Fariborz ، رئیس جمهور رئیس انجمن روانشناسی آموزش ایران ، اعتیاد به اینترنت را نوعی مشکل رفتاری توصیف کرد و گفت: “برخی از دانشگاهیان اعتیاد به اینترنت را اپیدمی قرن 5 می نامند.”
با اشاره به تشخیص اعتیاد به اینترنت به عنوان یک مشکل رفتاری ، عوامل خطر و مبانی عصبی شناسی: اعتیاد به اینترنت که شامل استفاده بیش از حد از نرم افزار آنلاین است ، تأثیرات مضر بر زندگی افراد دارد. اعتیاد به اینترنت ، تأثیرات (تحسین به اینترنت) ، تغییر خلق و خوی (استفاده از اینترنت برای تغییر احساسات) ، تحمل (استفاده از اینترنت برای افزایش زمان) ، درگیری (مشکلات درگیری فردی با دیگران) به عنوان یک اعتیاد رفتاری مانند مؤلفه های اصلی مانند روده طبقه بندی می شوند.
رئیس انجمن روانشناسی آموزش ایران ادامه داد: طبق الگوی فوق ، تعدادی از ویژگی های شخصیتی مانند لذت کم و روانشناسی بالا به عنوان یک عامل خطر برای اعتیاد به اینترنت در نظر گرفته می شوند. این کسانی است که اعتماد ، شفافیت ، حسن نیت ، سازگاری ، فروتنی و رحم ندارند ، یا به ویژه کسانی که در معرض عصبانیت ، افسردگی ، خودآگاهی ، تحریک پذیری و شکنندگی هستند ، اعتیاد به اینترنت.
وی گفت: “این نشانگرهای شخصیتی می توانند مستقیماً در کمپین های پیشگیری و مجموعه های بالینی برای معالجه در نظر گرفته شوند.” پیشگیری قابل تشخیص است و قبل از شروع هرگونه رفتار مشکوک ، احتمالاً قبل از شروع در مدرسه یا سایر جلسات جوانان ، کودکان و نوجوانان با نمرات بالا یا پایین در مقیاس های شخصیت را هدف قرار می دهد.
در منطقه درمانی ، افراد دارای نشانگرهای شخصیتی می توانند از روشهای مناسب درمانی استفاده کنند. به عنوان مثال ، افراد با رضایت و توافق کم می توانند از گروه درمانی استفاده کنند. کودکان می توانند در این گروه ها باشند که تعاملات اجتماعی را تسهیل می کنند. هنجارها و رفتارهای اجتماعی را از طریق ارتباط و تعامل با افراد با تجربه مشابه در استفاده از مشکل از اینترنت قابل قبول بیاموزید.
رئیس انجمن روانشناسی آموزش ایران ، تأکید کرد که متخصصان حوزه اعتیاد به اینترنت در بسیاری از مطالعات زیست شناسی عصبی مشابه اعتیاد به مواد مخدر و در یک مطالعه گسترده از اعتیاد به بازی و مطالعات تصویربرداری عصبی اینترنت مورد توجه قرار گرفتند. این مطالعات نشان داده است که بین اعتیاد به اینترنت و سطح مولکولی سه سطح شباهت وجود دارد ، از جمله سطح مولکولی ، جریان های عصبی و رفتاری.
به گفته وی ، در سطح مولکولی ، افراد مبتلا به اعتیاد به اینترنت می توانند فعالیت مبتنی بر دوپامین کمتری در مغز خود داشته باشند که می تواند منجر به پاداش نقص شود و آنها را در برابر مشکلات استفاده از اینترنت آسیب پذیرتر کند. بر این اساس ، از اینترنت برای کاهش روحیه منفی استفاده می شود. پس از چند استفاده موفق از اینترنت و تغییر خلق و خو و اتصال دو ، فرد به استفاده از اینترنت عادت کرده است ، به طوری که اگر نتواند برای مدتی از اینترنت استفاده کند ، تحمل و احتمالاً علائم ترک مشاهده می شود ، به طوری که اعتیاد به اینترنت اغلب با اختلالات عاطفی مانند افسردگی و پیش داوری همراه است.
از نظر جریان عصبی ، اشتغال طرفدار و طولانی مدت اینترنت می تواند منجر به تغییر در ساختار مغز شود. به نظر می رسد این تغییرات الگوهای رفتاری ایجاد می کند که همچنان به استفاده بیش از حد استفاده می شود. اشتغال بیش از حد و طولانی می تواند به تدریج حساسیت به اثرات دلپذیر استفاده از اینترنت ایجاد کند ، که برای دستیابی به مزایای مشابه نیاز به مصرف بیشتر دارد.
“حساسیت نه تنها در استفاده از اینترنت ، بلکه با تقویت کننده های طبیعی نیز رخ می دهد.” گفت به طور خاص ، افراد مبتلا به اعتیاد به اینترنت به تقویت کننده های قدرتمند تری مانند بازی های آنلاین نیاز دارند که به جای استفاده از تقویت کننده های طبیعی مانند غذا ، خواب و تعامل اجتماعی ، اثرات مثبت زندگی روزمره و تعامل را محدود می کنند. این الگوهای رفتار با تغییرات ساختاری در نتیجه فرآیندهای عاطفی و تصمیم گیری ، یادگیری و حافظه همراه است. به این ترتیب ، می تواند توضیح دهد که چرا این افراد دائماً در مورد اینترنت فکر می کنند و دفعه دیگر از آن استفاده می کنند. آیا این نشان می دهد که استفاده از اینترنت روز به روز مهمتر است؟ و چرا آنها می توانند کنترل رفتارهایی را که باعث استفاده بیش از حد از اینترنت می شود ، از دست بدهند.
رئیس انجمن روانشناسی آموزش ایران گفت: مغز می آموزد که استفاده از اینترنت مربوط به تسکین تخمین ها و حالات منفی است و آنها را از اثرات سرگرم کننده ای که منجر به تصمیم گیری مجدد و ایجاد آن مستقل از مشکلات بالقوه روانی اجتماعی شده است ، یادآوری می کند. در برخی تحقیقات عملی ، اعتیاد به اینترنت دارای مشکلات مختلفی از جمله کنترل ضربه ، کنترل رفتاری ، عملکردهای مدیر ، توجه و عملکرد شناختی است.
برخی از کارکردهای شناختی مانند بازی متناوب ، ادغام ادراکی اطلاعات و همکاری چشم را تقویت می کند. به طور خاص ، این بازی با موفقیت در توانبخشی جسمی و روحی و یادگیری مورد استفاده قرار گرفته است ، که به وضوح نشان می دهد که بازی کاملاً مضر نیست ، اما همانطور که شواهد نشان می دهد ، استفاده افراطی می تواند منجر به عواقب منفی مختلف در سطح شناختی ، عصبی ، مولکولی و رفتاری شود.