به نظر می رسد مدت زمانی که طول می کشد تا زخم ها بهبود یابد تا حدی به طرز فکر ما مرتبط باشد، زیرا محققان دریافته اند که زمانی که فرد فکر می کند زمان سریعتر از آنچه که هست می گذرد، زخم ها سریع تر بهبود می یابند.
به گزارش ScienceAlert، پیتر آنگل و الن لانگر، روانشناسان دانشگاه هاروارد می گویند که یافته های آنها از ایده رابطه متقابل بین ذهن و بدن حمایت می کند و باید توجه بیشتری به عوامل روانشناختی برای کمک به افراد برای بهبودی از آسیب ها و کمک به آنها معطوف شود. بیماری ها
به گزارش ایسنا، دانشمندان همچنان در تلاش هستند تا دریابند نگرش ذهنی چگونه بر سلامت جسمانی تاثیر می گذارد. این مطالعه جدید نشان می دهد که رابطه بین مغز و بدن جامع تر از آنچه قبلا تصور می شد است.
محققان در کار منتشر شده خود توضیح دادند: “بر اساس نظریه وحدت ذهن و بدن، که نشان دهنده اثرات همزمان و متقابل ذهن بر بدن و بدن بر ذهن است، ما فرض کردیم که زخم ها با سرعت فزاینده ای بهبود می یابند، اگر . آنها زمان را طولانی تر یا کوتاه تر می دانند و کندتر بهبود می یابند.
برای این مطالعه، Angle و Langer 33 شرکتکننده را انتخاب کردند که هر یک از آنها تحت یک فرآیند کنترلشده بالون درمانی قرار گرفتند تا کبودی روی پوست باقی بماند. این باعث شد که محققان یک آسیب جزئی برای بررسی داشته باشند.
داوطلبان سه بار به این ترتیب اندکی مجروح شدند. یک بار در یک سناریوی زمانی عادی به مدت 28 دقیقه، یک بار در یک سناریوی زمان آهسته که 28 دقیقه طول کشید اما طوری برنامه ریزی شده بود که شبیه به 14 دقیقه باشد و یک بار در سناریوی زمانی سریع که 28 دقیقه طول کشید. اما انگار 56 دقیقه گذشته بود.
ترفندهایی مانند تغییر سرعت تایمر، واداشتن شرکتکنندگان به تماشای ویدیوها، و تغییر فرکانس معاینه زخمهای خود به تغییر درک گذر زمان کمک کرد.
اگرچه زمان واقعی سپری شده در هر سه حالت 28 دقیقه بود، اما بهبود قابل توجهی در وضعیت نرمال نسبت به شرایط آهسته مشاهده شد، همچنین بهبودی بیشتر در وضعیت سریع نسبت به حالت عادی و البته بهبود زخم نیز در شرایط عادی مشاهده شد. وضعیت روزه در مقایسه با زمان کندتر بود.
این رابطه پیچیده بین ذهن و بدن مدتهاست که محققان را مجذوب خود کرده است. این یکی از دلایلی است که مطالعات از دارونما استفاده می کنند، زیرا گاهی اوقات فقط فکر درمان می تواند اثرات مثبتی داشته باشد.
در حالی که معمولاً اعتقاد بر این است که چیزهایی مانند احساسات بر سلامت تأثیر میگذارند، عوامل روانشناختی انتزاعیتری مانند درک زمان هنوز به درستی مورد تحقیق قرار نگرفتهاند.
انگل و لانگر نتیجه گرفتند که این نتایج این فرضیه را تأیید می کند که تأثیر زمان بر شفای فیزیکی مستقیماً تحت تأثیر تجربه روانشناختی فرد از زمان است و مستقل از زمان واقعی سپری شده است.
این تحقیق در مجله Scientific Reports منتشر شده است.