بهترین: اخیراً اصطلاح شوک فرهنگی در میان کاربران توییتر رایج شده است. اصولاً در این شبکه اجتماعی عباراتی با زبان اصلی تبدیل به یک ترند می شود و سپس بحث داغی پیرامون این مفهوم خاص شکل می گیرد. مانند عباراتی مانند “پرچم قرمز” که قبلاً در مورد آنها صحبت کردیم. در واقع کاربر فعال در این فضا برای زنده ماندن در این فضا باید این عبارات را بداند.
حالا یک دختر مشهدی با درج کلمه شوک فرهنگی در توییت خود سوالی را در این زمینه مطرح کرده که با استقبال گسترده کاربران مواجه شده است: اولین شوک فرهنگی من در تهران این بود که همه دنیا کار می کنند و کار می کنند. و از جهت های جغرافیایی زیاد می داند در مشهد، شرق، غرب، شمال و جنوب شهر را نمی دانیم.
در واقع آدرس جغرافیایی و نحوه خطاب به مردم تهران احتمالا برای این کاربر ساکن مشهد متفاوت به نظر می رسید. خب در تهران مرسوم است که فلان مکان را مشخص می کنند، مثلاً فلان ضلع میدان را مشخص می کنند و به دلیل وجود جاده های زیاد مانند بزرگراه، فردی که در تهران زندگی می کند باید مراقب جهات جغرافیایی باشد. . . یک قطب نمای مستقل مشخصه زندگی در کلان شهرها.
اما ظاهرا در سایر نقاط ایران و حتی شهرهای بزرگ این مورد چندان رایج نیست. حداقل از خواندن نظرات مردم اینطور به نظر می رسد. در ادامه به سراغ تجربیات مشابه می رویم. برخی از کاربران از استفاده از این عبارات به جای معادل فارسی شکایت دارند و آنها را نوعی «ادا» می دانند. به هر حال، ما در مورد شوک های فرهنگی کاربران با شما هستیم.
از شوک فرهنگی برایمان بگویید!
الیور نوشت: فقط کافیست کاریکاتور خود را به دانشگاه فردوسی مشهد ارسال کنید، از ورودی تا خروجی باید به همان آدرس های جغرافیایی توجه کنید.
«خالی» همان کاربر شاکی است که با زبان تردید به این موضوع پرداخته است: حال بیان شوک فرهنگی بسیار پیچیده تر از شوک فرهنگی بود؟ من نمی خواهم جنجال درست کنم یا کلاس شما را نادیده بگیرم، اما می خواهم به شما بگویم که بی احترامی نکنید. عملکرد خود را با کلمات بیگانه محدود نکنید و کیفیت شخصیت خود را انعطاف پذیرتر کنید. به این ترتیب شخصیت شما بهتر مدیریت می شود، سلامت شما یک شهروند ایران است.
فرهنگ کلبه تارا در مترو تهران: بدون شک درب دولتی مترو. یک ثانیه ایستادیم تا ببینیم کجا باید برویم و تقریباً له شده بودیم. برای من خیلی عجیب بود که چرا مردم اینقدر تند می دوند، انگار زلزله آمده است.
سامان به تازگی با آدرس های جغرافیایی آشنا شده است: این آدرس جغرافیایی آنقدر برایم عجیب و ناشناخته به نظر می رسد که تا دو سال پیش فکر می کردم در غرب شهرمان زندگی می کنیم.
سارا از تفاوت فرهنگی تهران و مشهد خبر داد: برای من شوک فرهنگی در تهران زمانی رخ داد که در صف میوه فروشی ایستاده بودم و خانم مودب و باکلاس به من گفت: مال خودت را کمی قبل از من بشمار. در مشهد به این سادگی و سادگی می گویند.
آزاد شده از اصفهان: در اصفهان می گویند این آب است یا این آب است. آنها آدرس جغرافیایی دیگری ندارند.
نیکول: حتی بعد از 6 سال اقامت در مشهد همین دغدغه را دارم که مشهد ربطی به آدرس های جغرافیایی ندارد.
غلات: در بندر شرق و غرب نمی گویند غدیر و سورو می گویند. البته سرحدیه (غیر بومی) می گفتیم، نمی دانم چه می گویند.
شوک فرهنگی خانم کارآگاه: شگفتی من یکی ظهر مغازه ها تعطیل نشدند. یکی از طرفی زودتر بسته می شوند. الان مردم مرا مسخره می کنند، اما جدی می گویم که من در مشهد بیشتر فضاهای باز و زندگی شبانی را دیدم تا در تهران شب و آخر شب.
آبی: ما واقعا اهمیتی نمی دهیم. وقتی به منطقه ای می آمدند و آن را شهرک غرب می نامیدند، مردم اهمیتی نمی دادند و حالا به آن قاسم آباد می گویند.
موکا: از طرفی در تهران بخشی از آزادی شخصی را احساس می کردم و اینکه می توانستم در خیابان راه بروم و حتی یک کلمه هم نشنوم، خودش یک شوک بود. هیچ کس با من کاری نداشت.
و مهتاب: در شمال مربوط به جهات است: دریا به سمت شمال و کوه ها در جنوب است، بنابراین شرق و غرب نیز شناخته شده است. شوک فرهنگی اصلی این بود که چگونه مردم وسط خیابان و ساختمان می دانند کدام سمت غرب است. کوه شما کجاست؟ شما کجا هستید؟
منبع:برترینها