جوجه های وفاق را آخر پاییز حساب کردیم؟

به گزارش بازتاب آنلاین، روزنامه شرق نوشت: شعار «وفاق» در انتخابات طفیلی بود و تحت الشعاع شعار «برای ایران» قرار گرفت که پس از انتخابات و به ویژه پس از تحلیف، جانشین شعار «برای ایران» شد. . شعار. شعار اصلی دولت شد. قبلاً حسن روحانی درباره دولت فرامرزی صحبت کرده بود، تا حدودی از آن مطلع بود، اما آنچه دکتر پزشکیان او یک سر دارد و سرش توسط بسیاری از طرفدارانش پوشیده شده است، او یک فدرالیست جدید و یک پدیده جدید در دنیای سیاست است.

اما حسن فکری توافق از غبار زشتی مصون می ماند مگر اینکه از مرزهای قانونی، فکری و شرعی انتخابات و دموکراسی تجاوز کند. در غیر این صورت، اصل او قابل قبول و دلیل موجهی برای جلوگیری از آلوده شدن نظام سیاسی و حکومت به انحصارات حزبی و سوزاندن سرمایه های جناحی است. به طور کلی، خوب و بد اجماع در حوزه سیاسی به عوامل سیاسی، اجتماعی و حقوقی زیادی بستگی دارد. بدون در نظر گرفتن هر یک از این عوامل، قضاوت اجماعی دور از قطعیت و ساده سازی نخواهد بود. اما آنچه در عملکرد وفاق در این چند ماه شاهد بودیم، دوری نسبی از معیارهای حزبی در تعیین مسئولیت و تحمل بی کفایتی بود. بر این اساس برای نهال وفاق دو نوع میوه قابل پیش بینی است.

ابتدا از تمام ظرفیت های علمی و اداری کشور استفاده کنید و سپس آرامش نسبی و به دور از منازعات سیاسی برای پیشبرد اهداف دولت ایجاد کنید. به گفته برخی از حامیان دولت، کابینه اجماع‌محور تصمیمات و اقدامات امیدوارکننده‌ای را از خود نشان داده است، اما هنوز تا تحقق وعده‌ها و انتظارات فاصله دارد. از سوی دیگر برخی از رقبا و مخالفان دولت هنوز شهد آشتی را نپسندیده اند تا بتوانند خود را قانع کنند و از شیرینی درگیری و رقابت لذت ببرند. بسیاری از حامیان دولت نیز بر این باورند که توافق از این جهت که به شایسته سالاری و همگرایی منجر شود، مطلوب است. با این حال، فدرالیسمی که گاه دامنه شایسته‌سالاری را محدود می‌کند یا قاعده دموکراسی و انتخابات را نقض می‌کند، فدرالیسم مطلوبی نیست زیرا دیگر اجماع وجود نخواهد داشت (اگر شکافی وجود نداشته باشد).

آنچه منتقدان وفاق را در موضع خود قوی تر می کند، ماهیت بی سابقه چنین فدرالیسمی است. سپس رفتار و زبان اقلیت، عدم تمایل به پذیرش صلح و برقراری رابطه منطقی و دوستانه با حکومت. این اقلیت از همه فرصت های رسانه ای و اجتماعی خود برای برخورد شدید با حکومت و انتقاد و اعتراض مکرر و نه چندان منطقی به آن استفاده می کند. گروهی که حتی در میان اصولگرایان هم اکثریت نیستند و اصولگرایان معتدل و سنتی بین خود و دولت رفاقت و همکاری با دولت را برگزیده اند. اما هنوز ردپای این اختلافات حزبی-سیاسی و استراتژیک در این انجمن ها دیده می شود.

