نویسنده کتاب «داستان مسیو» با بیان اینکه آرسن میناسیان انسانیت را به ما می آموزد، گفت: او به مردم توجه داشت و تفسیر انسانیت برایش مهم بود.
بازتاب آنلاین، به بهانه مراسم یادبود آرسن میناسیان و خیر گیلانی و رونمایی از کتاب «داستان مسیو» گفت وگویی با نویسنده این کتاب دکتر دکتر انجام دادیم. محمود رنجبر، دانشیار دانشگاه گیلان و رئیس پژوهشکده گیلان گفت.
دکتر در گفت وگو با ایسنا، محمود رنجبر: «داستان مسیو» روایتی است از دیده ها و شنیده های کسانی که با این نیکوکار برجسته آشنا بوده اند.
وی ادامه داد: داستان مسیو تکه های خاطره بازمانده را در یک توالی علی و پیامد بازگو می کند.
رئیس پژوهشگاه علوم گیلان گفت: با وجود اینکه کتاب های زیادی درباره آرسن میناسیان نوشته شده است، اما بیشتر این کتاب ها یا یادگاری و به نقل از افراد مختلف است و یا معمولا گزارشی از عملکرد آسایشگاه معلولان و معلولان رشت می دهند. «در زمان خود مسن تر. به همین دلیل متوجه شدم که جای خالی کتاب داستانی درباره آرسن میناسیان است که می تواند با نسل جوان ارتباط برقرار کند.
وی با بیان اینکه کتاب «داستان مسیو» به ارتباط آرسنیک و تحولات فرهنگی و اجتماعی شهر رشت می پردازد، افزود: تحقیق درباره آرسنیک از سال گذشته آغاز شد و پس از 6 ماه تحقیق، نگارش داستان را آغاز کردم. آرسنیک نوشتن و نوشتن پنج ماه طول کشید.
رنجبر درباره آغاز نگارش این اثر ارزشمند گفت: نویسنده داستان موسیو به طور خاص از اوست. فروردین در سال 1402 آغاز شد. وقتی در مراسم یادبود مرحوم میناسیان در آسایشگاه معلولان و سالمندان رشت شرکت کردم، احساس کردم جایی برای اثر هنری نیست که بتواند آرسن میناسیان را نه تنها به عنوان سرمایه اجتماعی رشت بلکه ایران معرفی کند. به همین دلیل تصمیم گرفتم آرسن میناسیان را با ابزار هنر و ادبیات آشنا کنم.
این محقق و نویسنده گیلانی ادامه داد: در طول شش ماه تحقیق، تمامی کتاب ها، مجلات و نشریاتی را که درباره آرسن میناسیان نوشته بودند، جمع آوری و مطالعه کردم.
رنجبر گفت: «داستان مسیو» روایتی تخیلی از زندگی آرسن میناسیان است. در این کتاب سعی کرده‌ام به داستان‌ها و خاطراتی که او می‌گوید وفادار بمانم. این به این دلیل است که تمام صحنه های بیان شده در کتاب بر اساس نوشته های مربوط به آرسنیک است و صرفا زاییده تخیل نویسنده نیست.
وی افزود: آرسن میناسیان به ما انسانیت می آموزد. به نظر نمی رسید که او محدود به قبیله خاصی باشد. در حالی که او فقط می توانست بر خانواده اش کیشان و شهرش رشت تمرکز کند، تفسیر انسانیت برایش مهم بود.
دانشیار دانشگاه گیلان تصریح کرد: آرسن مردم را سایه و آیت الله می داند و نگاهش به همه مردم بر اساس رحمت است. برای او یک امتحان بود. این جرقه در خاطره ای به شکل آرسن در دیدارش با دکتر. این نقطه عطف در ساخت خانه سالمندان بود و آرسن به دکتر پیشنهاد داد. حکیم زاده پیشنهاد ساخت آن برای افراد مسن را می دهد.
رئیس پژوهشکده علوم گیلان گفت: در مسیر ساخت این بنای دائمی، روحانیون رشت همچون آیت الله بحرالعلوم و آیت الله ضیابری که چراغ راه بشریت بودند به آرسنیک پیوستند و حتی از شهروندان گیلانی دعوت به عمل آوردند. این ساختمان را برای ساخت یک آسایشگاه اهدا کنید.
رنجبر تاکید کرد: از جمله موسسان آسایشگاه سالمندان رشت، حسین استقم است که زمین این مکان را وقف کرد. حسین استقام یکی وی از یاران میرزا کوچ است که پس از نهضت جنگل به کشاورزی مشغول شد و با تشویق آیت الله ضیابری زمینی را برای ساخت آسایشگاه تهیه کرد.
