ناسا به تازگی تصویری زیبا از دو کهکشان «IC 2163» و «NGC 2207» منتشر کرده و آن را «چشم های خون آلود» توصیف کرده است. این تصویر حاصل همکاری تلسکوپ فضایی جیمز وب و هابل است. این جفت کهکشان در حال حاضر در مرحله برخورد و ادغام در یک کهکشان هستند. این فرآیند احتمالاً حدود یک میلیارد سال طول می کشد.
به گزارش دیجیاتو، نگاهی دقیق به این کهکشان ها بیندازید. هسته‌های کهکشان‌ها شبیه چشم‌هایی هستند که به ما خیره شده‌اند و در تاریکی فضا می‌درخشند. دو تلسکوپ فضایی قدرتمند در جهان به نام های هابل و جیمز وب با رصد این کهکشان ها موفق به ثبت چنین تصویر شگفت انگیزی شده اند.
هر دو IC 2163 و NGC 2207 کهکشان های مارپیچی هستند که در فاصله 80 میلیون سال نوری از زمین در صورت فلکی سگ بزرگ واقع شده اند. بنابراین، زمان زیادی طول می کشد تا نور این دو کهکشان به ما برسد – شاید تا زمانی که شما این مقاله را می خوانید، این دو کهکشان قبلاً با هم برخورد کرده باشند.
کهکشان کوچکتر سمت چپ کهکشان مارپیچی IC 2163 است که از نظر گرانشی به کهکشان بزرگتر NGC 2207 متصل است و احتمالاً در میلیون سال آینده با آن ادغام خواهد شد. NGC 2207 نیز یک کهکشان مارپیچی است. به گفته ناسا، کهکشان IC 2163 حدود 40 میلیون سال است که به NGC 2207 متصل شده است.
رنگ های قابل مشاهده در تصویر حاصل ترکیب تصاویر این دو کهکشان در طول موج های فروسرخ وسط، مرئی و فرابنفش است. جیمز وب در مادون قرمز وسط و هابل در مرئی و فرابنفش از این دو کهکشان زیبا تصویربرداری کرده اند. رگه هایی از خطوط قرمز روشن را می توان در مرکز تصویر مشاهده کرد، جایی که احتمالاً ماده دو کهکشان با هم برخورد می کنند. گرانش ناشی از این برخورد می تواند بر ساختار بازوهای کهکشانی تأثیر بگذارد.
در زیر می توانید تصاویر گرفته شده توسط هر تلسکوپ را به صورت جداگانه مشاهده کنید.
تصویر سمت چپ تصویر تلسکوپ هابل از این دو کهکشان در طول موج مرئی و فرابنفش است. تصویر مادون قرمز میانی جیمز وب نیز در سمت راست دیده می شود. در تصویر هابل از IC 2163 و NGC 2207، بازوهای ستاره ای کهکشان ها آبی می درخشند، در حالی که هسته های هر دو کهکشان به رنگ نارنجی درخشان می درخشند.
در تصویر وب گرفته شده توسط ابزار MIRI، غبار سرد هر دو کهکشان به طرز وحشتناکی سفید به نظر می رسد. در سمت راست پایین تصویر می توانید یک نقطه روشن با ستاره هشت پر مشخصه را مشاهده کنید که در واقع الگوی پراش ایجاد شده توسط آینه های توری است. طبق توضیحات وب‌ساینتیست، این منطقه منطقه‌ای است که ستارگان زیادی در آن دائماً در حال تولد هستند.
ناسا توضیح داده است که هر ساله ده ها ستاره جدید با جرم تقریباً خورشید در این دو کهکشان مارپیچی متولد می شوند، زیرا گاز و غبار بین دو کهکشان در طول این مرحله از ادغام تحت فعل و انفعالات فزاینده ای قرار می گیرند. این جفت کهکشان همچنین محل هفت انفجار ابرنواختر در دهه‌های اخیر بوده‌اند که شدت آن بالاتر از میانگین انفجارهای ابرنواختر در کهکشان راه شیری در 50 سال گذشته است.
همانطور که دو کهکشان به هم نزدیکتر می شوند و شروع به ادغام می کنند، بازوهای آنها ممکن است ادغام شوند و بازوهای جدید و تغییر شکل یافته با هسته های بزرگتر و درخشان تر را تشکیل دهند. در این مرحله، اختلاط گاز و غبار آهسته‌تر اتفاق می‌افتد و با سرد شدن گاز اطراف کهکشان تازه تشکیل شده، تشکیل ستاره کندتر می‌شود.
