جاسوس آمریکایی که فقط 8 ماه آموزش دید!

به گزارش خبرگزاری بازتاب آنلاین و به نقل از عصر ایران، هواپیمای جاسوسی U-2 که به دلیل طراحی پیچیده و عملکرد فنی، اغلب با نام “بانوی اژدها” شناخته می شود. یکی این هواپیما یکی از نمادین ترین هواپیماها در تاریخ هوانوردی نظامی است.

به گزارش روزیاتو، این هواپیمای تیزپرواز که در اوایل دهه 1950 در پاسخ به تهدیدات هسته ای فزاینده اتحاد جماهیر شوروی و موشک های هسته ای دوربرد در طول جنگ سرد ساخته شد، چشم انداز شناسایی و جاسوسی هوایی و همچنین قابلیت های خود را تغییر داد. جمع آوری اطلاعات منحصر به فرد مفید برای ایالات متحده در دسترس قرار خواهد گرفت. در این مقاله نگاهی به حقایق جالب در مورد بانوی اژدها افسانه ای خواهیم انداخت.

1- پروازهای آزمایشی سری U-2 باعث افزایش مشاهده یوفوها شد

کلارنس “کلی” جانسون، مهندس ارشد لاکهید (تصویر زیر) و تیمش در کارخانه تولید اسکانک ورکز در کالیفرنیا تنها هشت ماه فرصت داشتند تا هواپیمای با قابلیت پرواز در ارتفاع 70000 فوتی (21336 متری)، که اساساً یک گلایدر با موتور جت به نام CL باشد را توسعه دهند. -282 که بعداً به U-2 تبدیل شد.

با گذشت زمان، طراحی به سرعت توسط سیا تایید شد و تولید بلافاصله آغاز شد. حرف U در هواپیمای U-2 مخفف “Utility” بود که به عمد انتخاب شد تا نام آن مبهم و گمراه کننده برای اهداف مخفی آن زمان باشد.
واحدهای تکمیل شده برای آزمایش فوق محرمانه به منطقه آزمایش و آموزش نوادا، که به منطقه 51 نیز معروف است، تحویل داده شدند. به گفته سیا، آزمایش های این هواپیما در ارتفاع بالا منجر به افزایش چشمگیر گزارش های مشاهده یوفوها شد.

در حالی که بیشتر پروازهای تجاری زیر 20000 فوت (6096 متر) و هواپیماهای نظامی زیر 40000 فوت (12192 متر) پرواز می کنند، خلبانان این هواپیماها از شیئی بسیار بالاتر از خودشان و در ارتفاع 200 فوتی (60 متری) پرواز می کنند هنگامی که او 1000 فوت (18288 متر) پرواز کرد، حیرت زده شدند، ارتفاعی که در آن زمان غیرممکن به نظر می رسید.
تحت شرایط خاصی، نور خورشید از بال‌های نقره‌ای آن زمان U-2 منعکس می‌شود و آن‌ها را شبیه «اجرای آتشین» می‌کند که در بالای سر خلبان پرواز می‌کنند. گزارش های متعددی از مشاهده بشقاب پرنده ها منجر به عملیات کتاب آبی نیروی هوایی ایالات متحده، همچنین به عنوان کتاب آبی پروژه، در پایگاه نیروی هوایی رایت-پترسون در اوهایو شد.

عملیات کتاب آبی تمام گزارش های مشاهده یوفو را جمع آوری کرد و آنها را با گزارش های پرواز U-2 تطبیق داد. بازرسان نیروی هوایی ایالات متحده متعاقباً این گزارش ها را به عنوان “پدیده های طبیعی” رد کردند و ادعا کردند که نتوانسته اند حقیقت پشت این مشاهدات را کشف کنند. اعتقاد بر این است که U-2 (و بعداً OXCART) منبع بیش از نیمی از مشاهده یوفوهای گزارش شده در اواخر دهه 1950 تا 1960 بوده است.

تصویر بالا یک U-2C مدل 1975 استتار شده در سابر گری است که به درخواست دولت بریتانیا به دلیل نگرانی در مورد خروج هواپیماهای جاسوسی از بریتانیا به این شکل نقاشی شده است.