وی در ادامه خاطرنشان کرد: اندیشه آرسن معطوف به رونق آسایشگاه معلولان و سالمندان بود تا جایی که کمتر به داروخانه کارون اولین داروخانه 24 ساعته ایران توجه کرد.
این محقق و نویسنده افزود: آرسن داروخانه کوچکی را در موسسه راه اندازی کرد که تمرکز آن بر درمان معلولان و سالمندان بود.
رنجبر با بیان اینکه آرسن میناسیان تفسیری از آیات انجیل برای مسیحیان بود، گفت: رفتار و کردار آرسن بر اساس آموزه های دینی بود که در سال های قبل از انقلاب از وی برای افتتاح نمازخانه در اردوگاه دانش آموزی رشت دعوت شد در بریدن روبان افتتاحیه «بسم الله به یاد ملا علی». وقتی آرسن نام مولا علی را می آورد، شخصی به او یادآوری می کند که “به عنوان یک مسیحی باید نام مسیح را می گفت” اما آرسن پاسخ می دهد که “همه رهبران الهی برای نجات بشریت آمده اند.”
وی دیدگاه آرسن میناسیان را برگرفته از آیه «لا یغیر المرسول» دانست و گفت: او به امام علی (ع) و امام حسین (علیه السلام) بسیار علاقه داشت. الله بحرالعلوم و آیت الله ضیابری هنگام حضور بر منبر حضور داشتند.
دانشیار دانشگاه گیلان درباره علاقه آرسن به ائمه شیعه گفت: آرسن حتی پابرهنه در ایام عزاداری عاشورا شرکت می کرد.
رنجبر خاطرنشان کرد: کتاب «موسیو» شامل 172 صفحه و 14 بخش است و دوران نوجوانی آرسن تا زمان مرگش را در بر می گیرد.
وی در خصوص انعکاس مسائل اجتماعی در کتاب داستان موسیو خاطرنشان کرد: در جریان درگیری های داخلی در شوروی سابق در سال 1299 عده ای از ارامنه مهاجرت کردند و به گیلان آمدند. در این زمان میرزا کوچیچ بر گیلان مسلط شده بود و نواحی مختلف استان تحت کنترل نهضت جنگل بود، به همین دلیل ارامنه آواره وارد بنادر کیاشهر و تالش شدند و مورد استقبال گرم فرمان میرزا کوچیچ قرار گرفتند. آرسن در آن زمان 13 سال داشت. وی با دیدن این صحنه ها و درک اینکه مردم گیلان با چه محبت آمیزی به همنوعان خود سلام می کنند، نذر کرد که خدمتگزار مردمی باشد که با همنوعان خود مهربان هستند.
رئیس پژوهشکده گیلان شناسی در خصوص سفر آرسن به قزوین و آشنایی وی با یک دکترای گیاه شناسی گفت: این پزشک درمان های گیاهی و شیمیایی را با هم ترکیب کرده و آرسن همه این فرمول ها را از استاد خود آموخته است و پس از فراگیری فنون پزشکی در قزوین نماند و به گیلان و رشت بازگشت. در آن زمان کشور درگیر جنگ جهانی دوم بود و انواع بیماری های عفونی مانند حصبه و وبا بیداد می کرد. با وجود اینکه در چنین اوضاع آشفته ای، عده ای سعی در غارت دیگران و کسب قدرت و ثروت داشتند، اما آرسن به فکر معالجه بیماران و فروش داروها به مردم با قیمت ارزان تر بود و حتی در ورودی کارون هم چنین بود. یک داروخانه برای پرداخت هزینه داروها باقی مانده بود. این همکاری و همکاری آرسن باعث افزایش علاقه مردم به داروخانه کارون شد و آرسن در سه شیفت داروخانه را حفظ کرد. به این ترتیب داروخانه کارون اولین داروخانه 24 ساعته ایران شد.
وی با بیان اینکه آرسن میناسیان در عرصه های اجتماعی سرآمد و مورد قبول مردم بود، تصریح کرد: برای آرسن انسان مهم بود و دزد و نجیب برای او فرقی نداشت. روزی زنی به آرسن نزدیک می شود و از او می خواهد که شوهرش را که به جرم دزدی احشام در زندان است، تضمین کند. آرسن بلافاصله با مراجعه به دادگاه، ضامن آن فرد شد و با جلب رضایت شاکی که در روستا بود، عامل سرقت را آزاد کرد.
رنجبر تصریح کرد: این فرد برای آرسن در درجه اول پدر یک خانواده و صاحب حق حیات بوده و جامعه است که دلیل سرقت او را فراهم کرده است. بنابراین ما نباید اجازه دهیم او دزدی کند، بنابراین او سعی کرد در یک کارخانه برای او شغل پیدا کند.