اثاثه ادبیات عامیانه فارسی مملو از شعرهایی است که به نظر می رسد بی معنی است و مشخص نیست چه کسی توسط چه کسی نوشته شده است.
به گفته بازتاب آنلاین ؛ اگرچه مختص ادبیات فارسی نیست ، “زیام” تاریخ بسیار طولانی در ادبیات عامیانه فارسی دارد که برخی از آنها پس از سالها هنوز به زبان مردم ایران هستند. با این حال ، تأثیر این نوع ادبیات بر فرهنگ و همچنین پیگیری منشأ فرهنگی آن می تواند یک مسئله بسیار مهم باشد.
ادبیات عامیانه
“Attal Tel Totleh
گاو چطوره؟ “
همه ما این آیات عامیانه را به تنهایی یا با دوستان خود خوانده ایم ، اما هرگز متوجه نشده ایم که این آیات چه معنی دارد یا برای آنها چه کسی نوشته شده است یا از همه مهمتر ، آیا این آیات نامیده می شود؟
نمونه های زیادی از چنین آهنگ هایی در ادبیات عامیانه ایرانی وجود دارد که یکی مشهورترین این موارد “اتل متل آتل” است. در فرهنگ های قومی ایران ، بسیاری از این شعرها وجود دارد ، و البته بسیاری از لالایی های مادری نیز از این اشعار هستند.
“Zaoum” چیست؟
اصطلاح “زیارت” برای اولین بار توسط آینده نگر و نیروهای روسیه مورد استفاده قرار گرفت و توسط محمد رضا شفیسی به ادبیات فارسی معرفی شد. کدگذاری در کتاب “رستاخیز کلمات” ، که مربوط به فرمالیست های روسیه و آرای آنها است ، برای اولین بار از اصطلاح زیارت استفاده کرد و به تدریج راه را برای انجمن های ادبی باز کرد.
Ziam- که می گوید دکتر کدکانی می گوید- در واقع به اشعار عامیانه اشاره دارد که هدف اصلی آنها لذت بردن از موسیقی است ، نه انتقال معنی. موسیقی این شعرها نیز بسیار ساده و همه راه است. به طوری که تعداد زیادی از انسان ها آن را به سادگی درک می کنند و به دلیل سادگی و البته برای زمزمه کردن تحریک می شوند. در نتیجه ، زائران می توانند از معنای معنی آزاد شوند و آنها را به کلمات ریتمیک کاهش دهند.
این یک تاریخ عالی از اشعار است و معمولاً در زمینه یک فرهنگ و توسط گروهی از مردم ایجاد می شود و این کار برای کسی نیست که آنها را بنویسد. همچنین ، این شعرها معمولاً به سینه ها منتقل می شوند و تا چند سال پیش در قالب کتاب نبودند. زائران را می توان به گرایش شدید بشریت برای حفظ موسیقی در کلام و همچنین ستایش یک سرود نمادین برای خوشبختی در مجاورت نسبت داد.
نکته جالب دیگر در مورد زائران تعصب آنهاست. به عنوان مثال ، Tutule با “قفسه سینه” قافیه می شود. جالب اینجاست که به نظر نمی رسد که توتول ها و قافیه ها از منظر قافیه و قافیه آنقدر قوی باشند. اما آنچه این علایق را جالب می کند این است که این دو کلمه شبیه به یکدیگر هستند. از یک طرف “به / تو” و “جو / یو” و “lecrus” و “rah” از طرف دیگر با آوایی هماهنگ هستند. با این تفسیرها ، واضح است که قافیه در زائران ، گرچه دقیق نیست ، اما دارای مکانی از اعراب است. همه اینها ، همراه با یکدیگر ، نشان دهنده علاقه ذاتی بشر در موسیقی کلامی است. اکنون ، به عنوان shafiii ، کدک موسیقی جانبی (قافیه و ردیف و غیره) یا خود کلمه است که به زبان فارسی نتیجه تقسیم دو طرفه آیات است.
زیم در شعر مولوی
زائران همچنین در آیات شاعران بزرگ یافت می شوند و نمونه های بسیاری را می توان یافت که شاعران بزرگ ایرانی از آن استفاده کرده اند. یکی این یکی از شاعران مولوی است که در دیوان شمس ، او اغلب می تواند شاهد چنین موضوعی باشد. به عنوان:
چه صحبت های یک مرد از خم شدن مانند شکر است
خشک
می توان اجرا کرد که مولوی قصد دارد آنچه را که می داند خشک بگوید. اما وظیفه “lella” چیست؟ رومی این تولید آوایی را برای استفاده از موسیقی انجام داده است و در واقع هیچ هدفی فراتر از آن وجود ندارد. فراوانی چنین صداهایی در اشعار مولوی بسیار زیاد است و همانطور که در بالا ذکر شد ، نمونه های بسیاری در سایر شاعران فارسی وجود دارد.
آیا شعرهای زائران هستند؟
گویی که ما شعر را یک کلمه ریتمیک ، تمثیلی و متفکر می دانیم ، شاعران را نمی توان شعر دانست. با این حال ، به نظر می رسد این شعرها از نظر موسیقی بسیار غنی هستند و اهمیت آنها در ادبیات عامیانه و شکل گیری آن امکان پذیر نیست.
نویسنده: مهدی دهگان