درباره مکانی که قرار بود ایرانی‌ها را خوشبخت کند

بهترین: اخیراً موجی در شبکه های اجتماعی مبنی بر عملکرد مدارس تیزهوشان (سمپاد) به راه افتاده است. برخی معتقدند این مدارس در ساختار فعلی بهترین شکل آموزشی را دارند و می توانند آینده طلایی را برای دانش آموز تضمین کنند، اما برخی دیگر معتقدند سمپاد بیش از تحمل یک نوجوان به دانش آموز فشار می آورد. مانند بسیاری از موضوعات دیگر، نظرات متفاوت است.

مرور خاطرات یک سمپادی

در همین راستا کاربری به نام «سلول» مجموعه ای از توئیت ها را درباره تاثیر سمپاد بر زندگی خود منتشر کرد که در ادامه می خوانید:

بچه ها ببینید انتقاد بچه ها از سمپاد کاملا قابل درک است. نه چون سمپاد جای بدی بود اشتباه نکنید. سمپاد موفق ترین روش آموزشی بود. در واقع، زمانی که امکانات آموزشی کافی نبود، کودکان کار را جمع آوری کرد و امکانات نسبتاً مناسبی برای رقابت و پیشرفت در خارج از فضای مسموم شهر به آنها داد. او فقط یک مشکل بزرگ داشت. در مدارس سمپاد از روز اول به مغز شما یاد می دادند که شما باهوشتر و باهوشتر از دیگران هستید. احساس می کردی با اطرافیانت فرق داری و این کم کم توهم غرور و خاص بودن بچه ها را زیر بار می برد.

به این ترتیب افراد خودشیفته و خودشیفته -مثل من- را به وجود آورد که در چه محیط و شرایطی قرار بگیرند. آنها همیشه احساس می کنند که لیاقت بیشتری دارند و محیط آنطور که باید به تلاش های آنها پاسخ نمی دهد. بچه های سمپاد در اکثر بحث ها و زمینه ها فکر می کنند دیگران هیچ شباهتی به آنها ندارند و نگاه از بالا به پایین دارند.

خلاصه سمپاد یه سری آدم خیلی باهوش ولی خودشیفته به جامعه داد. انتقاد فرزندان شما از این مدرسه به خاطر بد بودن آن نیست. سمپاد ما را تبدیل به هیولایی کرد که هر چقدر در زندگی امکانات داشته باشیم، هر چقدر هم به آن برسیم و هر چقدر هم موفقیت داشته باشیم، هرگز برایمان کافی نیست.

نظر مردم در مورد سمپاد چیست؟

مهسا: من 6 سال درس و یک سال نمونه در سمپاد بودم. حقیقت این است که سمپاد برای من بد است. نبود اما من واقعاً متأسفم که نمونه ای برای کل دبیرستانم نبودم زیرا آن سال فوق العاده بود. بهترین امکانات، بهترین برنامه درسی، بهترین همکلاسی ها، رقابت سالم در نمونه وجود داشت، اما در تیزهوشان نه.

دختر کوچولو: یک بار مامان یکی یکی از همکلاسی هایمان که فرزند تیزهوشش پذیرفته شده بود به ما گفت می دانید چرا شما را نپذیرفتند؟ گفتیم چرا؟ گفت چون تو زحمت کش بودی ولی بچه های ما باهوش بودند. همچنین پسرش سر کلاس هیچ کاری نمی کرد، اما یادم هست آن روز حرف های او دلم را شکست.

دانشجو معلم: وای من منطق اینو نمیفهمم الان مثلا من سمپاد خوندم چرا بقیه نه؟ بالاخره در دانشگاه همه روی یک صندلی می نشینند.

شواهد و مدارک: سمپاد هم جای عجیبی بود، قبلا خدایی بود. تصور کنید سال سوم دبیرستان هستید، بعد مدال طلای کشوری و سپس مدال طلای جهانی المپیک را خواهید گرفت. پس از آن هم اکنون استاد دانشگاه در آمریکا شده و اکنون در مایکروسافت کار می کند. من خواب نمی بینم. خیلی احمقانه!

مهرو: هر سال درس های سال های بعد را می دادند، معلمانی که با امتحانات عجیبشان مجبورت می کردند در کلاس خصوصی شان شرکت کنی تا نتیجه بگیری، کارکنانی که می گویند اگر دکتر نشی باید بمیری. حسادت به جای دوستی وجود دارد، حتی درس خواندن سر کلاس ورزش، افسردگی، گریه و…

سیاه: از کلاس 30 نفره ما: مدال المپیک گرفتیم. 13 نفر با نمره دو رقمی امتحان دادیم. همه ما دکتر یا دندانپزشک می شویم. ما 22 نفر الان خارج از ایران هستیم. همه ما در رشته خود به افراد موفقی تبدیل می شویم. سمپاد فرصتی استثنایی برای بهترین و باهوش ترین دانش آموزان بود تا دور هم جمع شوند و به رقابت بپردازند.

سارا: جوی علیه سمپاد و سمپادی هم ایجاد شده که حالا وارد جزئیات دلیل نمی شویم. الکی مثلا نمیفهمیم چرا این همه نفرت! اتفاقا من شخصا خیلی خوشحالم که شش سال در مدارس سمپاد درس خوانده ام و هر چه دارم از این مدارس و کادر خوبشان است.

حسین: نیمی از دوستان من از دوران سمپادن هستند و البته 90 درصد ضربه های من مربوط به همین دوران است.

محمد: به نظر من شاید سمپاد بدترین مدرسه برای یک دانش آموز ایرانی باشد اما در عوض بهترین همکلاسی ها را دارید.

آرمین: جدی، این هیولایی که شما می گویید کاملا غیر دوستانه است. نبود. من شک دارم که کسی واقعاً تجربه تلخی داشته باشد. اوقات خوشی داشتیم.