رضا صائمی در عصر ایران نوشت: «بازنده» یکی از سریال های جدید شبکه تلویزیونی خانگی است که در فضایی معمایی- پلیسی با داستانی خانوادگی گره خورده است که البته آمیخته با لایه هایی از روانکاوی شخصیت هاست. و رگه های کارآگاهی را با نوعی افشاگری روانکاوانه شخصیت ها پیوند می دهد. .
سریالی که می تواند در کنار روش رمزگشایی و فضاسازی فیزیکی مخاطب را به همراه داشته باشد. جلوه های بصری آن برجسته است و مخاطب را در محیط و فضای جدیدی قرار می دهد.
با وجود خلاقیت بصری و جذابیت پر تعلیق داستان که تاکنون توانسته داستان معمایی ایرانی قابل قبولی را ترسیم کند، جای این سوال وجود دارد که چرا عنوان این سریال به زبان انگلیسی طراحی شده است؟
البته اخیرا و پس از اعتراض شورای حفاظت از زبان فارسی، عنوان و نام تهیه کننده و کارگردان در تیتراژ ابتدایی سریال «بازنده» به عناوین انگلیسی این سریال تغییر یافت.
در دو قسمت اول سریال «بازنده» نام و بازیگران فیلم فقط به زبان انگلیسی و در تیتراژ نام ها به زبان فارسی و انگلیسی نوشته شده بود. پس از اعتراض دبیر شورای هماهنگی زبان فارسی، عنوان سریال تغییر کرد و نوشته های آن به زبان فارسی و انگلیسی بود.
امین حسین پور کارگردان سریال «بازنده» نیز در مینی سریال قبلی خود با نام «درمانگر» عنوان افتتاحیه آن را کاملا به زبان انگلیسی طراحی کرده بود. در ابتدای هر قسمت به جای عنوان «The Therapist» روی صفحه نمایش «The Therapist» نوشته می شد و نام بازیگران به زبان انگلیسی روی صفحه نمایش ظاهر می شد. در عوض تیتراژ پایانی فقط ایرانی بود.
مشکل اینجاست که چرا وقتی داستان و همه عواملی که در ساخت این سریال و مخاطبان آن ایرانی و فارسی زبان هستند، دلیل منطقی برای انگلیسی بودن عنوان سریال وجود دارد.
بدیهی است که اگر قرار است یک فیلم یا سریال ایرانی برای مخاطبان غیرفارسی زبان و از شبکه های خارجی پخش شود، طراحی و تولید عناوین انگلیسی یا غیر فارسی ضروری است. همانطور که دوبله آن به زبان غیر فارسی بدیهی است، اما وقتی مدیوم نمایش و مخاطب یک اثر فارسی زبان هستند، دلیلی برای طراحی عناوین به زبان غیر فارسی وجود ندارد.
حامد بره‌ای طبری طراح عناوین فیلم‌های «مصادره»، «شنای پروانه» و سریال‌های «سال‌های دور از وطن»، «یاغی»، «زخم کاری» است.
“کار فارسی با فونت انگلیسی بین المللی نمی شود!” به گفته وی: با توجه به موضوعی که پیش آمد، به نظر می رسد که تبدیل به قانون شده است، اما در وهله اول – قانون شود یا نشود – خود طراحان عنوان باید حساسیت بیشتری به این موضوع داشته باشند. فارسی نویسی طرح های گرافیکی غنی و اگر نتوانید از آن به درستی استفاده کنید، طبیعتا به فونت انگلیسی پناه می برید و چون فونت انگلیسی ساختار جدیدی دارد، روی هر محتوایی زیبا به نظر می رسد در داخل کشور با استفاده از زبان فارسی و فارسی نویسی به بهترین شکل تولید شده و به دست مخاطبان می رسد.
واقعیت این است که همه عناصر یک فیلم یا سریال توانایی نمایشی در انتقال معنا دارند و در کنار هم هویت اثر را می سازند. عنوان و پوستر و طراحی گرافیکی آن یکی یکی از مهم ترین مولفه هایی است که هویت بصری یک اثر را تعیین می کند.
زیرنویس انگلیسی ممکن است یک قاب لوکس به زبان امروزی ایجاد کند، اما به آن اعتبار بیشتر یا مثلاً اعتبار بین المللی نمی دهد. در ضمن، زبان فارسی فارغ از هویت زبانی، دارای قابلیت گرافیکی، بصری و زبانی است که می توان از آن برای جذابیت بیشتر اثر استفاده کرد. به جای تیتراژ انگلیسی به خلاقیت گرافیکی و بصری در تیتراژ با استفاده از حروف و الفبای فارسی توجه کنید. همان دغدغه ای که عباس کیارستمی داشت و در طراحی عنوان از آن استفاده می کند.