داش علی; هزینه نیمکت نشینی چقدر است؟
حال فرض کنیم علیرضا منصوریان بهترین مربی ایران است. از سوابق کاری او از سال 1395 تا به امروز که بگذریم، بیایید تصور کنیم در سال‌های اخیر، هر کجا که بوده، هر سال یک جام به دست آورده، بازیکنان مستعد زیادی را به فوتبال ایران معرفی کرده و تیم‌هایش فوتبال فوق‌العاده جذابی ارائه می‌کنند. انجام می دهند. پس از ذکر آن رکورد فرضی، منصوریان اکنون به عنوان سرمربی تیم فولاد انتخاب شده است که از روز اول رد شد. آنها او را نمی خواستند. در فضای مجازی و واقعی با بدترین الفاظ خطاب شد. راه حل چیست؟ بمانیم و به هر قیمتی سرسخت و خسته بمانیم؟
خب منصوریان در دنیای واقعی چنین سابقه ای ندارد و در چند سال اخیر پس از جدایی از استقلال چیزی جز شکست و متوسط به دست نیاورده است. به هر قیمتی به کار ادامه دهید؟ خوب به خاطر دارد که روزی با حمایت همین مردم و هواداران سرمربی استقلال شد. روزی که هواداران آبی او را می خواستند، نظر مردم چقدر برای او مهم بود؟ امروز به دلایلی هواداران فولد در اهواز او را نمی خواهند. خودش در نشست خبری بعد از بازی با صنعت نفت اعتراف کرد که امشب کل ورزشگاه مقابل ما بود. بنابراین دیگر نمی توان این مقاومت و بی میلی را به گروه کوچکی از هواداران فولاد تقلیل داد. ورزشگاه فولاد آرنا دیگر پر نیست و هوادارانی که می آیند در آن شرایط هستند. هواداران فولاد به هر دلیلی زمینه ساز آشتی و برخورد با منصوریان را ندارند. اگر آنها این کار را می کردند، این فرصت از فصل گذشته تا کنون وجود داشت. چرا منصوریان در چنین فضایی که کاملا مشخص است نمی توان در آرامش کار فنی انجام داد، اصرار دارد به حضورش در اهواز ادامه دهد؟ هزینه نگهداری بانک چقدر است؟ به قیمت شنیدن توهین و تخریب شخصیت و کرامت انسانی و درگیر شدن با هواداران، رهبران و خبرنگاران و ادامه باخت در زمین؟ به نظر من فوتبال اینقدر ارزش ندارد.
برخی از مردم فکر می کنند که زنده ماندن آنها را قوی تر می کند، اما گاهی اوقات قدرت در رها کردن است.