2- مناسب برای سفرهای فضایی

هنگام پرواز به لبه فضا در ارتفاعات بیش از 70000 پا (21336 متر)، خلبانان U-2 باید لباس های فضایی مخصوص را بپوشند که به عنوان لباس های فشار کامل نیز شناخته می شود، ساخته شده توسط همان شرکتی که فضانوردان ناسا در آن آموزش می بینند. محیط خشن جو فوقانی

لباس فضانوردی S1034 به عنوان یک سیستم پشتیبانی از زندگی شخصی در مواقعی که سیستم فشار کابین خلبان از کار می‌افتد عمل می‌کند و برای محافظت از خلبانان در برابر اختلاف فشار، هیپوکسی (کمبود اکسیژن در بافت‌های بدن) و قرار گرفتن در معرض شرایط نزدیک به خلاء ارتفاع بسیار حیاتی است. .
مهندسی این لباس شگفت انگیز است. این هواپیما با دقت طراحی شده بود تا بین ایمنی، عملکرد و راحتی تعادل برقرار کند و شرایط سختی را که خلبانان U-2 با آن روبرو هستند برجسته کند.

این لباس دارای یک کلاه ایمنی متمایز مجهز به سیستم ارتباطی، یک ماسک گرم کننده برای جلوگیری از مه گرفتگی و یک سیستم تامین اکسیژن برای تامین جریان هوای قابل تنفس برای خلبان است. علاوه بر این، این لباس دارای یک بخش خنک کننده همراه با یک لوله گردش آب با دمای کنترل شده است تا خلبان را در طول ماموریت های طولانی راحت کند. قیمت لباس خلبانان هواپیمای جاسوسی U-2 حدود 250 هزار دلار است.

3- مانند دوچرخه ای است که 7257 کیلوگرم وزن دارد و بال های بزرگی دارد

پیکربندی منحصر به فرد ارابه فرود U-2 به گونه ای طراحی شده است که وزن هواپیما را به حداقل برساند و در ارتفاعات بالاتر پرواز کند. آن را از اکثر هواپیماهای معمولی متمایز می کند. بر خلاف هواپیماهای معمولی که از آرایش سه چرخه استفاده می کنند، U-2 از آرایش دوچرخه با دو مجموعه چرخ در امتداد محور طولی بدنه استفاده می کند.

این سازه شامل یک ارابه فرود اصلی جلو است که مستقیماً در پشت کابین خلبان قرار دارد و یک ارابه فرود اصلی عقب در نزدیکی دم که به سکان متصل است تا عملکرد فرمان را در طول مانورهای رول ارائه دهد.

U-2 به خاطر شخصیتی از کمیک استریپ «تری و دزدان دریایی» ساخته میلتون کانیف در سال 1934، بانوی اژدها لقب گرفت.

برای حفظ تعادل در هنگام برخاستن، U-2 از تکیه گاه های جانبی استفاده می کند که در اصطلاح عامیانه به آن “pogos” یا فنر فوت می گویند. این چرخ‌های قابل جابجایی به بوش‌هایی در مرکز بال متصل می‌شوند و در هنگام برخاستن روی باند فرودگاه رها می‌شوند.

پس از فرود، زمانی که هواپیما روی نوک بال های خود قرار دارد، این پایه های فنری برای حرکت در باند فرودگاه دوباره نصب می شوند. بنابراین تیک آف و فرود این هواپیمای جاسوسی بسیار متفاوت و خارق العاده است.

4- بانوی اژدها را رام کنید

U-2 به طور کلی سخت ترین هواپیما برای پرواز در نظر گرفته می شود. تسلط بر U-2 به سطح استثنایی از تخصص، مهارت و انعطاف نیاز دارد، ویژگی هایی که گروه نخبه خلبانان (کمتر از 1500 نفر) را که قادر به رام کردن “بانوی اژدها” هستند متمایز می کند. عوامل متعددی در کنترل های بسیار دشوار آن نقش دارند و آن را به آزمونی واقعی برای مهارت ها و استقامت خلبان تبدیل می کنند.

