به گزارش بازتاب آنلاین آنلاین، بهنام تشکر اخیرا در برنامه زودیاک که از شبکه خانگی پخش می شود حضور پیدا کرده و یکی از بازیگران اصلی آن است.
اعتماد نوشت: مصاحبه زیر به همین مناسبت با وی انجام شده است.
دلیل حضور شما در برنامه زودیاک علاقه شما به انجام بازی مافیایی یا حضور در یک نمایش بازی به عنوان تجربه ای متفاوت در قالب تصویر است؟
من عاشق بازی مافیا هستم و یکی از اولین افرادی بودم که در تلویزیون مافیا بازی کردم و خدای بازی بودم. هر چه سریال‌های مافیایی بیشتر تولید می‌شد، نقش‌هایی که دوست داشتم بیشتر می‌شد. زودیاک هم سناریوی جالب و متفاوتی داشت و وقتی دوستان از من دعوت کردند تصمیم گرفتم به برنامه زودیاک بپیوندم.
تیراندازی به بازی مافیا را ترجیح می دهید یا بازی؟
من تیراندازی بازی را بیشتر دوست دارم. سفید بودن برای من لذت بیشتری دارد.
نظر شما در مورد مدل بازیگری و کارگردانی محمد بحرانی در زودیاک چیست؟
من محمد را خیلی دوست دارم و فکر می کنم هر جا که می رود تماشاگران همیشه با او هستند. فکر می‌کنم در فصل اول زودیاک او بازی را کمی دقیق‌تر انجام داد و توجه بیشتری به بازیکنان داشت. مطمئنم خودش به این موضوع فکر کرده و به فکر تغییر مدل مدیریتی بازی در فصل دوم بوده است.
از تجربه کار در یک نمایش خانگی و تفاوت آن با تلویزیون بگویید؟
تقریبا جزو اولین افرادی بودم که نمایش خانگی را با سریال های ساخت ایران تجربه کردم. ساخت ایران اولین سری بود که در قالب دی v دی تایید شده. این دو رسانه تفاوت های خاصی دارند. مرزهای پخش، فیلمنامه هایی که تعیین می کند و ناظران پخش با پخش خانگی متفاوت است. فضای کار روی سکوها راحت‌تر است و کارگردانان، نویسندگان و بازیگران آزادی بیشتری در کار خود دارند. اینها چیزهایی است که همه می دانند و البته خیلی هم پیچیده نیستند.
به عنوان فردی که بیشتر تجربه حرفه ای خود را وقف بازی در سریال های تلویزیونی کرده است، ممکن است نگران وضعیت تلویزیون این روزها باشید. به نظر شما تلویزیون چگونه می تواند به حالت قبلی خود بازگردد؟
تلویزیون باید نظرات همه مردم را در نظر بگیرد و برای همه اقشار مردم برنامه بسازد نه عده کمی. مدیران فعلی تلویزیون روی چیزهایی تمرکز کرده اند که فقط خودشان با آن موافق هستند، در حالی که خودشان به خوبی می دانند که بخش زیادی از مخاطبان خود را از دست داده اند و به نظر می رسد به مسیری که می روند اهمیتی نمی دهند. امیدوارم این مدیران عزیز در تصمیم گیری سیاسی خود تجدید نظر کنند تا تلویزیون مانند دهه هشتاد و حتی اوایل دهه نود و با سریال های پرمخاطبی مثل «ساختمان پزشکان» و «دودکش» و سریال های خوب و موفق دیگر به اوج خود بازگردد. مردم را جذب می‌کند و مخاطب را برای خود نگه می‌دارد. فکر می‌کنم مردم هنوز هم انتظار دارند تلویزیون به رسانه اصلی و ملی همه افراد جامعه تبدیل شود.
به سریال ساختمان پزشکان اشاره کردید. گروه سازنده این سریال تجربیات خوبی در تلویزیون داشته اند. فکر می کنید چقدر خلأ چهره دهه های گذشته در تلویزیون را احساس می کنید؟
به نظر من جای خالی برنامه های آنها بیشتر از خلاء کسانی که در این سریال ها یا برنامه ها کار می کردند احساس می شود. این وضعیت نتیجه مدل تصمیم گیری فعلی است. به هر حال، همین درمان ها اکنون تجربه بیشتری دارند و می توانند در شرایط مساعد بسیار بهتر از قبل عمل کنند. باز هم تاکید می کنم که تصمیمات تلویزیون مهم است و به نظر من جسارت خاصی نمی خواهد. به هر حال این برنامه ها و سریال های خیایان خلوت کن از این تلویزیون تولید و پخش شد.
کار در کمدی را ترجیح می دهید یا کار جدی؟
در حال حاضر نمی توانم فضای کمدی را تصور کنم و صادقانه بگویم دلم برای کمدی تنگ شده و همه دلایل آن را می دانیم. اما جدا از شرایط فعلی، فضای جدی و درام را بیشتر دوست دارم.