پروژه معماری “فیبر جیم” یا “ساختمان شماره 38” یک باشگاه ورزشی بانوان است که در سال 1403 به فینال جایزه معمار در بخش ساختمان های عمومی رسید.
به گزارش فرادید؛ ساختمان «فایبر جیم» واقع در خیابان استاد حسن بنا تهران، یک حجم بتنی بسته است. درست مانند یک صخره خاکستری بزرگ، تفاوت شکل و ظاهر با ساختمان های مسکونی اطراف آن کاملاً چشمگیر است.
ساختار بیرونی این ساختمان یادآور معماری «بی رحمانه» است که ویژگی اصلی آن استفاده از بتن اکسپوز برای ایجاد حس عظمت و دوام است. حسی که شاید در وهله اول و از منظر کلیشه ای چندان با محیط «زنانه» سازگاری ندارد. با این حال، هدف اصلی این مطالعه ممکن است این باشد: ارائه تعریف جدیدی از «زنانگی» از طریق مفاهیمی مانند استقامت، سرسختی و اراده.
علاوه بر این، ظاهر بسته و تقریباً بدون پنجره ساختمان، حس و عملکردی از حریم خصوصی و محرمانگی را ارائه می‌کند که می‌توان آن را با ایجاد محیطی سنتی زنانه سازگار دانست.
با این حال، معماران سعی کردند فضایی روشن و پرانرژی را در داخل ساختمان، متناسب با ماهیت اسپورت ساختمان ایجاد کنند. به همین دلیل در سرتاسر ساختمان یک نورگیر تعبیه شد که تا سقف امتداد یافته و نور خورشید را با زاویه مشخصی به داخل ساختمان وارد می کرد و علاوه بر تامین روشنایی، نوعی بازی نور و سایه پویا در ساختمان ایجاد می شد. ساختمان در طول روز
اما نمی توان گفت که فضای داخلی ساختمان با محیط خارجی آن کاملا متفاوت است. وجود دیوارهای بتنی، نرده‌های زیاد و رنگ‌های تقریباً سفید و خاکستری، فضای داخلی را تا حدودی شبیه به ایده یک زندان علمی تخیلی می‌کند. تصویری که احتمالاً با اهداف ساختمان به عنوان یک مکان ورزشی همخوانی ندارد.
اما مهم نیست که چشمگیر بودن و تفاوت ساختمان را نمی توان انکار کرد. ممکن است درباره «فیبر جیم» نظر مثبت یا منفی داشته باشید، اما نمی‌توانید شک کنید که این ساختمان ذهن و چشم بیننده را درگیر خود می‌کند و خود را به عنوان یک سؤال ملموس یا حجمی معمایی در برابر رهگذران نشان می‌دهد. .