اول، U-2 در ارتفاعات بسیار بالا پرواز می کند، اغلب بالای 70000 پا (21336 متر)، جایی که هوا رقیق است و حاشیه خطا حداقل است. طراحی این هواپیما عملکرد در این ارتفاعات را بر سهولت کنترل در اولویت قرار می دهد و در نتیجه ترکیبی منحصر به فرد از یک سیستم کنترلی بسیار حساس و قدرت مانور پایین را به همراه دارد. بسیاری از خلبانان اولیه U-2 پرواز را مانند اژدهاهای جنگنده توصیف کردند.

ثانیاً، مراحل برخاستن و فرود U-2 بسیار سخت است. در هنگام برخاستن، هواپیما به دلیل بالهای عظیم و بدنه سبک وزن خود در برابر بادهای متقابل و سایر اختلالات جوی بسیار آسیب پذیر است.

فرود U-2 به دلیل پیکربندی ارابه فرود دوچرخه مانند که در بالا توضیح داده شد، به همان اندازه دلهره آور است. فرود U-2 نیاز به مهارت و هماهنگی فوق العاده ای دارد زیرا خلبان باید هواپیمای خود را بر روی ارابه فرود دو چرخ متعادل کند و در عین حال سرعت و ارتفاع را با همکاری خودرو کاهش دهد. تعقیب کننده تحت رهبری یک خلبان دیگر پرواز می کند.

همکاری که همیشه بازخورد فرود را برای خلبان اصلی فراهم می کند. بدتر از آن، میدان دید به دلیل طراحی خاص هواپیما به شدت محدود شده است.

علاوه بر این، خلبانان باید ماموریت های طولانی را تحمل کنند که می تواند بیش از ده ساعت طول بکشد در حالی که در لباس های فشاری مشابه آنچه فضانوردان می پوشند محبوس هستند. پوشیدن این کت و شلوار به دلیل شرایط سخت در ارتفاع کروز ضروری است و از نظر راحتی فیزیکی، مدیریت خستگی و استقامت چالش‌های بیشتری را به همراه دارد.

U-2 هنوز در خدمت است، اما نیروی هوایی ایالات متحده قصد دارد این هواپیمای نمادین را در سال 2026 بازنشسته کند.

5- خلبانان U-2 در طول پرواز چه می خورند؟

در پروازهای ده ساعت یا بیشتر، خلبانان U-2 باید در طول پرواز مرتباً غذا بخورند و بنوشند. با این حال، در چنین ارتفاعات بالایی این کار آنقدرها هم که به نظر می رسد آسان نیست.

به گفته گروهبان دیوید لابارج، مدیر پرتاب و بازیابی U-2، به خلبانان U-2 دستور داده شد که کلاه خود را پس از قفل کردن، باز نکنند تا زمانی که به زمین بازگردند و فرود بیایند. عدم توجه به این هشدار می تواند عواقب فاجعه باری داشته باشد.

تا زمانی که کابین خلبان تحت فشار بود، خلبان U-2 از نظر تئوری می‌توانست کلاه خود را با خیال راحت باز کند تا غذا بخورد، بینی خود را بخراشد یا جرعه‌ای آب بنوشد. با این حال، گروهبان LaBarge هشدار می دهد که اگر خلبانی بخواهد کلاه خود را در چنین ارتفاعی باز کند و سیستم فشار کابین خلبان ناگهان از کار بیفتد یا دچار نقص شود، “خون در بدن آنها بلافاصله می جوشد و منجر به مرگ فوری می شود.”

بنابراین، کلاه خلبانان این هواپیمای جاسوسی مجهز به یک درگاه نوشیدنی است که به خلبانان این امکان را می دهد که از یک بطری آب تغذیه شده با نیروی جاذبه و یک شلنگ ساخته شده توسط همان افرادی که غذای آماده برای خوردن (MRE) را تهیه می کنند، بنوشند. درست کردن، خوردن این غذا تحت فشار از طریق یک لوله خمیر دندان مانند از طریق درگاه تغذیه کلاه به طور مستقیم به دهان خلبان می رسد.

سرویس شام در U-2 انتخاب های مختلفی از جمله بیف استروگانف، ترافل مک اند پنیر، مرغ آلفردو، هلو، گلابی، پودینگ شکلاتی و حتی سس سیب دارچینی کافئین دار را ارائه می دهد. یک بخاری در داخل هواپیما، گوشت داخل لوله ها را گرم و خوش طعم نگه می دارد.

2272.