بهتر است در عصر رسانه و ارتباط آسان از این مهارت ها استفاده کرد و با مناظره و بحث های کارشناسی در رسانه های مختلف و در بسترهای حضوری و مجازی، پرده برخی از انتقادات غیر منطقی و غیر منطقی را بالا برد. و فراتر از آن، جامعه و به ویژه جوانان. و از نوجوانان در برابر اغوا شدن با اظهارات بی اساس، آدرس های نادرست و افکار مضر محافظت می کرد. بهترین راه برای مقابله با چنین رویکردهایی، تغییر سبک ارتباط و گفتار از جنبه های بلاغی و بحث برانگیز هوچیان به جنبه های استدلالی و استدلالی است. در چنین شرایطی، زبانی که هیچ فکری برای ارائه ندارد، به طور خودکار از گردش خود باز می ماند. البته هستند هموطنانی که در انتخابات مخالف دولت فعلی بودند اما حالا ترجیح می دهند به دولت فرصت بدهند و تحمل کنند تا مدتی بگذرد. اما به مردمی فکر کنید که در رفتاری عجیب و غافلگیرکننده به جای توجه به «درس و عبرت» حوادث سوریه، حوادث اخیر این کشور را نوعی اشتباه و ناکامی دولت کنونی می دانند. موفقیت های ایران در سال های اخیر در سوریه آنها می دانند که ربطی به سیاست های دولت یازدهم و دوازدهم ندارند.

آنها بیشتر برخی از مشکلات و مواضع نظام را که خارج از صلاحدید دولت است نوعی شکست تلقی کرده و دولت را مقصر می دانستند. توافق سیاسی با این دسته از هموطنان (حداقل تا زمانی که تغییر نکنند) واقعاً دشوار است، زیرا ماهیت فعالیت سیاسی برخی از آنها این است که حتی در صورت اجبار، با دیدن وضعیتی که در آنها وجود دارد، طرف مقابل و واقعیت را نپذیرند. گفتار و رفتار در نتیجه عدم پذیرش دموکراسی چنین ناسازگاری هایی در دنیای سیاست می تواند بین هر حزب و جناحی وجود داشته باشد، اما زمانی که به حدی برسد که نپذیرفتن صدای عمومی جامعه و مبارزه برای کسب اکثریت انتخابات باشد. این امر در جامعه ای با چنین پیشینه فرهنگی و ارزشی تأثیری نامطلوب و به ویژه غیرسازنده دارد. یا برخی خبرنگاران و کاربران توئیتر که سال هاست افکار عمومی را نادیده گرفته و به بسیاری از فعالان سیاسی و اقتصادی جناح مخالف و حتی تعداد آرای خود یا نامزدهایشان در انتخابات و یا حتی نسبت مخاطبان رسانه ها آنها فکر نمی کنند می توانند آنچه را که نیاز دارند از رسانه های رقیب دریافت کنند.

در هر صورت، دولت فعلی با انتخاب روشی برای ایجاد اتحاد، به توافقنامه عمل کرده و بیش از حد انتظار از سرمایه اجتماعی خود درآمد کسب کرده است. چون این مهم است، یک موضوع دوطرفه و یک قرارداد نانوشته است که می گوید حتی اگر یک طرف در راه هدف تلاش کند، بدون تلاش طرف مقابل هیچ منفعتی به دست نمی آید. بدیهی است که با استقرار دموکراسی و وابستگی به رأی مردم در دنیای امروز، قابل قبول است که حکومت پیروز انتخابات بتواند بر اساس دیدگاه خود، مسئولیت ها و برنامه های خود را سازماندهی و پیش ببرد. حتی اگر تفاوت نسبت به رقبای پایین تر کم باشد. چرا که حتی بازنده های انتخابات هم فرصت اجتماعی و رسانه ای لازم را برای جذب بیشترین آراء ممکن دارند. رای اکثریت در واقع راه حل و پاسخ به مشکلات دنیای امروز و بر اساس آرای ملت و رئیس جمهور است که همواره مورد تاکید بزرگان نظام و قانون اساسی جمهوری اسلامی بوده است. پایان دکتر. سخنرانی آنکه پزشکیان باید بداند که ثمره عهد هر چه باشد به پای حکومت او نوشته می شود. به خصوص اگر چندان سودآور و راهگشا نباشد. به همین دلیل است که ما توافق را تا جایی پیش می بریم که اکثریت رای دهندگان از آن حمایت کنند، زیرا همه می دانیم که صدای ملت معیار است.

21302