حمله کاهان به عباس عبدی و سعید لیلاز: در دولت روحانی مرده بودید و صدایی از شما بلند نمی شد؟

کهن در این مقاله به رسانه های اصلاح طلب حمله کرده و مدعی شده است:

روزنامه‌های زنجیره‌ای اعتماد که سال‌ها در دست مدیریت نالایق اشرافی بوده، همچنان به تحریف واقعیت‌های اقتصادی و موعظه میراث دولت سابق ادامه می‌دهد.

این روزنامه بدون اشاره به نقش دولت ائتلافی در دعوت به اعتدال و اصلاحات برای ثبت آمارهای اقتصادی فاجعه بار و نارضایتی مردم، خطاب به عباس عبدی نوشت: در سال های اخیر و با تورم بالای 40 درصد در 5 سال گذشته و آن زمان. سال، دولت جرات اصلاح قیمت انرژی و نان را ندارد این کار با اعمال فشار بر تولید کننده نهایی انجام می شود که سعی می کند با انواع ترفندها این مشکل را برطرف کند. نتیجه چه خواهد شد؟ تقابل بین مردم و تنش های شدید روانی که تنها با کاهش قیمت نان باعث پایین نگه داشتن نرخ تورم می شود. واقعیت این است که از نظر اخلاقی نمی توان از افزایش قیمت نان دفاع کرد… از طرفی به وضوح می بینیم که تعادل قیمت دیگر نمی تواند پشتیبان اقتصاد باشد و در حال فروپاشی است. بهای ناموس اقتصاد است و این وضعیت قطعا برای اقتصاد و مردم مضر است. دولت ها این را خوب می دانند. هم از طریق نان و هم از طریق انرژی و بنزین. پس چرا آنها نمی توانند کاری انجام دهند؟ کاری که در آن دو سال انجام دادند نیز شکست خورد. راه حل در سیاست و بازگرداندن اعتماد نهفته است. تا روزی که ترس از تکرار حوادث 96، 98 و 401 وجود داشته باشد، سیاستگذاری واقعی و علمی مسدود شده است. حتی پارسال که ارز 4200 را اصلاح کردند، نتوانستند درست انجام دهند، نیمه کاره این کار را کردند که به تدریج اختلاف قیمت را افزایش دادند.

اعتماد همچنین به قول سعید لیلاز از اعضای کمیته مرکزی حزب کارگزاران نخبگان نوشت: معوقات وام های ارزی دریافتی در سال 1401 از 8.8 درصد در سال 1398 به 16.6 درصد (در 3 ماه پایانی سال) افزایش یافته است. 1401). . اگر این آمار درست باشد[!!] یعنی درصد وام های معوق طی دو سال دو برابر شده و وام های ارزی کشور بازپرداخت نشده است. این موضوع نشان می دهد که منابع ارزی دولت در شرایطی که اقتصاد ایران به شدت تورم است، توسط برخی افراد و جریان ها به یغما رفته است.

این معضل یکی از بزرگترین موج های فساد سازمان یافته، دزدی و غارت در اقتصاد ایران به ویژه در 20 سال اخیر بوده است. چون هیچکس وام ارزی دریافتی را با وسایلی که با آن کالا وارد کرده یا کارخانه ساخته و غیره را به قیمت روز وصول تحویل نداده است تا بگوید در زمان بازپرداخت بدهی، بدهی باید در همان روز محاسبه شود. قیمت در زمان دریافت وام من معتقدم این اقدام کمتر از غارت های پولی دوران احمدی نژاد 22 تا 30 میلیارد دلاری و حدود 30 میلیارد دلاری دوران حسن روحانی نیست. اما آمارها نشان می دهد که دولت رئیس جمهور در حل مشکل ناهماهنگی و فساد بانکی کوچکترین موفقیتی نداشته است.

در مورد این دو تحلیل نادرست روزنامه اعتماد می توان گفت:

*دولت رئیس جمهور در وسط میدان مین گذاشته شده توسط دولت قبلی در حال کار و پیشروی است. نشان می دهد که همین روزنامه اعتماد و نویسنده سیاست علنی عدم صداقت آن، حداقل و فقط در مورد میراث قیمت گذاری 4200 تومانی به دلار، به طعنه و کنایه «استخوانی بر گردن دولت (رئیس جمهور)» است. و “دو پوست موز (لغو شده) یا ادامه یافت) زیر پای دولت،” می گوید. در نتیجه این سوء مدیریت از یک طرف ده ها میلیارد دلار به ارزش 4200 تومان از بین رفت، از طرف دیگر افرادی مانند لیلاز و عبدی که صدای هشدار و اعتراضی بلند نمی کردند احتمالاً در آن سال ها مرده بودند.

*مفیف بافی از اعضای کمیته مرکزی حزب کارگزاران در حالی در روزنامه اعتماد حضور دارد که هفته گذشته به روزنامه شرق گفته بود: من برخلاف دوستان اصلاح طلبمان هزار برابر بیشتر به آینده اقتصاد ایران امید دارم. گاه می بینم که برجسته ترین نخبگان ایران در واکنش به رویدادها یا اظهارنظرها در چنان وضعیتی پست فرو می روند که در یک پوپولیسم دردناک و پیش پا افتاده می افتند. واقعا متاسفم برای ملت ایران که ادعا می کنیم می خواهیم رهبری و نمایندگی و پیشبرد آنها را داشته باشیم. …من تحقیق کردم و متوجه شدم که ما شهریور در سال 2016 از رکورد تاریخی بالاترین رقم تولید ناخالص داخلی ایران با 1400 فراتر رفتیم. بیرون از شهریور 1400. هر چه رشدی در اقتصاد ایران تا الان اتفاق افتاده، جدید است، الان دو سال گذشته و تمام می شود… حالا میزان ساخت و ساز در منطقه 22 به اندازه کل دبی است، بقیه را بگذارید. تهران به کنار. ما به انکار متقابل رسیده ایم… آنچه برای آینده ایران می بینم این است که به سمت تعادل حرکت می کنیم. معنی آن چیست؟ یعنی دولت در بودجه امسال 860 هزار میلیارد تومان درآمد مالیاتی را پیش بینی کرده است. هر چقدر تمرکز دولت بر نفت کاهش یابد، مالیات ها به ناچار افزایش می یابد و این به معنای برابری طبقاتی است که به معنای دموکراسی است. در مورد آینده ایران باید تاکید کنم که به آینده مادی ایران خیلی خیلی خوشبینم… به آینده ایران خیلی خیلی خوشبین هستم. در حال حاضر تنها 40 درصد از ظرفیت صنعتی ایران در حال استفاده است. بنابراین حتی می‌توانیم بدون سرمایه‌گذاری جدی به رشد اقتصادی دو رقمی در بازه زمانی بیش از 10 سال دست پیدا کنیم.»

۲۷۲۲۰