روزنامه کیهان نوشت: آبان 1392 اعلام شد یکی از نقش های دست دوم در جدیدترین فیلم کارگردانی کم استعداد اما پر سر و صدا به نام «نقش نگار» تا یکی به یکی از بازیگران سینمای شاهشاهی به نام ناصر ملک مطیعی سپرده شد!
هدف و نیت سازندگان فیلم «نقش نگار» بر اساس حضور این بازیگر (با سابقه طولانی سینمای فارسی) در این فیلم چه می تواند باشد؟
آیا در هشتاد سالگی می خواستند از مهارت های این بازیگر استفاده کنند؟ هیچ بازیگر دیگری نمی توانست این نقش را بازی کند؟ آیا قصد فیلمسازان جز دلجویی و تجلیل از بازیگری بود که در عرصه سینمای ایران فعالیت مبتذلی داشت و در گفت و گو با برنامه هفت از مردم ایران خواست تا او را ببخشند؟
در واقع انگیزه تهیه کنندگان فیلم «نگاش نگار» یک بازیگر سینمای فارسی (پس برای او جشن هم گرفتند) چه بود؟ شاید آقایان در این سال ها که از اوج بازیگری در سینمای مبتذل فیلمفارسی مجبور به خانه نشینی شدند، معتقد بودند که حقش ضایع شده است؟ یعنی او ناعادلانه از صحنه سینمای ایران کنار گذاشته شد و باید در سینمای پس از انقلاب نیز به همین شکل ظاهر می شد؟
پاسخ این پرسش ها از دست دست اندرکاران فیلم مذکور مشخص شد و حتی از محتوا و ساختار فیلم های فارسی و مبتذل آثار قبلی کارگردان محترم نیز می توان دریافت که او نیز مانند برخی از فیلمسازان به اصطلاح خود. دوستان میل شدیدی به کنار گذاشتن فیلم فارسی داشتند و شاید می خواستند عناصر بدیع را از طریق این شبه سینما معرفی کنند، در واقع باید به آثار او و به پدیده ای دور از استانداردهای هنر هفتم اعتبار بخشید. !