بچه ستاره ها عطسه می کنند!

به گزارش ایسنا، عطسه می تواند کلید مهمی برای باز کردن دریچه ای به روی اسرار شکل گیری ستاره ها باشد.

به گفته اسپیسی همه والدین تازه وارد از اولین عطسه کودکشان می ترسند. سپس بسیاری از مشکلات و بیماری های احتمالی به صورت غیرمنطقی به ذهنشان خطور می کند.

محققان اکنون می دانند که ستاره های نوزاد نیز عطسه می کنند، اما این عطسه فوق العاده قدرتمند معمولاً با انتشار گاز، غبار و انرژی مغناطیسی همراه است. به عبارت دیگر، آنها به جای استرس زا برای جهان هستی مفید هستند.

این فوران‌ها، که از اجرامی به نام «پروتستار» می‌آیند، در واقع بخش مهمی از رشد ستاره‌ها هستند و می‌توانند اطلاعات زیادی در مورد تکامل آنها در اختیار دانشمندان قرار دهند. تصور کنید کودکی عطسه می کند و والدینش می دانند که کودک روزی معمار می شود.

عطسه های ستاره ای توسط تیمی از دانشمندان دانشگاه کیوشو در ژاپن کشف شد که از آرایه میلی متری بزرگ آتاکاما (ALMA) برای مطالعه گلوله های گاز و غبار اطراف ستاره های جوان استفاده کردند. این تبلت ها “تبلت های پیش ستاره ای” نامیده می شوند.

همه ستارگان زمانی تشکیل می شوند که توده های متراکم و خنک از مواد با هم ادغام شوند و ابرهای بزرگی از گاز و غبار بین ستاره ای را تشکیل دهند. این توده ها جرم انباشته می کنند و در نهایت فرو می ریزند و پیش ستاره هایی را تشکیل می دهند که توسط یک قرص پیش ستاره ای از ماده احاطه شده اند.

پروتوستارها با مکیدن مواد بیشتر و بیشتر از محیط اطراف خود به تجمع جرم ادامه می دهند. این تا زمانی اتفاق می افتد که فشار در هسته آنها برای شروع همجوشی هسته ای هیدروژن به هلیوم کافی باشد. این فرآیند فرآیند تشکیل یک ستاره کامل مانند خورشید را مشخص می کند. خورشید حدود 4.6 میلیارد سال پیش این روند تولد و رشد را طی کرد.

با این حال، یک مشکل وجود دارد. میدان مغناطیسی این سیستم های نوزاد بسیار بزرگتر از میدان مغناطیسی پیش ستاره ها است.

کازوی توکادا، دانشمند دانشگاه کیوشو و رهبر این گروه تحقیقاتی، گفت: این ساختارها دائماً در میدان های مغناطیسی نفوذ می کنند که شار مغناطیسی را با خود به همراه می آورد.

با این حال، اگر تمام این شار مغناطیسی با رشد ستاره حفظ شود، میدان های مغناطیسی بسیار قوی تر از هر پیش ستاره شناخته شده ای ایجاد می شود.

این بدان معنی است که انرژی مغناطیسی باید به نحوی از بدن ما دفع شود و مانند عطسه انسان، ذرات ناخواسته را از بینی و مجاری تنفسی خارج کند. ستاره ها همچنین انرژی ناخواسته را از بین می برند و به رشد آهسته ستاره کمک می کنند.

توکادا و همکارانش می خواستند مکانیسم حذف این شار مغناطیسی را کشف کنند. برای انجام این کار، آرایه میلی‌متری بزرگ آتاکاما را به سمت محل تشکیل ستاره‌ای به نام MC 27 که حدود 450 سال نوری از زمین فاصله دارد، هدف گرفتند.

این کار ساختارهای سنبله‌ای را نشان داد که از قرص پیش‌ستاره‌ای تا چندین برابر فاصله متوسط ​​خورشید و زمین گسترش یافته‌اند.

توکادا گفت: “با بررسی دقیق تر، متوجه شدیم که آنها تجمعاتی از شار مغناطیسی، غبار و گاز هستند.” این پدیده “ناپایداری تبادل” نامیده می شود که در آن ناپایداری میدان مغناطیسی با چگالی های مختلف گازهای موجود در قرص پیش ستاره ای واکنش می دهد و شار مغناطیسی را جابجا می کند. ما نام مستعار این پدیده را «عطسه ستاره بچه» گذاشته‌ایم، زیرا یادآور زمانی است که گرد و غبار و هوا با سرعت زیاد خارج می‌شوند.

کل داستان نبود. دانشمندان همچنین خوشه های دیگری را کشف کردند که هزاران برابر فاصله زمین تا خورشید از قرص پیش ستاره ای دارند. آنها این خوشه ها را به عنوان شواهدی از ستاره های تیراندازی می دانستند که قبلاً از ستاره های بچه در MC-27 فوران کرده بودند.

این گروه تحقیقاتی امیدوار است که جامعه علمی از یافته های خود برای درک بهتر فرآیندهای پیچیده مربوط به تولد ستارگان استفاده کند.

این تحقیق در مجله Astrophysical منتشر شده است.