۲۲ مهر سالروز درگذشت فریدون فروغی بود. صاحب صدای جاودانه ای که 23 سال پیش در چنین روزی وارد ابدیت شد.
به گزارش ایسنا، فریدون در سال 1329 در منطقه سلسبیل تهران به دنیا آمد. او موسیقی را با تمرین بدون معلم آموخت و به موسیقی راک به ویژه آثار ریچارد چارلز علاقه داشت.
در سن 16 سالگی با گروهی از نوازندگان به طور جدی شروع به ساخت موسیقی کرد و آهنگ های معروف غربی آن زمان به ویژه موسیقی بلوز را در جاهای مختلف پخش کرد و این داستان در 18 سالگی ادامه دارد.
در این مدت پس از شکست عشقی مدتی موسیقی را کنار گذاشت، اما پس از مدت کوتاهی کناره گیری از عرصه موسیقی، مالک باشگاه «کزابای شیراز» ۱۳۴۸ از فروغی و همراهانش برای اجرای برنامه دعوت کرد.
این سرآغازی است که فروغی در اواخر دهه 40 در کاباره های تهران قدیم خواننده مشهور شد. البته باشگاه هایی که مخاطبانشان می خواستند موسیقی دیگری بشنوند نه موسیقی کاباره.
در سال 1350 خسرو هریتاش کارگردان فیلم آدمک سعی کرد خواننده جدیدی پیدا کند که به فریدون فروغی معرفی شد و با یک بار زمزمه ترانه ها هریتاش متوجه شد که شخص مورد نظر خود را پیدا کرده است. در نتیجه فروغی دو آهنگ آدمک و پروانه من را با موسیقی تورج شعبانخانی و شعر لباط والا برای فیلم هریتاش اجرا می کند.
پس از اکران فیلم، این دو آهنگ به شهرت رسید و فریدون فروغی به شهرت رسید. اگرچه او در آن زمان به دلیل تقلید از سبک فرهاد مورد انتقاد قرار گرفت، اما این بدان معنا بود که او دیگر در سایه خواننده مورد علاقه خود ریچارد نبود.
او کم کم به هنرمندی باتجربه تبدیل شد و آثارش را جمع آوری کرد و اولین آلبوم خود را به نام زنده دل منتشر کرد. در سال 1954 دومین آلبوم خود را با نام یاران منتشر کرد و در همان سال به دلیل اجرای آهنگ سال قحطی به مدت دو سال از سوی حکومت شاهنشاهی توقیف شد.
فروغی پس از اعلام صلاحیت آزادی سیاسی در سال 56، سومین آلبوم خود را با عنوان «سال قحطی» پس از دو سال ممنوع الکاری منتشر کرد. در حالی که داخل بهمن در آن ماه پدرش بر اثر ذات الریه درگذشت.
فروغی در سال 58 پس از انقلاب اسلامی در ایران ماند و کنسرت داد. فروغی در سال 1359 ترانه «دوست ابتدایی» را برای فیلم «از فریاد تا وحشت» به کارگردانی منصور تهرانی خواند که در عنوان فیلم از آن استفاده شده است. اگرچه هیچ ممنوعیت رسمی برای فعالیت فروغی اعلام نشد، اما به تهرانی گفته شد که باید صدای فروغی را از تیتراژ فیلمش حذف کند. در نتیجه جمشید جم خواندن این آهنگ را بر عهده می گیرد. در این زمان زمزمه ممنوعیت فعالیت فروغی به گوش می رسد.
فروغی در سال 60 تعدادی از ترانه های خود را با تعدادی از آهنگ های کوروش یغمایی در آلبومی با عنوان «سل» جمع آوری کرد و در سال های 60 و 61 ترانه چهار قسمتی «چرا که نه؟» را عملاً اجرا کرد ممنوع شد . در سال 1965، سفر به دبی باعث شد تا فروغی به هنرمندانی دور از وطن خود بپیوندد، اما پیشنهادهای تهیه کنندگان آن سوی اقیانوس او را راضی نکرد.
در اسفند 1356 موفق به اجرای کنسرت در تالار حافظ دانشگاه کیش شد. پس از چهار روز کنسرت در کیش به تهران آمد. با وجود درخواست از شهرهای دیگر برای برگزاری کنسرت، با برگزاری آن در شهرهای دیگر موافقت نشد و فروغی در تابستان 1357 و پاییز 1358 به کیش بازگشت و در هتلی به اجرای برنامه پرداخت.
در فروردین در سال 1358 به پیشنهاد حمیدرضا آشتیانی پور (کارگردان) و به امید کسب مجوز، آهنگ «مه تراود مهتاب» را با شعری از نیما یوشیج برای فیلم «دختری به نام رعد» خواند، اما شرایط تغییر نکرد. اگرچه ترانه فروغی در جشنواره فجر در پایان فیلم پخش شد. پیش از این کیومرث پوراحمد برای حضور در پروژه سینمایی «گل یخ» (داستان آن درباره زندگی یک خواننده خاموش) به عنوان بازیگر نقش آفرینی کرده بود، بی نتیجه بود.
سرانجام فریدون فروغی در روز جمعه 22 مهر 1380 در منزل خود در تهران، پارس درگذشت. او را در روستای قرگرک اشتهارد کرج در کنار حوض کوچکی در سایه کوهی بزرگ و در آرامشی که سال ها انتظارش را می کشید به خاک سپردند.