راه‌حل، استفاده از شبکه‌های فولادی با مقاومت بالا در چندین سطح در داخل بتن بود. این شبکه‌ها به‌طور استراتژیک در بتن قرار داده شدند تا مقاومتی کششی فراهم کنند و از این طریق، هنگام خم شدن بتن، فولاد فشار وارده را تحمل کند تا از شکستگی در سازه جلوگیری شود.
رویکرد بتن انعطاف‌پذیر، در یک نوآوری تاریخی به یک باغبان قرن نوزدهم در کاخ ورسای نسبت داده می‌شود. او برای اولین بار آهن را به بتن افزود تا ترکیبی مقاوم‌تر ایجاد کند. امروزه این ایده به شکل چشمگیری تکامل یافته است و تکنیک‌های مدرن از شبکه‌های فولادی درهم‌تنیده‌ای استفاده می‌کنند که انعطاف‌پذیری و طول عمر سازه را افزایش می‌دهد.
مقدار فولاد استفاده‌شده در پروژه فوق‌العاده بود: مقدار تقویت‌کننده‌ها در هر پایه معادل ساخت ۱۵ برج ایفل بود
حجم عظیم فولاد استفاده‌شده به‌گونه‌ای در پایه‌ها توزیع شد که تعادل سازه در تمام جهات پایدار بماند. مهندسان به‌دقت، فاصله، جهت و سطح مقطع میلگردها را محاسبه کردند تا از انعطاف‌پذیری کنترل‌شده‌ی بتن هنگام وارد شدن تنش اطمینان حاصل کنند.
استفاده‌ی موفقیت‌آمیز از بتن انعطاف‌پذیر در ساخت پلتفرم Troll A، تقاطع نوآوری‌های تاریخی و شیوه‌های مهندسی مدرن را نشان می‌دهد. این ترکیب قدرت و تاب‌آوری، یکی از ویژگی‌های برجسته‌ی پلتفرم Troll A است و اطمینان حاصل می‌کند که این سازه به مدت دهه‌ها به‌عنوان نماد برتری مهندسی باقی خواهد ماند.
آناتومی پایه‌ها: طراحی برای ثبات
طراحی پایه‌های دکل Troll A یک ترکیب استادانه از شکل و عملکرد است که اصول مهندسی را برای مقاومت در برابر جرم عظیم سازه و بارهای دینامیکی واردشده از سوی محیط طبیعی به نمایش می‌گذارد. هر پایه ۳۶۵ متر ارتفاع دارد و ضخامت مقطع آن به ۲ متر می‌رسد. این پایه‌ها طراحی منحصربه‌فرد مخروطی شکلی دارند که در بخش پایینی ضخیم‌تر، در وسط باریک‌تر و در ارتفاع دوباره ضخیم‌تر می‌شود.
طراحی هندسی برای توزیع بهینه تنش‌ها در سراسر سازه و کاهش مصرف مصالح بدون به خطر انداختن ثبات انجام شد
با ضخیم کردن ساختار در پایه، مهندسان اطمینان یافتند که بیشتر نیروهای فشاری در نزدیکی زمین جذب می‌شوند، جایی که بتن تحت بارهای سنگین عملکرد بهینه‌تری دارد. باریک شدن در وسط، جرم کلی ساختار را کاهش داد، بدون اینکه استحکام آن فدا شود، درحالی‌که گسترش اندک در بالا، بستر ثابتی برای عرشه‌ی فوقانی فراهم کرد.
در قلب این طراحی، مفهوم ساختار یکپارچه و پیوسته قرار دارد. فرایند ساخت از پایه آغاز شد، جایی که مهندسان یک پی‌ریزی گسترده را آغاز کردند که به‌تدریج در حین بالا رفتن از پایه، باریک‌تر می‌شد. این روش نه‌تنها پایه‌ای مستحکم برای مقابله با نیروهای عظیم واردشده از سوی دریا فراهم کرد، بلکه باعث کاهش انحراف جزئی در پایه‌ها نیز شد. طراحی پایه‌ها به این صورت به مهندسان این امکان را داد که نیروهای فشاری را به‌طور یکنواخت توزیع کنند و احتمال خرابی سازه در شرایط بارگذاری شدید را کاهش دهند.
دقت در رعایت جزئیات تا پایان مرحله‌ی ساخت نیز ادامه داشت. مدل‌های رایانه‌ای دقیق رفتار سازه را تحت شرایط بارگذاری مختلف شبیه‌سازی کردند تا اطمینان حاصل شود که هر ریسک احتمالی قبل از بتن‌ریزی برطرف شده است.
منبع:عصرایران