علی اکبر غلامی تاباش گفت: خانه های تاریخی مانند خانه آلامه راد ثابت کردند که مقیاس کوچک مانعی برای ایجاد مناطق با کیفیت نیست. در مقابل ، نکته مهم فکر معماری است که بهترین استفاده از هر متر مربع را انجام می دهد.
به گفته ایسنا ، وی افزود: خانه Allameh Rad در بافت قدیمی شهر قم و 5 متر امار یاسر واقع شده است. ورودی با آجرهای زیبا تزئین شده و در کنار آسیاب بادی مسجد امام حسین واقع شده است.
وی گفت: این ساختمان امروزه به عنوان یک رستوران سنتی مورد استفاده قرار می گرفت و هنوز هم از برخی از هویت معماری تاریخی QOM محافظت می کند. این مناطق شامل یک راهرو ، ایوان ، قطب ، حیاط ، کف و حوضه است.
“هدف معمار از طراحی خانه ایجاد یک منطقه درونگرا در مرکز حیاط بود.” گفت با وجود زیرساخت های نسبتاً کم (حدود 2 متر مربع) ، این ساختمان قادر به رعایت اصول معماری سنتی و ایجاد فضایی شبیه به خانه های یزدانپانا و سایر خانه های تاریخی در QOM بود. متأسفانه ، برخی از مناطق اصلی مانند هشت ضلعی و راهروها به دلیل ترمیم های غیر مسکونی از بین رفته اند ، اما مستقیماً سعی در کاهش دید به ساختمان داشتند.
وی گفت: ورود ، جلوی بازدیدهای دیواری سنتی و در هر دو طرف ورودی ساختمان. در ورود ، به ایوان روبروی حیاط می رسیم و یک راه پله در سمت راست منجر به سقف می شود. در کنار این پله ها ، دو اتاق سه اتاق وجود دارد که با چند قدم در حیاط نشسته اند. این بخش توسط ویندوز قفس زیرزمین ارائه شده است.
محقق گفت: در سمت چپ ورودی ، یک ستون ارائه شده است که به یک اتاق سه پایه متصل می شود و از طریق راهرو در باغ قرار می گیرد. در پایان این ایوان ، یک اتاق سه پایه دیگر وجود دارد که به روش گسترده تری به باغ نادیده گرفته می شود. در زیر این بخش با یک آجر زیبا ساخته شده است.
وی گفت: خانه های تاریخی ایران ، به ویژه در شهرهایی مانند QOM ، نه تنها میراث گذشته ، بلکه از معماری هوشمند و استفاده بهینه از این زمینه. برخلاف یک ایده مشترک که کیفیت یک ساختمان عامل اصلی است ، خانه های کوچک تاریخی نشان می دهد که می توان در یک منطقه محدود با خانه های بزرگتر با همان کیفیت ایجاد کرد.
غلامی راداش گفت: خانه های تاریخی کوچک اغلب ساختاری داشتند که در آن حیاط مرکزی نه تنها نقش نور و تهویه را ایفا می کرد و در عین حال به عنوان نقطه اتصال مزارع مختلف عمل می کرد. سه اتاق ، ایوان ستونی و زیرزمین های خنک دیگر عناصر معماری بودند که در خانه های کوچک با همان حساسیت و لطف خانه های گسترده تر طراحی شده بودند. این نشان می دهد که معماران گذشته به مقیاس فیزیکی و کیفیت کیفیت مکانی توجه می کنند.
امروزه ، شهرها با مشکلات مانند کمبود زمین و نیاز به مناطق مسکن کوچکتر روبرو هستند ، بررسی و الهام بخشیدن به این خانه های تاریخی می تواند راهی برای حفظ کیفیت زندگی باشد. مدل سازی معماری سنتی می تواند خانه های امروز را از نظر روشنایی ، تهویه ، تعامل اجتماعی و آرامش بصری بهبود بخشد.
مدرس دانشگاه تأکید کرد: بیشتر این خانه ها با توسعه شهری ، مستند سازی ، بررسی و محافظت از آنها نه تنها میراث ارزشمند ، بلکه الگویی برای آینده نابود شده اند. این خانه ها ثابت کرده اند که مقیاس کوچک مانعی برای ایجاد مناطق با کیفیت نیست. در مقابل ، نکته مهم فکر معماری است که بهترین استفاده از هر متر مربع را انجام می دهد.