اثاثهداستان “برف جهانی” یا برفی یک داستان کوتاه پر از ظاهر یک گوینده است که با مکالمه دو دوست ، بهترین وت جورجدر یک سفر کوتاه به دامنه های پوشیده از برف. آنها اسکی می کنند ، به یک مسافرخانه می روند ، نوشیدنی می خورند و در مورد آینده ، مسئولیت ها و تصمیماتی که زندگی آنها را تغییر می دهد صحبت می کنند. نیک قصد دارد پدر شود و جورج مجبور است به دانشگاه برگردد. در سطح آرام گفتگوی آرام ، نوعی دلتنگی برای آزادی و ترس از عبور از دوران آزادی وجود دارد.
همینگوی در این داستان ، به زبان موجز و توصیفات واضح از برف ، سرما و فضای آلپ ، با ماهیت آزاد و انتخاب های محدود کننده زندگی بشر مغایرت دارد. نیک ، شخصیت اصلی داستان ، بین علاقه او به اسکی و زندگی بی جان و تعهد به زندگی خانوادگی گیر کرده است. گفتگوی او با جورج بیشتر شبیه یک مرورگر و وداع با روزهای آزادی است تا یک گفتگوی ساده. “برف جهانی” نمونه ای عالی از سبک همینگوی است که در آن از ساده ترین لحظه ها ، عمیق ترین احساسات انسانی بیرون می آید.