ده برابر بیشتر از زمانی بود که عکسی از نقاشی نشان داده شد.
دن اوتر ادامه داد: بازدید از موزه یک تجربه شگفت انگیز است. این پرتره در حدود سال 1665 کشیده شده است و برای مدت طولانی هنردوستان را مجذوب خود کرده است. ورمیر در طول زندگی خود نسبتاً ناشناخته بود. او در قرن نوزدهم دوباره کشف شد و در حال حاضر همراه با رامبراند، بزرگترین نقاش عصر طلایی هلند محسوب می شود. اطلاعات کمی در مورد ورمیر وجود دارد به جز اینکه او تمام زندگی خود را در دلفت گذراند، با یک زن کاتولیک ازدواج کرد، 11 فرزند داشت و 35 نقاشی کشید. دختری با گوشواره مروارید دومین پرتره زن در جهان پس از مونالیزا است.
اما مورخان هنر نمی دانند این خانم کیست. بر خلاف رمان اقتباس شده از این نقاشی، مشخص نیست که این دختر واقعی است یا حاصل تخیل هنرمند. این مطالعه جدید اولین تلاش دانشمندان برای درک رمز و راز این نقاشی نیست. در سال 2020، محققان از انواع تکنیک های تصویربرداری برای اسکن این نقاشی استفاده کردند.
آنها به این نتیجه رسیدند که او مژه هایی دارد، اگرچه اکنون برای بیننده نامرئی است، که در برابر پرده سبزی کشیده شده است که اکنون از دید پنهان است. کشف موهای صورت این دختر در اسکن ها به عنوان نشانه ای از دیدن یک شخص واقعی و نه یک چهره ایده آل تفسیر شد. این تحقیق همچنین منشا رنگدانه های مورد استفاده این هنرمند را نشان داد. گوشواره مروارید با استفاده از رنگ سفید سربی از منطقه انگلیسی پایک به تصویر کشیده شده است.
در سال 2001، کتابی به نام دوربین ورمیر نشان داد که هنرمند از دوربین تاریک برای کمک به فرآیند نقاشی خود استفاده کرده است. این استدلال چندین مورخ هنر را متقاعد کرده است، اما هیچ مدرک مستندی برای تأیید این ادعا وجود ندارد. این پیشنهاد اولین بار در سال 1891 توسط گرافیست آمریکایی، جوزف پنل، برای تجزیه و تحلیل ارائه شد یکی نقاشی های دیگری از ورمیر ارائه شد. در این نقاشی، پهنای سر افسر تقریباً دو برابر سر دختر است که اگرچه از نظر هندسی درست است، اما در نقاشی های قرن هفدهم غیرعادی بود.
مورخان هنر نیز متوجه شده اند که دیوارپوش های تعدادی از نقاشی های ورمیر بسیار دقیق و وفادار به هنر آن زمان نقاشی شده است. ورمیر می تواند با کمک یک دوربین ابسکرا به این نوع دقت دست یابد. این نوع دوربین ها به طور گسترده در قرن 18 و 19 مورد استفاده قرار می گرفتند، اما در دوران حرفه ای ورمیر کمتر رایج بودند.