پژوهشی جدید خبر می‌دهد که آثار منفی تجربیات شدید کودکی می‌توانند خود را به شکل بیماری‌هایی فیزیکی در بزرگسالی نشان دهند.
نتایج یک مطالعه جدید نشان می دهد که ضربه های دوران کودکی احتمال تجربه درد مزمن را در بزرگسالی افزایش می دهد. درد مزمن می تواند شامل درد گردن و کمر باشد.
خطر ابتلا به درد مزمن با تجارب شدید دوران کودکی افزایش می یابد. این امر اهمیت پرداختن به ترومای دوران کودکی را برای کاهش اثرات آن بر سلامت درازمدت برجسته می کند.
تجارب نامطلوب دوران کودکی (ACE)، مانند سوء استفاده یا بی توجهی فیزیکی، عاطفی یا جنسی توسط والدین یا مراقبان، می تواند به طور مستقیم به کودک یا نوجوان آسیب برساند. خسارات غیرمستقیم نیز وجود دارد. از جمله ناآرامی های خانوادگی، مرگ، طلاق، یا بیماری یا اعتیاد والدین.
تحقیقات گذشته اثرات منفی تجارب خشونت آمیز دوران کودکی را بر سلامت جسمی، روانی و رفتاری نشان می دهد. این اثرات ممکن است تا بزرگسالی ادامه یابد. اکنون، تحقیقات جدید دانشمندان دانشگاه مک گیل در کانادا، رابطه بین ترومای دوران کودکی و درد مزمن در بزرگسالی را آشکار کرده است.
اهمیت هشداردهنده این یافته‌ها زمانی واضح‌تر می‌شود که در نظر بگیرید تقریباً 1 میلیارد کودک در جهان (نیمی از جمعیت کودکان) هر ساله در معرض تجربیات شدید قرار می‌گیرند. این می تواند خطر درد مزمن و ناتوانی را افزایش دهد.
بیماری های مزمن مرتبط با درد بیشترین هزینه را در بخش درمان تشکیل می دهند. محققان نشان داده اند که تجارب شدید دوران کودکی می تواند هزینه و مدت درمان این بیماری ها را افزایش دهد.
بررسی رابطه بین ضربه روانی و درد مزمن
محققان یک بررسی سیستماتیک از 85 مطالعه شامل 826452 بزرگسال در یک دوره 75 ساله انجام دادند. آنها گروه های پرخطر مانند کودکان بی خانمان را حذف کردند. زیرا در این گروه ها افراد اغلب تجربیات شدیدی دارند و امکان مقایسه وجود ندارد.
آنها همچنین افرادی را که زایمان زودرس داشتند کنار گذاشتند، زیرا ممکن است بر تجربه درد در بزرگسالی تأثیر بگذارد. گروه‌هایی با دلایل خاص درد، مانند شکستگی، سوختگی، بیماری یا نوروپاتی نیز حذف شدند.
در مقایسه با افرادی که هیچ تجربه خشونت آمیز دوران کودکی را گزارش نکرده اند، افرادی که مستقیماً در معرض تجارب خشونت آمیز قرار گرفته اند، 45 درصد بیشتر احتمال دارد که درد مزمن را گزارش کنند. در میان تجارب خشونت آمیز، آزار جسمی به شدت با درد مزمن و ناتوانی مرتبط با درد در بزرگسالی مرتبط بود.
بیماری های شایع مرتبط با درد مزمن بیشترین سهم هزینه ها را در صنعت درمان به خود اختصاص می دهند. افرادی که تجربیات شدید دوران کودکی دارند، بار بیشتری از بیماری های مزمن و موانع بیشتری برای درمان دارند. این باعث افزایش زمان و هزینه درمان آنها می شود.
مکانیسم هایی که تجارب شدید دوران کودکی را به درد مزمن مرتبط می کند تا حد زیادی ناشناخته است. اما محققان فرضیه هایی دارند.
شواهد جدید نشان می دهد که تجربیات شدید باعث تغییر در بیان ژن می شود و در نتیجه بر ساختار و عملکرد مغز تأثیر می گذارد. تجربیات شدید نیز ممکن است با حساسیت بیشتر به درد در بزرگسالی همراه باشد.
بی توجهی والدین در دوران کودکی می تواند ترشح هورمون کورتیزول را در بزرگسالی کاهش دهد. این می تواند درد و علائم عاطفی مانند اضطراب و افسردگی را افزایش دهد.
در مطالعات آینده، محققان قصد دارند مکانیسم هایی را بررسی کنند که از طریق آن تجربیات شدید دوران کودکی بر سلامتی در بزرگسالی تأثیر می گذارد. درک بهتر این رابطه ممکن است به طراحی استراتژی هایی برای کاهش اثرات منفی منجر شود.