در ادامه می توانید خواص شگفت انگیز گیاه خارخاسک را بخوانید.
گیاه خارخاسک که با نام علمی Tribulus terrestris L شناخته می‌شود گیاهی است علفی و یک ساله با ساقه های خاموش و شاخه های وسیع در سطح خاک. برگهای متقابل اغلب ناهموار بوده و از برگچه های کوچک و ریز تشکیل شده است. گلهای زرد آن کوچک، منفرد و دارای 5 کاسبرگ و 5 گلبرگ است. میوه این گیاه گرد، چند لایه، زرد مایل به سبز و به شکل خوشه ای از فندق بدون گل است.
این گیاه در مناطق مختلف دنیا پراکنده است به طوری که در اکثر مناطق دیده می شود.
میوه این گیاه در درجه اول فواید دارویی دارد. عصاره آبی میوه آنزیم مبدل آنژیوتانسین را مهار می کند و فشار خون را کاهش می دهد، همچنین اثر ادرار آور دارد و انقباضات عضلات صاف را افزایش می دهد. این عصاره تکثیر ملانوسیت ها (سلول های رنگدانه پوست) را تحریک می کند و به نظر می رسد در درمان جذام موثر باشد.
عصاره الکلی میوه دارای اثر مهار آنزیم هایی است که در تولید عوامل التهابی موثر هستند. ترکیبات موجود در میوه نیز از تخریب سلول های کبدی جلوگیری می کند. همچنین بخشی از این گیاه باعث تسکین آنژین صدری (عدم رسیدن اکسیژن به بافت عضله قلب) در بیماران می شود. همچنین به طور غیر رسمی برای درمان سرفه، سردرد، سنگ کلیه و ناتوانی جنسی استفاده می شود.
بر اساس اعلام هیات پزشکی ایران و اضافه شدن وزارت بهداشت؛ مجموعه چرخاسک و خشکی آن غالب بوده و طبیعت آن گرم و خشک محسوب می شود. خاصیت پاک کنندگی، مدر، تسکین دهنده درد مثانه، شکستن سنگ های ریز، نرم کننده قوام مخلوط و مواد، ملین و رفع قولنج داغ است. همراه با عسل برای زخم های عفونی مفید است و جویدن عصاره آن با عسل به برفک (نوعی زخم دهان)، عفونت های دهان، تورم ماهیچه های گلو و درد و التهاب لثه کمک می کند.
نوشیدن عصاره برگ، ریشه و میوه های تازه خار مریم برای زخم های چرکی مجاری ادرار، تقویت قوای جنسی، سنگ شکن و قولنج مفید است. برای بادام و روغن کنجد مفید است.
پودر میوه را می توان برای مصرف دم کرد. مصرف 3 تا 6 گرم در روز بی خطر است.
خوردن این گیاه می تواند باعث حساسیت به نور شود. افرادی که فرآورده های حاوی این گیاه را مصرف می کنند باید از قرار گرفتن در معرض شدید و طولانی مدت در معرض نور خورشید و لامپ های دارای اشعه ماوراء بنفش پرهیز کنند و در این گونه موارد از کرم های ضد آفتاب با SPF بالاتر از 30 استفاده کنند. مواد «هارمن» و «نورهارمان» که به مقدار بسیار کم در دانه‌های میوه خولان دریایی وجود دارند، کمتر باعث ایجاد عوارض عصبی می‌شوند. به خاطر اینکه نبود مطالعات کافی در مورد مصرف دارو در افراد زیر 12 سال انجام نشده است، بنابراین مصرف آن در این گروه توصیه نمی شود.