پسر جراح جان دیکسون، سر دکتر. جوزف ریچارد دیکسون در سال 1820 در طرابلس به دنیا آمد. وی فارغ التحصیل دانشکده پزشکی شد و در سال 1847 هجری قمری در زمان محمدشاه قاجار در سال 1263 هجری قمری به عنوان پزشک سفارت به همراه مأموریت دیپلماتیک انگلیس به ایران اعزام شد و در آنجا به مقام دکتری رسید. او جانشین چارلز ویلیام بل شد.
به گزارش بازتاب آنلاین، با درگذشت محمدشاه، دکتر. اگرچه دیکسون رسماً مسئول درمان شاه جوان ناصرالدین شاه نبود، اما سایه او بر دربار ناصری حکومت می کرد.
در سال 1265 هجری قمری ناصرالدین شاه به بیماری تیفوس مبتلا شد. دیکسون پس از معالجه او نشان شیر و خورشید را دریافت کرد.12 در سال 1282 هجری قمری ناصرالدین شاه در سفر به مازندران به مالاریا مبتلا شد و پس از بازگشت به تهران، دکتر. دیکسون او را درمان کرد. پس از آن، این پزشک انگلیسی در بیشتر سفرهای شاه از خادمان رکاب به شمار می رفت.13 ناصرالدین شاه در اولین سفر خود به فرنگستان در سال 1290 هجری قمری به دیدار دکتر رکاب رفت. او دیکسون را با خود برد.
دکتر این بیماری چشمی خانم گروسی امین اقدس بود که محبوبیت دیکسون را در دربار ناصری افزایش داد. یکی او یکی از همسران مورد علاقه ناصرالدین شاه بود و پزشکان راهی برای معالجه او نداشتند. این مشکل از سال 1302 هجری شمسی شروع شد و از جمله پزشکانی که به درمان آن پرداختند، دکتر. تولوزان، میرزا سید رضی، رئیس پزشکی، حکیم الممالک، میرزا ابوالقاسم نائینی و دکتر دکترهایی مثل فوریه زیاد بودند.
رفتار با امین اغداس بیش از هر چیز دیگری موضوع رقابت بین سیاستمداران و سفارتخانه ها بود. دکتر دیکسون از این فرصت استفاده کرد و «مشتری معبد ارجمند» شد. او درمانی را انجام داد که اگرچه از نظر پزشکی ناکارآمد بود، اما وسیله ای برای نفوذ بریتانیا در دربار ناصری به حساب می آمد.
محمدحسن خان اعتمادالسلطنه در خاطرات خود می نویسد: «امین عقدس چشم بهتری دارد… معلوم است که دو سه هزار تومان از سفارت انگلیس به او و خوجه امین عقداس داده شد تا به شاه بگوید دیکسون است. پسرش.» دیکسون چشم من را معالجه کرد. در این صورت ما طرفدار نیازهای روسیه و انگلیس هستیم تا افغانها و مردم هرات راهی حرم کنند و اطلاعات بدست آورند.
زبیده خانم (زاده بیجار گروس – درگذشته ۱۲۷۲ در تهران)، ملقب به امینه اقدس، از همسران و درباریان ناصرالدین شاه قاجار بود. او خواهر میرزا محمدخان گروسی (میلیجک اول) و عمه عزیزالسلطان (میلیجک دوم) بود.
ناصرالدین شاه در سال 1276 ه.ق زبیده یتیم را در سفرش به نواحی غرب کشور خرید. مورد علاقه شاه، مدیر خزانه داخلی، زعفران باجی، مسئولیت آموزش زبیده را بر عهده گرفت. پس از یک سال تحصیل در رشته بازرگانی و تحصیل در درون، با ناصرالدین شاه ازدواج غیر دائمی کرد.
اعتماد شاه به زبیده به حدی بود که خزانه خصوصی پادشاه به او سپرده شد و به همین دلیل او را «امینه آکدس» نامیدند.
آمنه اقدس اولین زن ایرانی بود که برای معالجه به اروپا رفت. از سال 1302 ه.ش. اخ از درد چشم رنج می برد که چند سال بعد منجر به نابینایی هر دو چشم شد. به دستور ناصرالدین شاه در سال 1307 ه.ش. امینه اکداس به همراه هیئتی به سرپرستی سعدالسلطنه حاکم قزوین و پزشک خصوصی میرزا حسین کاشی به وین، پایتخت اتریش رفت و در آنجا عمل جراحی چشم وی ناموفق بود. این اولین بار بود یکی رفتن یکی از همسران شاه بدون او به فرنگستان باعث شد که شاه مورد انتقاد قرار گیرد و اشعاری در نقد این تصمیم شاه در بین مردم رواج پیدا کند. [۲]بانو زبیده پس از صرف هزینه های بسیار نابینا به ایران بازگشت، اما پادشاه همچنان جواهرات خود را به او داد و چنان رفتار کرد که گویی او هنوز سالم است، بینا است و مورد علاقه اوست.
پس از بازگشت از سفر فرنگ برای شفا به مشهد رفت و پس از چند ماه اقامت در خراسان با شایعه شفای چشمانش به تهران بازگشت و از ریزال با تعارف پذیرایی شد. او هنوز راهی برای درمان چشمانش نیافته بود، اما در ذی الحجه 1308ش. او سکته کرد و علاوه بر نابینایی، یک طرف بدنش نیز کاملا فلج شد.
در 27 ذی الحجه 1311 (ماه) امینه اغداس حنیم که هنوز به بهبود چشمانش امیدوار بود، سکته کرد و یک روز بعد درگذشت. ناصرالدین شاه از مرگ او بسیار اندوهگین شد.