فرهیختگان در نقد سریال هادی حجازی فر نوشت: وقتی پوستر سریال «داریوش» حجازی فر منتشر شد، با یک نگاه شباهت غیرقابل انکاری با «شیر پوست» محمودی توجه مخاطبان را به خود جلب کرد. حجازی فر در هر دو پوستر حضور دارد و نمای سه چهره از سمت راست چهره او گرفته شده است. تفاوت حجازی فر و داریوش در پوستر پوست شیر در حجم مو و ریش است و البته نمای کلوزآپ متوسط در داریوش و کلوزآپ کامل در پوست شیر!
مانور داریوش روی پوست شیر به شکلی خاص و حتی اغراق آمیز; مانوری که عملا نه تن دوام نمی آورد اما به قیمت جان داریوش تمام می شود. اما کلیدواژه هایی که در داریوش مطرح است همان کلیدواژه هایی است که در پوست شیر دنبال می شد، کلیدواژه هایی مانند دوستی، انتقام و البته صداقت.
روایت‌های فرعی و گره‌های فرعی به فیلمنامه اضافه می‌شوند تا داستان طولانی‌تر شود و رابطه بین شخصیت‌ها آشکارتر شود. مثل داستان دعوای ناموسی بهرام و داریوش یا حتی داستان عشق لیلا و وحید.
در داریوش برخلاف پوست شیر، اولویت با شخصیت‌ها است و داستان در خدمت خلق تصویر مردی ترسناک از داریوش و پدرخوانده ترسناکی از بهرام با بازی محسن قصابیان قرار می‌گیرد، حتی برای افشای موضوع. ترس های داریوش واضح تر، سازندگان سریال برای اینکه موضوع ترس را واضح تر نشان دهند حتی روی رویاهای داریوش تمرکز می کنند. این تمرکز بر روی ساخت مرد بزدل و پدرخوانده ترسناک اثر می گذارد و شخصیتی برجسته را به دنیا می آورد که نقطه عطف سریال 13 قسمتی است.
اگرچه داریوش توانست اتفاقات خوبی مانند شخصیت بهرام را خلق کند، اما قطعا لکنت در روایت، اتفاقات خارج از منطق روایی اثر و حتی دخالت بی دلیل صاحبان داریوش در جنجال های متعدد برای هر چه بیشتر ساخت سریال. ویروسی باعث می شود نتوانیم داریوش را جزو آثار قابل قبول امسال قرار دهیم. دادن البته با نگاهی دقیق تر می توان گفت که داریوش حتی در نظر صاحبانش وظیفه خاصی دارد، اثری که به جای اینکه چیزی برای عرضه داشته باشد با پوست شیر وارد عرصه می شود، نشان می دهد که وجود دارد. اعتماد زیادی به موفقیت آن نیست.
یادداشت: محمد حسین سلطانی