سینمای ایران و جهان پر از آثاری هستند که در وسط جنگ مورد انتقاد قرار می گیرند. آثاری که می خواهند ضد جنگ باشند و با تأکید بر تأثیرات مخرب آن بر جنگ ، از آن انتقاد کنند. از “غلاف فلزی کامل” کوبریک گرفته تا آثار سینمای دفاعی مقدس ایران که مغرضانه نیستند. البته سینمای ایران سعی کرده است فیلم هایی مانند “قارچ سمی” ، “دست های خالی” ، “شیدا” و … را بر تأثیر جنگ بر روان و بدن انسان تولید کند ، اما اغلب این آثار نگاهی به منافع هر کشور ، دفاع از یک جبهه خاص و جلوه های ویرانگر جنگ در جبهه دیگر انداخته است.
به گفته ایرنا ، “در سایه سرو” وجود دارد. انیمیشن با ساختار مینیمالیستی و بدون هیچ گونه اضافی. اثری که داستان را بدون تأکید بر زمان و مکان خاص ، بدون برچسب زدن شخص یا مکانی در پیشانی ، و انتقاد از آن در میان آتش سوزی های جنگ در این روزهای جهان ، روایت می کند.
“در سایه سرو” داستان یک دختر و پدری است که در یک ساحل غیرمجاز زندگی می کند. پدر کاپیتان است که از اختلال روانی مرتبط با جنگ رنج می برد و همچنین دختر را رنج می دهد. جنگی که همسرش را از او گرفت و در آستانه جدا کردن دخترش از او است. غافل از اینکه دریا تصمیم دیگری برای آنها گرفته است.
“در سایه سرو” به طور دقیق از صدای آب استفاده می کند. دریا یک عنصر مهم در زندگی این پدر و دختر است و حضور پررنگی در کار کار دارد. دریا یک روز یکی از اعضای خانواده خود را به خود اختصاص می دهد و اکنون با ارسال دیوار به ساحل از رفتن دختر به ساحل جلوگیری می کند. به نظر می رسید که سازندگان به دریا اجازه می دهند که برای روایت خود تصمیم بگیرد.
اطلاعات آنها زمانی است که پدر پس از تلاش برای جدا کردن دیوار از ساحل و ارسال آن به دریا ، سوار بر قایق در وسط دریا و عرشه کشتی شوید. سطحی وجود دارد که دختر روی این آب و در ساحل و پدر روی عرشه کشتی ایستاده و رو به او قرار دارد. کسی که یادآور رویارویی در یک جنگ است. جنگ به پایان رسیده است ، اما تمام لحظات آن هنوز در ذهن کاپیتان تکرار می شود.
“در سایه سرو” سعی کرده است با ساده کردن و جلوگیری از جزئیات ، داستان را بیان کند. آسمان ، آب ، دریا ، کشتی و … همه ساده و بدون جزئیات هستند. با همان قالب همه ما در نقاشی های کودکی ؛ البته کشتی جزئیات بیشتری دارد. فریم روی دیوار ، فرش ، رادیو و گلدان. کشتی بیشتر شبیه خانه ای برای کاپیتان است تا خانه ای در ساحل. دیوارها آن را رنگ می کنند و آن را به گلدان های آن آب می دهند. جایی که او سعی کرده است از خانواده دفاع کند ، او بیشتر شبیه یک خانه است تا سقف روی سر خود در یک ساحل امن.
آنچه مهم است تلاش مدیر است که مدیر برای آشکار کردن وضعیت کاپیتان انجام می دهد. پدر درگیر این اختلال است و هر صدا و فیلم او را به یاد جنگ می اندازد. از وسط کارهایی که مخاطب متوجه می شود ، نمادها بهتر قابل مشاهده هستند ، مرغ دریایی یک تمثیل موشکی می گیرند و به سمت سر پدر و دختر پرواز می کنند.
این داستان همچنین از بار چشمگیر رابطه پدر -د و شام سود می برد. در جایی در داستان دختر ، پدر روی زمین می افتد و می شکند. در اینجا است که هوش استفاده از سبک مینیمالیستی ، به همراه کار دو بعدی کار ، به کمک سازندگان می آید تا بتوانند آنچه را که در ذهن دارند به تصویر بکشد.
“در سایه سرو” یک تلاش قابل توجه است که مهمتر از همه ، اهمیت نگرانی و سادگی را در داستان پردازی در بین انیمیشن های شکوهمند افزایش می دهد و به هنرمندانی که تازه از خواب بیدار می شوند و تأثیرات آن را روایت می کنند ، یادآوری می کند.