بعد از اینکه ایده ملی آنلاین انگیزه ای برای ادامه فعالیت ما بود و اگر بتوانیم فعالیت رسانه ای خود را بدون حضور این مرد بزرگ ادامه دهیم ، او با لطف خدا ، متعال و دعای آن مرحوم نبود و من ایمان گرمی دارم.
غم و اندوه او هنوز هم وزن خود را وزن می کند ، به اعتقاد ما که بازگشت مسافر بی معنی است. او این کلمه را به بهترین وجه داشت.
قلم و دید عمیق او از مشکلات روز واضح و شفاف بود. او نگران مردم بود ، اما نعمت او همیشه در کار و زندگی شخصی او بود. این “درد” و “درک آگاهی” از ویژگی های فقید حرفه ای عبداللهی بود که او را از سایر رسانه ها متمایز می کرد. او متعالی ساخته بود.
صداقت و پیروی از اصول حرفه ای ، عدالت و انتقاد منصفانه و اعتدال آنها در اصلاح مسائل و آگاهی از جامعه منجر به نقش مؤثر و دائمی در فعالیت های حرفه ای آنها شده است. او مشاور بود و به کار تیمی ، همکارانش و جذاب علاقه داشت. او ایران و مردم را دوست داشت و همیشه مردم نگران بود.
او با تلاش خستگی ناپذیر ، خستگی ناپذیر ، اخلاقی ، اخلاقی و خوب راه حل نوشت و راه حل کرد و تا زمان ضربان قلب وی ، یک پل روشن و صریح بین مردم و مقامات بود.
“نهم فروردین سال 1401 یک روز غم انگیز و تکان دهنده برای خانواده ، بستگان ، همکاران و کلیه دکتر حسین عبداللهی بود. او عجله کرد تا از پیامبر دیدن کند تا از پشیمانی ابدی پشیمان شود و غم و اندوه را در قلب دوستدارانش بگذارد. ما هرگز به آن اعتقاد نداشتیم و کمبود آن قابل تحمل نیست. او ترک نکرده و نخواهد رفت. هرکسی که در عشق زندگی می کند از قلب انسان حرکت نخواهد کرد.
او یک دوست را دید و بازدیدهای او همیشه بینایی خواهد بود و چهره او هوویدا است. خاطره او در اصل کسانی است که به عرصه کاغذ نگاه می کنند و برای مردم می نویسند و به آنها انگیزه می دهند تا جامعه و آگاهی آن را ارتقا دهند و برای همیشه بمانند. چگونه عبدالله در قلب جاودانه شد.