درمان مورچه ها! – اخبار آنلاین

غزال زیاری: مورچه های ماتابله باید سخت کار کنند تا تنها منبع غذایی خود را تامین کنند و آنها فقط یک منبع غذایی دارند: موریانه ها.

این جست و جو می تواند آسیب جدی به مورچه های مهاجم وارد کند. این به این دلیل است که موریانه ها بدن مورچه ها را با ضربات سریع فک پایین آنها سوراخ می کنند. البته مورچه ها همچنین سیستمی مبتنی بر بزاق در بدن خود برای درمان جراحات مورچه های همنوع خود ایجاد کرده اند.

این چیزی است که تحقیقات جدید نشان می دهد مورچه‌های مهاجم احتمالاً عفونی بودن زخم را تشخیص می‌دهند و سپس عفونت را با آنتی‌بیوتیک‌های تولید شده در بزاقشان درمان می‌کنند. انجام می دهند. این نتایج در مطالعه ای که در 29 دسامبر در ژورنال Nature Communications منتشر شد، توضیح داده شده است.

یک وعده غذایی ضروری اما پرخطر

مورچه های مهاجم در جنوب صحرای آفریقا زندگی می کنند. طول این مورچه ها به 2.5 سانتی متر می رسد و آنها یکی آنها یکی از بزرگترین گونه های شناخته شده مورچه ها در جهان هستند. اما موریانه هایی که این مورچه ها از آنها تغذیه می کنند اغلب آسیب زیادی به مورچه ها وارد می کنند. حدود 22 درصد از مورچه ها می توانند یک یا چند پا را هنگام برخورد با موریانه از دست بدهند. جالب اینجاست که در بسیاری از موارد مورچه های زخمی توسط مورچه های دیگر برای درمان به لانه بازگردانده می شوند.

به گفته اعضای تیم، عامل اصلی مرگ و میر این مورچه ها عفونت توسط باکتری سودوموناس آئروژینوزا است.P. aeruginosa) و مشاهده شده است که مورچه ها بیشتر زخم ها را از این طریق التیام می بخشند P. aeruginosa درمان می کنند

پستانداران، از جمله سگ ها و خفاش ها، مولکول هایی در بزاق خود دارند که خواص درمانی بالقوه ای دارند و با لیسیدن زخم ها از رشد باکتری ها جلوگیری می کنند. این چیزی است که اعضای این تیم تحقیقاتی معتقدند اگرچه بسیاری از حیوانات به طور غریزی زخم های خود را می لیسند، اما نمی توانند تشخیص دهند که آیا زخم هایشان عفونی شده است یا خیر.

با این حال، به نظر می‌رسد که مورچه‌های مهاجم مغز پیچیده‌تری دارند و می‌توانند از تغییرات شیمیایی زخم برای تشخیص عفونت و نیاز به درمان استفاده کنند.

بیشتر بخوانید:

مطالعه بزاق مورچه ها

به عنوان بخشی از این مطالعه، محققان ترکیب شیمیایی بزاق مورچه های مهاجم را در آزمایشگاه بررسی کردند. این حشرات از بزاق خود که حاوی ترکیبات و پروتئین های ضد میکروبی است برای درمان زخم های عفونی استفاده می کنند. این آنتی بیوتیک ها در غده متاپلور مورچه ها که در کنار سینه آنها قرار دارد ساخته می شوند.

بزاق ترشح شده از 112 جزء تشکیل شده است و نیمی از این اجزا اثر ضد میکروبی یا ترمیم زخم دارند. این مولکول‌ها احتمالاً به انرژی زیادی برای تولید این اجزا نیاز دارند و بنابراین مهم است که بدن مورچه تصمیم بگیرد که آیا تولید کند یا خیر. P. aeruginosa مقابله با باکتری های موجود در خاک ضروری خواهد بود یا خیر.

هنگامی که اعضای تیم خاک را روی مورچه‌های آسیب دیده و عفونی اعمال کردند، میزان باکتری در زخم و قفسه سینه مورچه‌های مجروح در عرض دو ساعت به میزان قابل توجهی افزایش یافت. این نشان می دهد که مورچه ها می توانند تغییرات در مشخصات شیمیایی زخم را تشخیص دهند.

اریک فرانک یکی یکی از نویسندگان این مقاله و یک اکولوژیست حیوانات در دانشگاه جولیوس ماکسیمیلیانس آلمان گفت: “تحلیل های شیمیایی با همکاری پروفسور توماس اشمیت نشان داده است که مشخصات هیدروکربنی کوتیکول مورچه در نتیجه عفونت زخم تغییر می کند.” به استثنای انسان ها، من هیچ موجود زنده دیگری را نمی شناسم که بتواند چنین درمان های پیچیده پزشکی را در بدن خود انجام دهد.

درمان زخم به صورت گروهی

برای آزمایش بیشتر، محققان برخی از مورچه های زخمی را در لانه هایی جدا و دور از یکدیگر قرار دادند. 90 درصد مورچه های جدا شده در عرض 36 ساعت مردند اما میزان مرگ و میر مورچه های زخمی که به جای جداسازی به لانه و کلنی مورچه ها بازگردانده شدند به 22 درصد کاهش یافت. آمار بقای مورچه های زخمی که آلوده و آلوده نشده بودند، صرف نظر از تنهایی یا اقامت در یک کلنی یا لانه مشابه بود.

اعضای تیم تحقیقاتی دریافتند که میزان مرگ و میر حشرات عفونی پس از استفاده از بزاق درمانی حدود 90 درصد کاهش یافته است. با بررسی‌های بیشتر، آنها می‌خواهند بفهمند که مورچه‌های مهاجم در برخورد با زخم‌هایشان و مراقبت از آن‌ها چقدر هدف قرار می‌گیرند.

در این تحقیق به این موضوع اشاره شده است P. aeruginosa یکی یکی از عوامل اصلی مبارزه با زخم ها در بدن انسان است و اکنون محققان به همراه سایر گروه های تحقیقاتی شیمی در تلاش برای شناسایی و تجزیه و تحلیل آنتی بیوتیک های موجود در بزاق مورچه های مهاجم هستند و این مطالعه ممکن است منجر به کشف آنتی بیوتیک های جدید؛ مقاومت آنتی بیوتیکی به طور مداوم در سراسر جهان در حال افزایش است و نیاز به کشف و استفاده از آنتی بیوتیک های جدید روز به روز قوی تر می شود.

منبع: پاپسی