به گزارش آنلاین، آقای دکتر. جوزف ریچارد دیکسون، پسر جراح جان دیکسون، در سال 1820 در طرابلس به دنیا آمد. وی تحصیلات پزشکی خود را به پایان رساند و در سال 1847م/1263م در زمان سلطنت محمدشاه قاجار به عنوان دکتر سفارت سفارت انگلیس به ایران اعزام شد. چارلز ویلیام بل.
با مرگ محمدشاه، دکتر. دیکسون، سایه او بر دربار ناصری مسلط بود، هرچند که رسماً مسئولیت داروی شاه جوان، یعنی ناصرالدین شاه را بر عهده نداشت.
در سال 1265 شمسی ناصرالدین شاه به تیفوس مبتلا شد. پس از معالجه او، به دیکسون علامت زودیاک لئو و سان داده شد. 12 در سال 1282 شمسی ناصرالدین شاه در سفر به مازندران بیمار شد و در بازگشت به تهران دکتر. دیکسون پس از آن، این پزشک انگلیسی در بیشتر سفرهای شاه از خادمان راکب به شمار می رفت. 13 ناصرالدین شاه دکتر را گرفت. دیکسون در اولین سفر خود به فرنگستان در سال 1290 م.
در مورد دکتر چی؟ عامل محبوبیت دیکسون در دربار ناصری، مشکل بیماری چشمی خانم گروسی امین اقدس بود. یکی او یکی از همسران مورد علاقه ناصرالدین شاه بود و پزشکان راهی برای معالجه او نداشتند. این مشکل از سال 1302 شمسی شروع شد و پزشکان متعددی مانند دکتر. تولوزان، میرزا سید رضی، رئیس پزشکی، حکیم الممالک، میرزا ابوالقاسم نائینی و دکتر. فوریه جزو پزشکان معالج بود.
برخورد با امین اقدس در درجه اول بحث رقابت بین سیاستمداران و سفارتخانه ها بود. دکتر دیکسون از این فرصت استفاده کرد و “مشتری حرم بزرگوار” شد. او تحت معالجه‌ای قرار گرفت که اگرچه از نظر پزشکی بی‌اثر بود، اما به عنوان راهی برای نفوذ بریتانیا در دربار ناصری تلقی می‌شد.
محمدحسن خان اعتمادالسلطنه در خاطرات خود نوشته است: «چشم امین اقدس بهتر است…» خواجه معروف است که به امین اقدس و خود دو سه هزار تومان از سفارت انگلیس به شاه داد تا دیکسون را اعلام کند. چشم من را معالجه کرد که دیکسون در این مورد چشم من را معالجه کرد که ما طرف نیازها هستیم، هم روسیه و هم انگلیس، زیرا افغانستان و هرات راهی به حرم دارند و اطلاعات دریافت می کنند.
زبیده خانم (متخلص به بیجار گروس – متوفی ۱۲۷۲ در تهران)، ملقب به آمنه اقدس، از همسران ناصرالدین شاه قاجار و از درباریان بود. او خواهر میرزا محمدخان گروسی (میلیجک اول) و عمه عزیزالسلطان (میلیجک دوم) بود.
در سال 1276 شمسی ناصرالدین شاه هنگام سفر به مناطق غربی کشور زبیده را که یتیم بود خریداری کرد. زعفران باجی، مدیر خزانه داخلی که مورد علاقه شاه بود، آموزش زبیده را به عهده گرفت. پس از یک سال تحصیل در رشته امور و علوم تربیتی در درون، با ناصرالدین شاه ازدواج غیر دائمی کرد.
اعتماد پادشاه به زبیده به حدی بود که خزانه مخصوص شاه به او سپرده شد و به همین دلیل او را «امینه اقدس» نامیدند.
آمنه اقدس اولین زن ایرانی بود که برای معالجه به اروپا رفت. وی از سال 1302 شمسی فعالیت خود را آغاز کرده است. اخ از درد چشم شاکی بود که پس از چند سال منجر به نابینایی هر دو چشم شد. آمنه اقدس به دستور ناصرالدین شاه در سال 1307 شمسی به همراه هیئتی به سرپرستی سعدالسلطنه حاکم قزوین و میرزا حسین کاشی پزشک متخصص به وین پایتخت اتریش سفر کرد. چشم ها را عمل کردند، اما ناموفق بود. این اولین بار بود یکی یکی از همسران شاه بدون او به فرنگستان رفت که نتیجه آن این بود که شاه مورد انتقاد قرار گرفت و اشعاری در انتقاد از تصمیم شاه در میان مردم رایج شد.[۲] زبیده خانم پس از صرف هزینه های بسیار نابینا به ایران بازگشت، اما شاه همچنان جواهرات خود را به او داد و وانمود کرد که هنوز سالم و بینا و مورد علاقه اوست.
پس از بازگشت از سفر فرنگ برای شفا به مشهد رفت و پس از چند ماه اقامت در خراسان با شایعه بهبودی چشمانش و استقبال متملقانه ریزال به تهران بازگشت. او هنوز راهی برای درمان چشمان خود نیافته بود، اما در ذی الحجه 1308 شمسی سکته کرد و علاوه بر نابینایی از یک طرف بدنش کاملاً فلج شد.
در 27 ذی الحجه 1311 (هجری قمری) بانو آمنه اقدس که همچنان به شفای چشمانش امیدوار بود، سکته کرد و یک روز بعد درگذشت. ناصرالدین شاه در مرگ او بسیار عزادار شد.
منابع: ویکی پدیا، پژوهشکده تاریخ معاصر
۴۷۴۷