تیک عصبی چیست ، چرا آمده و چگونه می توان حل کرد؟

جمعیکی حرکات یا صداهای ناگهانی و غیر ارادی است که به دلیل ماهیت مکرر ممکن است تعجب آور باشد. اما دلیل آنها چیست؟ هنگام ظاهر شدن کنه چه اتفاقی برای مغز ما می افتد؟

طبق انتخابات ؛ کنه ها می توانند پیچیده تر باشند ، مانند سوزاندن سریع ، اخم کردن یا بالا بردن ابروهای آنها ، یا تکرار برخی کلمات یا جملات یا ایجاد صداهای خاص مانند سرفه.

این رفتارها به عنوان اختلالات عصبی حاوی مدارهای مغزی مسئول کنترل حرکتی طبقه بندی می شوند. TIC ها به ویژه در کودکان شایع هستند و بین 2 ٪ شایع هستند ، اما ممکن است برای بزرگسالی ، حتی در بزرگسالی باقی بماند.

کنه ها می توانند موقتی یا مزمن باشند. کنه های موقت که معمولاً در کودکان دیده می شود معمولاً بعد از چند ماه از بین می روند. کنه های مزمن بیش از یک سال به طول می انجامند و با سندرم Tourette همراه هستند. این بیماری عصبی با ترکیبی از کنه های حرکتی پایدار و آکوستیک ترکیب شده است. به طور متوسط ​​، از هر 6000 نفر این سندرم را توسعه می دهد و در بین پسران بیشتر از دختران است. اگرچه ممکن است این کنه ها بدون قید و شرط به نظر برسند ، اما ممکن است با بزرگتر شدن کاهش یابد.

دلیل چیست؟

TICS حاوی گانگلیون پایه است که یک منطقه اصلی برای هماهنگی حرکات ، به ویژه از اختلالات مدارهای مغزی است. حساسیت یا عدم تعادل نیز نقش مهمی در آزادسازی انتقال دهنده های عصبی مانند دوپامین دارد. علاوه بر عوامل عصبی ، عناصر ژنتیکی و محیطی در ظاهر آنها ظاهر می شوند.

مطالعات نشان داده است که کنه ها معمولاً با استرس ، اضطراب یا خستگی بدتر می شوند. این حالت ها فعالیت در مدارهای مغزی مربوطه را افزایش می دهد و کنه ها را افزایش می دهد. در مقابل ، دوره های آرامش و آرامش ، جدی بودن آنها را کاهش می دهد. در برخی از بیماران ، درمانهای درمانی ، آرامش یا موارد شدیدتر می تواند به محدود کردن تأثیر کنه بر زندگی روزمره کمک کند.

افراد مبتلا به کنه ممکن است در زندگی روزمره خود به ویژه به دلیل چشم دیگران مشکل داشته باشند. کودکان می توانند مسخره و حتی قربانی آزار و اذیت باشند. لازم است آگاهی بین محیط آنها افزایش یابد و درک بهتر این اختلالات و محدود کردن این برخوردها را ترویج کند.

تشخیص و مدیریت نیاز به یک رویکرد شخصی دارد. کارشناسان مانند متخصصان مغز و اعصاب یا روانشناسان تأثیر کنه ها را بر کیفیت زندگی بیمار ارزیابی می کنند و راهکارهای مناسب را پیشنهاد می کنند. آنها معمولاً شامل پشتیبانی روانشناختی برای مدیریت درمان های رفتاری و همچنین درمان های رفتاری برای کمک به کنترل کنه ها هستند.