کارگردان و بازیگر چند سال است که در حاشیه است و فعالیت های وی جدی نیست و به جای طنز و کمدی ، او با مخاطب شوخی می کند ، یک شوخی خنده دار.
هنرمندان ، هر چقدر هم که قدرتمند و با طعم باشند ، مانند ورزشکاران ، آنها نیاز به تمرین ، به روزرسانی و بازسازی مداوم بدن و اندیشه و همچنین استراحت به موقع دارند. مهران مودی نمونه ای از هنرمندی است که استعداد و توانایی های زیادی دارد ، اما به دلیل اینکه بازسازی نشده است و خودش را به روز نکرده است ، به نظر می رسد که او خالی از هوش بوده است.
کار اخیر او دقیقاً این کاهش است. حتی در بازیگری ، مهران هیچ مدیر دیگری از مدیر سابق ندارد و در هر فیلم یا سریال ، یکی از عوامل ضعیف آن نقش دارد.
در شرایط فعلی ، مدیر فقط یک مجری طبقه دوم است. نه مدیر و نه بازیگر تأثیرگذار! هنرمندی که استعداد دارد اما نمی تواند یک اثر هنری خوب ایجاد کند ، یعنی سبک زندگی و شخصیت هنری اشتباه و باید مسیر خود را تغییر دهد.
“قهوه پدر” از یک مدیر در اوج تجربه و بلوغ هیچ آدرس ندارد. به نظر می رسد یک مدیر 57 ساله است و بیش از 30 سری ، فیلم و برنامه را کارگردانی کرده است. زیرا محصول جدید او ، مانند قهوه ای سرد ، کشته نشده است.
“قهوه پدری” شروع بسیار ضعیفی داشت و پیشرفت ناامید کننده تر بود.
یکی یکی از مزایای سریال های Mehran Modi این بود که او شخصیت های ویژه و محبوب را ایجاد می کرد و موقعیت های کمدی بر اساس این شخصیت ها ساخته شده است. اما یکی یکی از مشکلات اصلی “قهوه پدری” این است که شخصیت های جذاب وجود ندارد و همه شخصیت ها دافع هستند! به طور خاص ، شخصیت اصلی ، که خود Mehran یک مدیر است ، از ویژگی های خاص خود دور می شود و به یک شخصیت سطحی ، بی حسی و فعلی تبدیل می شود.
یکی یکی دیگر از مهمترین مشکلات این سری ، سرماخوردگی آن است. بر خلاف آثار قبلی مدیر ، که پر از لحظات جذاب ، موقعیت های پرانرژی و کمدی بود ، در “قهوه پدری” به نظر می رسد که شخصیت ها و داستان ها به معنای احساس حرکت می کنند.
این سردی نه تنها در روابط بین شخصیت ها بلکه در فضا و دیالوگ ها احساس می شود. در بسیاری از موارد ، حتی صحنه های کمدی به جای خندیدن ، آنقدر ناکارآمد و ناکارآمد هستند که مخاطب از پیروی از داستان خسته شده است. موقعیت های کمدی ، معمولاً بر اساس تضادها ، اشتباهات و سوء تفاهم ها ، در این سری بسیار تکراری و قابل پیش بینی هستند. علاوه بر این ، شوخی ها و دیالوگ ها اغلب ضروری و بی نظیر هستند ، بنابراین بیننده به سختی می تواند به آنها پاسخ دهد.
سرانجام ، “قهوه پدری” به عنوان یک کمدی تلویزیونی نتوانسته است انتظارات طرفداران و هواداران مهران مودی را برآورده کند. این سریال با یک داستان پردازی ضعیف ، شخصیت های نامحدود و موقعیت های کمدی خسته کننده ، نه تنها نتوانست تجربه جدید و جذاب را برای مخاطبان به ارمغان بیاورد ، بلکه یک شکست دیگر در حرفه مهران مودی است. این کار به وضوح نشان می دهد که کمدی های خوب نیاز به نوآوری ، خلاقیت و تعامل جذاب بین شخصیت ها دارند ، چیزهایی که در این سری قابل توجه است.