بیانیه مهم مجمع مدرسان و پژوهشگران سمینار قم درباره برخورد اخیر پلیس با پدیده حجاب

«بزرگترین گناه و کمترین شایستگی چیست؟ عبرت‌ها زیاد و گیرندگان کم.» امام علی.

این روزها باز هم شاهد برخورد پلیس با پدیده بی حجابی یا بدحجابی هستیم. در برخورد با موضوع پنهان کاری، این نوع برخوردهای ناشایست و غیرانسانی، ضمن اینکه جنبه قانونی دارد، نه تنها جنبه قانونی و شرعی ندارد؛ بلکه توهین به اسلام و انسانیت تلقی می شود. آیا اتفاقاتی که در سال گذشته در پی درگذشت مهسا امینی و برخی دیگر از هموطنان رخ داد و گرانی و شهرت آن برای ما کافی نبود؟ پس چرا گشت ارشاد شروع به برخورد غیرقانونی و غیرقانونی با برخی زنان کرده است؟ آیا سعی دارید این سیاست شکست خورده را تکرار کنید که هم برای اسلام و هم برای نظام تمام شده است؟

درست است که حجاب از واجبات شرعی مسلمین است و بی حجابی خلاف شرع است. اما آیا دولت می تواند از چنین روش هایی برای اجبار مردم به حجاب استفاده کند؟ دولت تا چه حد می تواند یا آیا حق دارد زن را به دلیل بی حجابی به قوانین ناقض کرامت انسانی محکوم کند؟ مجازات هایی مانند کار در خشکشویی، التزام به مراکز روانپزشکی، تعطیلی مغازه ها، محرومیت از شغل و مانند آن با کدام موازین قانونی و شرعی سازگار است؟ چه حکم شرعی و اخلاقی با تحمیل و تهدید به اینکه حجاب از این دسته است پذیرفته شد؟ این در حالی است که حتی در زمان پیامبر اسلام (ص) نه احکام شرعی و نه اخلاقی بر مردم تحمیل نمی شد. حتی اگر فتاوای فقهای محترم را بررسی کنیم، به این نتیجه می رسیم که اگر اجرای امر به معروف و نهی از منکر نتیجه معکوس داشته باشد و موجب شرمساری اسلام شود، اجرا نهی می شود.

قبح و قبح دستگیری یک زن توسط مامور پلیس و انداختن او به وانت در آن جایگاه و جلوی چشم مادرش بسیار زشت تر از بی حجابی است. احکام اسلام برای تشکیل جامعه انسانی و تعالی انسان است و اگر قرار باشد مقرراتی به هر دلیلی منجر به ارتداد شود، یقیناً اجرای آن مقررات نفی می شود. اگر اجرای حکم اهانت به اسلام باشد، هیچ فقیهی به اجرای آن فتوا نمی دهد; زمانی که اجرای حکم سنگسار که یکی از احکام شرعی بود توسط امام خمینی متوقف شد. به آقایان بگوییم که اجرای مقوله های دینی از جمله حجاب یک امر تبلیغی است نه یک گستاخی. چرا مردان نسبت به جرایم بزرگی مانند اختلاس، خسارت به اموال عمومی، ربا، هدیه دادن، قرارهای خانوادگی و سایر مفاسد اقتصادی حساس نیستند؟ آیا اینها سیستم را خراب می کنند یا آن را مبهم می کنند؟

در دولت سیزدهم که فشارهای اقتصادی پشت مردم را برگرداند، انتظار نمی رفت که چنین فشارهای اجتماعی به مردم سرایت کند. بلکه انتظار این بود که گره از روابط بین الملل باز شود و بر روابط دوجانبه با غرب و شرق تاکید شود و مشکلات اقتصادی در حکمرانی واحد حل شود. انتظار می رفت که دولت و مجلس برای جبران و عمل به وعده های متعدد خود تلاش کنند. حالا کدام قول وفا شده است؟ نه تنها به این وعده ها عملی نشده است، بلکه عکس این موضوع نیز تا کنون رخ داده است که موضوع مسکن نمونه آن است. جانشین پلیس گفت: برای آن دسته از آقایانی که حجاب را هویت حکومتی قرار داده اند و حاضرند برای آن هر بهایی بپردازند، شایسته است عدالت اجتماعی، حل مشکلات معیشتی مردم و رفع اختلاف طبقاتی را هویت حکومت خود قرار دهند و برای آن هر بهایی بپردازند.

از حضرت علی (ع) بیاموزیم که شعار ایشان قبل از اسلام و خلافت و سلطنت عدالت و نجات گرسنگان و سرپیچی از اغنیا بوده است. مگر خلافت را انتخاب نکرد؟ برای «شرارت ظالم و لا ساغاب مظلوم; او سیری ظالم و گرسنگی مظلوم را نقض شرع می دانست. امام علی (ع) این مسئولیت را عهد و پیمانی الهی می دانست که خداوند آن را از دست همه علما برداشت. می دانیم که هیچ حکومت و جامعه ای با بی حجابی به ورطه سقوط نرسیده است. اما از نظر قرآن ظلم و ستم و اعمال مستبدان جوامع را نابود می کند.

جامعه مدرسین و پژوهشگران حوزه علمیه قم، غیر شرعی را نه تنها با بد حجابی که با همه بدی‌ها مردود است، غیر شرعی می‌دانند و معتقدند احکام الهی در خدمت اعتلای بشر و مصالح بشری است و اجرای هر حکمی از اسلام منتهی می‌شود. ما معتقدیم مشکل اصلی و اساسی ما رویکردی است که منجر به نابرابری های اجتماعی و اقتصادی بزرگ، نبود روابط متوازن خارجی با شرق و غرب، تداوم تحریم ها، تورم و مواردی از این دست شده است. مهمتر از آن تلاش فراوان برای تشکیل دولت واحد است که موارد فوق را تشدید خواهد کرد.

امروز سیستمی که با آرزوها و امیدهای فراوان ساخته شده، با آزمونی سرنوشت ساز روبرو شده است و کسانی که بر درستی حکمرانی خود تاکید کرده و به توصیه ها و انتقادات نادرست بی اعتنا بوده اند، مسئول آن روند هستند.

«امتی را به آنچه سزاوار آن است رها کنید و آنچه را که سزاوار شماست برای شما و نپرسید که آنها چه می کنند. آنها گروهی بودند که مردند، چه خوب و چه بد کردند، برای خودشان کردند و هر کاری کردی برای خودت انجام می دهی و مسئولیت کاری که کردی بر عهده تو نیست. (بقره: 141)

گردهمایی محققین و اساتید حوزه علمیه قم

به خواندن ادامه دهید:

۲۱۶۲۲۰