درست مانند خرس ها پس از خوردن یک ماهی بزرگ، این سیاهچاله در کهکشان میزبان خود زمانی که بیش از حد اجسام را بلعیده و می بلعد، مدتی می خوابد.
به گزارش دیجیاتو، یک تیم بین المللی از ستاره شناسان به رهبری دانشمندان دانشگاه کمبریج از تلسکوپ فضایی جیمز سوب برای شناسایی این سیاهچاله استفاده کردند. مطالعات نشان داده است که این سیاهچاله در جهان اولیه تنها 800 سال پس از انفجار بزرگ شکل گرفته است.
جرم این سیاهچاله حدود 400 میلیون برابر جرم خورشید است. به همین دلیل یکی این یکی از پرجرم ترین سیاهچاله هایی است که توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب کشف شده است. این جرم به قدری عظیم است که حدود 40 درصد از کل جرم کهکشان مادرش را تشکیل می دهد. در مقایسه، بهتر است بدانید که بیشتر سیاهچاله ها در نواحی اطراف کهکشان راه شیری حدود 0.1 درصد از کل جرم کهکشان مادرشان را تشکیل می دهند.
علیرغم اندازه غول پیکر این سیاهچاله، گازی که برای رشد آن نیاز دارد بسیار آهسته مصرف می شود. حدود 100 برابر کمتر از حداکثر مقدار تعیین شده توسط محاسبات ریاضی. به همین دلیل دانشمندان آن را یک سیاهچاله غیرفعال می دانند.
چنین سیاهچاله عظیمی از کیهان اولیه مدل های موجود برای توضیح رشد سیاهچاله ها را با این رفتار عجیب به چالش می کشد. با این حال، محققان می گویند، محتمل ترین سناریو این است که سیاهچاله ها دوره های کوتاهی از رشد فوق العاده سریع را پشت سر بگذارند و سپس برای مدتی به خواب بروند! محاسبات نشان داده است که این سیاهچاله های عظیم احتمالاً اجسام اطراف را برای حدود 5 تا 10 میلیون سال می بلعند و برای حدود 100 میلیون سال به خواب می روند.
هنگامی که چنین سیاهچاله‌هایی خاموش هستند، حتی با تلسکوپ‌های بسیار حساسی مانند جیمز وب، درخشندگی کمتری دارند و تشخیص آنها دشوار است. همانطور که می دانید، این اجرام را نمی توان مستقیما مشاهده کرد زیرا حتی نور نیز نمی تواند از سیاهچاله ها فرار کند. با این حال، این اجرام شگفت انگیز را می توان با درخشش یک قرص برافزایشی چرخشی که در نزدیکی لبه های سیاهچاله تشکیل می شود، شناسایی کرد. گاز موجود در دیسک برافزایشی به شدت داغ می شود و شروع به درخشش می کند و انرژی در محدوده فرابنفش ساطع می کند.
Ignas Juodžbalis، نویسنده اصلی این مطالعه از موسسه کیهان شناسی Cowley در کمبریج، گفت: “سیاهچاله اکنون خفته است، اما اندازه عظیم آن باعث می شود تا بتوانیم اطلاعاتی در مورد جرم آن به دست آوریم.” کهکشان مادر.”
پروفسور روبرتو مایولینو از موسسه کاولی کمبریج و یکی یکی از نویسندگان این مطالعه می‌گوید: «سیاهچاله‌ها در بدو تولد می‌توانند عظیم باشند. این می تواند توضیح دهد که چرا جیمز وب سیاهچاله های بسیار پرجرم را در کیهان اولیه مشاهده کرده است. این سیاهچاله‌ها احتمالاً دوره‌های طولانی تغذیه بیش از حد را تجربه می‌کنند و پس از آن دوره‌های طولانی خواب را تجربه می‌کنند.»
محققان کمبریج با همکاری تیمی از دانشمندان در ایتالیا، شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای متعددی را انجام دادند تا دریابند چگونه این سیاهچاله که اکنون خفته در کیهان اولیه است، می‌تواند به چنین جرم بزرگی برسد. آنها دریافتند که سیاهچاله هایی با این اندازه احتمالاً اجسام اطراف را برای حدود 5 تا 10 میلیون سال می بلعد و حدود 100 میلیون سال به خواب می روند.
از آنجا که دوره خواب بسیار طولانی تر از دوره بلع است، ستاره شناسان حدس می زنند که بیشتر سیاهچاله های کشف شده احتمالاً در این مرحله هستند. تحقیقات در حال به دست آوردن اطلاعات بیشتر و بیشتر و پیش بینی فاز هر سیاهچاله در جهان است.
