هفتمین فصل سریال “پایتخت” مورد استقبال مخاطبان قرار گرفته و منجر به رشد چشمگیر و بی سابقه در رسانه های ملی در سالهای اخیر شده است.
به گفته ایرنا ؛ این استقبال محبوب را می توان به عنوان یک درس عالی برای رسانه های ملی که صریحاً در سالهای نه -توری برای آموزش مارک های جدید برای جایگزینی جایگزینی برای چهره های شناخته شده و محبوب بیان کرده است ، مشاهده کرد. سیاستی که در همان سالها با اخراج و عصبانیت از چهره های توجیهی و محبوب و رسانه های ملی عاری از همه مارک های محبوب جمع شد. این سیاست از آن زمان توسط یک دوست و دشمن مورد انتقاد قرار گرفته است ، اما مدیران رسانه ملی اصرار داشتند که چرخ را اختراع کنند.
در راستای این سیاست ها ، تلویزیون به یک جشن رسیده است. Ehsan Alikhani ، Adel Ferdowsi Pour ، Mehran Modiri ، Rambad Javan ، Mohsen Tanabandeh ، Mohammad reza Golzar ، Ali Zia ، Reza Rashidpour ، Iraj Tahmasb ، و غیره. در این مدت ، برخی از این ارقام ، با وجود دعوت های خود ، تلویزیون را رها کردند ، برخی دیگر به تولید مستقل روی آوردند و مخاطبان را به سمت سکوها و صفحات شخصی خود سوق دادند ، در حالی که برخی دیگر ترجیح می دادند در سکوت به یک شبه ملی گرا تبدیل شوند.
در این مسیر ، صدای آمریکا با اصرار عجیب و غریب ، برنامه های بسیاری را با بودجه های زیادی تهیه کرد ، اما مخاطبان رسانه های ملی ماه به ماه و سال کاهش یافتند ، با برخی از مدیران سازمان به طور ضمنی از این کاهش صحبت کردند ، اما در عین حال بر سیاست خودشان اصرار داشتند. آنها حتی در اوج انتقاد ، آنها به استدلالهایی مانند تولید برند در زمان ، روی آوردند و فقط “زمان” را خریداری کردند ، غافل از اینکه مخاطب منتظر چیزی در عصر انفورماتیک نخواهد بود.
این خط مشی ، که می توان علائم شکست را مشاهده کرد ، اکنون با روند بازگشت جایگزین شده است. حضور مارک ها ، مانند پایتخت ، محمد رضا گلزار و فرزاد حسنی و گفتگوی متناقض از بازگشت مهران مودی و ایراج طاهماسب ، اگرچه هنوز دلیل جدی برای بازگشت رسانه های ملی نیست ، اما می تواند نشانه ای از تمایل به تغییر فضا باشد.
در این میان ، هدف مدیران رسانه های ملی ، چه در هوای جدید باشد یا نه ، به نظر می رسد این گزاره سالها توسط طبل سیاست خود مورد اصابت قرار گرفته است و هزاران میلیارد دلار خرج کرده است ، اما همه این اقدامات به مخاطبان فصل هفتم پایتخت باز نمی گردند ، این بدان معنی است که رسانه های ملی شکست خورده اند.
همان “سرمایه 3” را در نظر بگیرید که این روزها تقریباً تمام سوابق رسانه های ملی را جابجا کرده است. تا چه اندازه این برند در راه برند سنگسار شده است ، اما می بینیم که بازگشت پایتخت ها ، محمد رضا گلزار و غیره چقدر می تواند سطح مخاطبان رسانه ملی را با افزایش کیفیت افزایش دهد. اکنون ، در حین پخش و تعمیر “پایتخت 2” ، تصور می شود که حوادث منسوخ شده اند و در عصر جدید ، انجام این کار امکان پذیر نیست ، مانند خیابان های کشور ، کاهش بازدید از فضای مجازی در ساعات پخش سریال و حتی استقبال از سرماخوردگی سینما و مخاطبان کنسرت.
این نشانه های دلگرم کننده تلویزیون باید به خوبی منتقل شود و امیدواریم که این روند در طول سال با شدت بیشتری ادامه یابد. برخی از ارقام ظاهراً تمایلی به کار با تلویزیون ندارند ، اما نباید کافی باشد ، اما باید به سمت خود بروند و به رسانه های ملی خدمت کنند. برخی از مارک هایی که تلویزیون برای تولید بسیار سخت کار کرده اند و همچنان یک هزینه بالایی برای رستاخیز هستند و آنها به سادگی پایان را تأیید نکردند.
این مارک های معمول باید احیا شوند و علاوه بر آنها ، فکر کردن در مورد به دنیا آمدن افکار و تجربیات جدید. این یک سیاست برنده است که ، به عنوان یک داماد ، مخاطبان زیادی را می بیند و ماهیت واقعی یک رسانه در دنیای رقابتی امروز را می سازد. فقط در این زمان است که مفهوم رسانه های ملی می تواند به آن افتخار کند و در روشنفکران مختلف ساری و جامعه فعلی دیده می شود.