سمفا (سامانه مدیریت فروش و اکران) به آدرس samfaa.ir راه اندازی شده در سال 1397 تنها سامانه ای است که مصرف فرهنگی را به صورت آنلاین نشان می دهد علاوه بر مزیت های متعدد در چرخه سینما و مدیریت آن و آرزو می کنم حوزه های فرهنگی دیگری مانند کتاب، موسیقی، تئاتر و مطبوعات نیز باید دارای چنین سیستمی باشند تا همه دست اندرکاران (سیاستمداران، فعالان، سرمایه گذاران، پژوهشگران، روزنامه نگاران، منتقدان و مخاطبان) بتوانند بر اساس اطلاعات دقیق تحلیل کنند. این سامانه گزارش های مقطعی را بر اساس نام فیلم، حجم فروش، تعداد بلیت، تعداد سالن ها، تعداد نمایش، مدت زمان نمایش و استان ارائه می دهد.
جدول زیر خلاصه فروش سینمای ایران در آن سال را نشان می دهد:
- کمدی 84 درصد فروش را به خود اختصاص داده است، دو فیلم برتر 72 درصد فروش را به خود اختصاص داده اند، در حالی که این دو فیلم کمتر از 50 درصد از سکانس ها را به خود اختصاص داده اند. این دو فیلم را بسیار بالاتر از میانگین قرار می دهد (54 نفر در هر نمایش، در حالی که میانگین برای 19 فیلم دیگر 21 در هر نمایش است).
- فیلم‌های سفارشی که معمولاً هزینه بیشتری نسبت به بخش خصوصی دارند، علی‌رغم احتمال زیاد تبلیغات و بلیت‌های حمایت‌شده یا تخفیف‌خورده نتوانستند اکران شوند.
- در حال حاضر هزینه یک فیلم کمتر از 10-20 میلیارد تومان نیست. کارشناسان می‌دانند که این رقم برای فیلم‌های تولید تاریخی با لوکیشن‌های زیادی که از ستاره‌ها بهره می‌برند یا از تولیدکنندگان چابک بهره نمی‌برند، به‌طور قابل توجهی افزایش می‌یابد.
4. تنها حدود 35 درصد از فروش فیلم به سرمایه گذار/مالک فیلم می رسد، یعنی کسی که تمام هزینه ها (تهیه کننده، کارگردان، عوامل، تدارکات، سرمایه خواب و غیره) را پرداخت کرده است.
- روز سه شنبه همچنان پرطرفدارترین روز سینماست، زیرا خانواده ها معمولاً به دلیل نیم بها بودن بلیت ها ترجیح می دهند از این روز استفاده کنند. جالب اینجاست که با وجود نیم بها بودن، سه شنبه پرفروش ترین روز هم هست! یعنی بیشترین میزان اشغال صندلی – نشان دهنده پر بودن سالن های سینما – به این روز باز می گردد.
- برخی از فیلم ها در سینماهای به اصطلاح درجه 2 که بلیط ارزان تری دارند، از محبوبیت بیشتری برخوردار هستند. این پیشنهاد بار اجتماعی و اقتصادی دارد.
- منحنی فروش برخی فیلم ها از مدل استاندارد پیروی نمی کند که در عوض می توان آن را تحلیل کرد.
- برخی از فیلم‌ها در برخی استان‌ها محبوبیت بیشتری دارند (همانطور که محققان اجتماعی اشاره کردند). به عبارت دیگر وقتی فیلترهای استان در سیستم سمفا فعال هستند، خروجی با ترتیب جدول بالا متفاوت خواهد بود.
- بررسی این آمار نشان می دهد که جامعه ایران در دوره مورد بررسی هیچ فیلم جدی و قابل تاملی را تماشا نکرده است. به عبارت دیگر جنبه سرگرمی این صنعت در ایران مشهود است.
- رفتار عده ای که از فروش باکس آفیس راضی هستند – که واقعا خوب است – تعجب برانگیز و مصداق استانداردهای دوگانه است. چرا که بار اصلی فروش را فیلم های حاوی مضامین یا مضامینی که این گروه دوست ندارند و از نگاه آنها انتقاد از حکومت، تابوشکنی، حجاب نامناسب، تنبلی و رقصیدن به دوش کشیده شده است! است.
- فیلمبرداری یک آیین است و با فیلم دیدن متفاوت است. تأثیر ارزشمندی بر شاخص های اجتماعی و توانمندسازی خانواده می گذارد. وظیفه دولت است که به نحوی این مراسم را تشویق کند و با اعطای یارانه (غرامت ورودیه) کمک کند تا این ارزان ترین سرگرمی ارزان باقی بماند.
- در عین حال سینماتوگرافی بر شاخص های کلان اقتصادی، ایجاد یک مدار اقتصادی در صنایع مرتبط (غذا، حمل و نقل و …) موثر است.
هنوز هم می توان از سمفا، اثری از پژوهشگران سینما و اجتماعی و روزنامه نگاران زیرک، اطلاعات ناب تری به دست آورد.
*منتشر شده در پایگاه خبری اختاز 100:
https://www.eghtesad100.ir/%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D8%AC%D8%A7%D9%85%D8%B9%D9%87-79/58565-%D8 %B0%D8%A7%D8%A6%D9%82%D9%87-%D8%B3%D9%86%D8%AC%DB%8C-%D8%B3%DB%8C%D9%86%D9 %85%D8%A7%D8%B1%D9%88%D9%87%D8%A7