روزنامه ایرانی در یک پست نوشت: روند تولید و نمایش فیلم اجتماعی که یکی این یکی از مهمترین انواع سینمایی و البته انواع سینمایی محبوب در کشور ما است ، اگرچه در سالهای اخیر درگیر شده است ، اما به نظر می رسد که در چهاردهمین دولت این فرصت داده شده است که بیشتر و بیشتر در مرحله تولید و در مرحله انتشار باشد.
مخاطبان ایرانی مدتهاست که برای فیلم هایی که اکنون به عنوان فیلم های اجتماعی شناخته می شوند ، شناخته شده اند و معمولاً انتقادات اجتماعی ، فرهنگی و اقتصادی را ایجاد کرده اند.
اگر به گزارش های محبوب و محبوب فیلم های ایرانی در دوره های مختلف نگاه کنیم ، می فهمیم که فیلم های اجتماعی حجم قابل توجهی از این گزارش دارند. این توجه به فیلم های اجتماعی منجر به حساسیت این آثار در سطوح مختلف ، چه به مخاطب و چه توسط مقامات شده است.
سینمای اجتماعی اکنون چنان بی نظیر شده است که مخاطب دوست دارد بسیاری از مؤلفه ها و هنجارهای اجتماعی را در چنین آثاری ببیند. این “میراژ” جامعه و “تحلیل” آنچه در پوسته زیربنایی جامعه اتفاق می افتد یکی یکی از ویژگی های مهم این فیلم ها این است که این نوع سینما به روشی منجر شده است که سینما به “درجه” و “ابزار اندازه گیری” از آنچه در لایه های پایین جامعه می گذرد تبدیل می شود. از این منظر ، سینمای اجتماعی یک هشدار قوی و نگران کننده است که می تواند جدی گرفته شود.
اما سینما یک هنر پر سود است و بسیاری از مخاطبان دوست دارند از جنبه سرگرم کننده و سرگرم کننده خود لذت ببرند. کمدی و شبه سینمایی که منجر به رونق در سالن های سینما در دهه های اخیر شده است یکی این یکی از بزرگترین رقبای فیلم های اجتماعی است که در سالهای مختلف گیشه را به دست گرفته و سینمای اجتماعی کمتری داده است ، معمولاً راوی داستانهای تلخ.
به این امر اضافه کنید که شرایط جامعه همچنین آرزو می کند که مخاطب به طور ضمنی آثار کمدی را نشان دهد ، بنابراین طرح و نحوه انتشار فیلم های کمدی به گونه ای که مخاطب بیشتر از سایر آثار در معرض کمدی ها قرار داشته باشد. در این مدل ، اگرچه تمام فیلم بسیار فروخته شده بود ، اما فقط چند فیلم کمدی و شبه تجاری وجود داشت که فروش بالایی داشتند و بقیه فیلم ها به دلیل کم و غالباً مخاطبان کاملاً به حاشیه رانده شدند.
این وضعیتی بود که صاحبان سینما و پخش کنندگان و تهیه کنندگان کمدی از آن راضی بودند و در مواجهه با بسیاری از علاقه مندان و علاقه مندان به سینمای اجتماعی و سایر گونه ها ، و همچنین فیلمسازان ، فیلمسازان جدی و تحصیل کرده سینما را دوست نداشتند که در سینما اجتماعی اتفاق می افتد. با رسیدن دولت چهاردهم به قدرت و حضور Raed Faridzadeh در سازمان سینما ، روند تولید و نمایش فیلم های اجتماعی تا حد زیادی تغییر یافته و اراده حمایت از فیلم های اجتماعی افزایش یافته است.
با نگاهی به فیلم های منتشر شده در عید نوروز امسال ، می توان طرح و تنوع این فیلم ها را به عنوان یک سیاست دیگر و یک فیلم تلخ و تکان دهنده مانند “Raha” – که نمایانگر سینمای اجتماعی است – به همراه بناهای تاریخی ، کودکان ، کمدی و غیره درک کرد. اکنون تحقق است.
نویسنده: احمد محسنی