سحابی اسکوئید غول‌پیکر، سال ۲۰۱۱ (۱۳۹۰) توسط «نیکلاس اوترز»، عکاس نجومی فرانسوی کشف شد و شکل دوقطبی شاخص آن با تابش نور‌های آبی برآمده از یون‌های اکسیژن ۲ بار مثبت (اتم‌های اکسیژنی که ۲ الکترون از دست داده‌اند) به‌وضوح دیده می‌شود.

هیچ اسکوئید غول‌پیکری روی زمین به این بزرگی نیست. Ou۴ ابر کیهانی عظیمی است که به اسکوئید‌ها (ماهی مرکب) شباهت دارد و پهنه‌ای معادل ۳ قرص ماه کامل (حدود ۱٫۵ درجه) را در آسمان ما می‌پوشاند.

به گزارش بازتاب آنلاین، سحابی اسکوئید غول‌پیکر، سال ۲۰۱۱ (۱۳۹۰) توسط «نیکلاس اوترز»، عکاس نجومی فرانسوی کشف شد و شکل دوقطبی شاخص آن با تابش نور‌های آبی برآمده از یون‌های اکسیژن ۲ بار مثبت (اتم‌های اکسیژنی که ۲ الکترون از دست داده‌اند) به‌وضوح دیده می‌شود.

سحابی اسکوئید غول‌پیکر ظاهراً با ناحیه نشری هیدروژن Sh۲-۱۲۹ (تابش سرخ‌رنگ هیدروژن آلفا) احاطه شده، اما تعیین فاصله و ماهیت واقعی سحابی، کار دشواری است.

نتایج تحقیقات حاکی از آن است که Ou۴ واقعاً درون منطقه هیدروژنی Sh۲-۱۲۹ واقع شده و حدود ۲۳۰۰ سال‌نوری با ما فاصله دارد. مطابق با این سناریو، اسکوئید کیهانی نشان‌دهنده جریان چشمگیر موادی است که از منظومه ستاره‌ای سه‌گانه‌ای به نام HR۸۱۱۹ فوران یافته است. این منظومه از ۳ ستاره داغ و پرجرم تشکیل شده که در نزدیکی مرکز سحابی دیده می‌شوند.

اگر نتایج این تحقیقات تأیید شود، آنگاه طول سحابی اسکوئید غول‌پیکر از ۵۰ سال‌نوری نیز فراتر خواهد رفت.

منبع:عصرایران

اخبار مرتبط

ارسال به دیگران :

آخرین اخبار

همکاران ما