به گزارش خبرگزاری بازتاب آنلاین مصطفی بسمل، در کانال دانستنبه چگونگی اعتماد مردم به دیگران توجه دارد. به گفته وی، “بسیاری از دانش و باورهای ما از اعتماد ما به دیگران ناشی می شود، این اعتماد نه تنها شامل باورهای علمی است (مثلاً سیگار کشیدن باعث سرطان می شود)، بلکه اطلاعات شخصی مانند تاریخ تولد را نیز شامل می شود. اما اعتماد ما به دیگران چگونه توجیه می شود؟»
وی در پاسخ به این سوال به دو شاخص اصلی در مورد چگونگی اعتماد اشاره کرد و نوشت: در مورد توجیه اعتماد دو تحلیل کلی وجود دارد:
1. تجزیه و تحلیل شواهد اعتماد
تجزیه و تحلیل شواهد اعتماد به این معنی است که اعتماد به یک شخص یا سازمان تنها در صورتی موجه است که شواهد کافی مبنی بر داشتن دانش کافی و حسن نیت آن شخص یا سازمان وجود داشته باشد. یک مرجع معرفتی باید دانش کافی و تخصص لازم در این زمینه را داشته باشد. علاوه بر این، مرجع باید با حسن نیت و مایل به ارائه اطلاعات صحیح باشد. حتی اگر انسان بسیار دانا باشد، اگر حسن نیت نداشته باشد، نمی توان به او اعتماد کرد. به عنوان مثال، یک پزشک به نتایج یک آزمایش اعتماد می کند، زیرا همکار که آزمایش را انجام داده، صلاحیت دارد و سابقه خوبی دارد. بنابراین، این اعتماد مبتنی بر ارزیابی منطقی از شایستگی و حسن نیت همکار وی است. با این حال، برخی از منتقدان بر این باورند که این نوع تحلیل اعتماد تنها در برخی موارد مفید به نظر می رسد و تمام جنبه های اعتماد معرفتی را در بر نمی گیرد.
2. تحلیل انگیزشی اعتماد
تحلیل اعتماد انگیزشی به این معناست که اعتماد به یک مرجع معرفتی صرفاً مبتنی بر ارزیابی شواهد نیست، بلکه عوامل انگیزشی و روانی نیز نقش مهمی در ایجاد و حفظ اعتماد دارند. مردم گاهی اوقات به دلیل رابطه عاطفی و عاطفی که با قدرت دارند، بدون بررسی کامل شواهد یا ارزیابی منطقی به آنها اعتماد می کنند. اعتماد به یک مرجع معرفتی گاهی اوقات ناشی از احساسات یا فرضیات فرهنگی یا اجتماعی است که شخص در مورد مرجع دارد. به عنوان مثال، در بسیاری از جوامع مردم به معلمان، پزشکان یا رهبران مذهبی خود اعتماد دارند. البته این تحلیل خالی از انتقاد نیست. یکی یکی از مشکلات آن این است که منجر به اعتماد بیش از حد ساده لوحانه می شود. اعتماد بی چون و چرا به مرجع بدون ارزیابی منطقی، گاهی منجر به پذیرش باورهای نادرست یا تصمیمات اشتباه می شود.
216216