بحران مزمن منچستریونایتد/فرگوسن پر نمی شود

عصر ایران; جمشید گیل – شش هفته از شروع فصل جدید لیگ برتر انگلیس می گذرد و منچسترسیتی با 18 امتیاز صدرنشین این رقابت هاست اما منچستریونایتد با 9 امتیاز در رده نهم لیگ قرار دارد. این دو تیم شامل لیورپول، برایتون، تاتنهام، آرسنال، استون ویلا، وستهم و نیوکاسل هستند.

واضح است که منچستریونایتد امسال قهرمان لیگ برتر نخواهد شد. آخرین قهرمانی منچستریونایتد در لیگ برتر به سال 2013 برمی گردد که آخرین سال حضور منچستریونایتد بود الکس فرگوسن روی این تیم

در طول دهه گذشته، منچستریونایتد با هشت مربی جایگزین فرگوسن شده است، اما تقریبا هیچ موفقیتی حاصل نشده است. حتی مربیان هم اسم و رسم دارند لوئیز فینچال و ژوزه مورینیو برای شیاطین سرخ هم نتوانستند عملکرد خوبی داشته باشند.

فن خال در طول دو سال حضورش در منچستر، تنها یک جام حذفی را برد، مورینیو بیش از دو سال مربی منچستریونایتد بود و قهرمانی در لیگ اروپا بزرگترین دستاورد او بود.

البته در ده سال گذشته رایان گیگز و رالف رنگنیک شما مدتی سرمربی منچستریونایتد بودید. گیگز برای بیست روز، رنگنیک برای پنج ماه. مایکل کریک در پایان سال 2021 حدود ده روز تیم را هدایت کرد و عملاً نقش مربی را بر عهده گرفت. بدشانسی منچستریونایتد را می توان در عمر کوتاه مربیان این تیم دید.

در واقع، منچستریونایتد در دهه گذشته یک کشتی بدون لنگر بوده است. او حمایت خود را از دست داده است و نمی تواند کسی را پیدا کند که جای خالی فرگوسن را پر کند. برخی معتقدند که خود فرگوسن اساس این وضعیت را در مزرعه منچستر بنا نهاد.

هنگامی که در سال 2013 در اوج موفقیت منچستریونایتد را ترک کرد، فرگوسن به دلیل اقتدار و نفوذش در باشگاه، جانشین خود را به عنوان مربی انتخاب کرد. مالکان منچستر نیز چنین حقی را به او دادند و از حق انتخاب سرمربی بعدی چشم پوشی کردند.

او دیوید مویس را به عنوان جانشین خود معرفی کرد. مویس مربی خوبی بود اما در بالاترین سطح فوتبال اروپا مربیگری نکرده بود. او حتی در بالاترین سطح فوتبال انگلیس تجربه ای نداشت. او در دوران حضورش در زمین فوتبال یک مدافع بود و به طور کلی می‌توانست پر در دماغ تیم‌هایی شود که برای قهرمانی در یک تیم دسته دومی فوتبال انگلیس رقابت می‌کردند.

اما او با تاریخ درخشان و سبک هجومی خود نتوانست منچستریونایتد را به تکرار قهرمانی های لیگ برتر و بازی های قابل توجه در لیگ قهرمانان برساند. سابقه دیوید مویس نشان نداده است که امید زیادی برای قهرمانی در اروپا و یا حتی رسیدن به فینال لیگ قهرمانان وجود دارد.

بدبین ها معتقدند فرگوسن عمدا مویس را به عنوان جانشین خود معرفی کرد تا هواداران این تیم بعد از رفتنش از منچستر خلأ او را احساس کنند. در واقع اتفاق افتاد. اما خوشبین ها معتقدند فرگوسن یک بازی اسکاتلندی انجام داد! یعنی خودش اسکاتلندی بود و ترجیح می داد یک اسکاتلندی جایگزین او شود و منچستریونایتد را یک تیم اسکاتلندی بسازد.

هر چه بود، دیوید مویس قراردادی 6 ساله داشت، اما 9 ماه پس از نشستن روی نیمکت منچستریونایتد، مجبور شد بایستد و نیمکت داغ را به شخص دیگری بدهد. بعد از حضور موقت رایان گیگز به جای مویس، لوئیس فن خال با کلی دبدبه و کوبکبه سرمربی منچستریونایتد شد اما همانطور که گفتم از جولای 2014 تا می 2016 هیچ کاری انجام نداد. از می 2016 تا دسامبر 2018، مورینیو نتوانست بحران منچستریونایتد را حل کند، جرقه های بحران های جدیدی را به راه انداخت و در نهایت با کودتای بازیکنان مجبور به کناره گیری شد.

از دسامبر 2018 تا نوامبر 2021، اوله گونار سولسشر حداقل یک تیم تهاجمی ساخت که بازی آن با روح تاریخی بازی منچستریونایتد مطابقت داشت. به خصوص در دو سال اول حضورش روی نیمکت یونایتد. اما موفقیت های سولسشر کمتر از مورینیو، فن خال و دیوید مویس بوده است. منچستریونایتد جامی را برای سولسشر فتح نکرد. او حداقل یک قهرمانی جام خیریه را با دیوید موی به دست آورد.

اگر از مایکل کریک و رالف رانگنیک که کمتر از شش ماه هدایت تیم را برعهده داشتند، بگذریم، اریک تن هاخ در شانزده ماه گذشته تنها قهرمان لیگ کاپ (2023) شده و آخرین بار توانست منچستریونایتد را به مقام سوم برساند. فصل لیگ برتر.

لوئیز فینچال

اما واضح است که هواداران منچستر انتظار دارند تیمشان قهرمان لیگ برتر شود. آنها ده سال تا پایان فصل گذشته منتظر ماندند تا دوباره قهرمان لیگ برتر شوند اما ناکام ماندند. امسال بعید است که منچستریونایتد قهرمان لیگ برتر شود. بنابراین، در بهترین حالت، من یونایتد می تواند فصل آینده این تورنمنت را قهرمان کند. بنابراین دوازده سال پس از خداحافظی با فرگوسن.

اما بقای تن هاخ روی نیمکت منچستریونایتد در تکرار قهرمانی سوم فصل گذشته یا حداقل ارائه یک عملکرد امیدوارکننده در لیگ قهرمانان اروپا است. بازیکنان ده هاخ در بازی رفت لیگ قهرمانان اروپا مقابل بایرن مونیخ شکست خوردند، اما در صورت تغییر می توانند از گروه خود صعود کنند. صعود به مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان برای شیاطین سرخ یک موفقیت است. اما اگر آنها به نیمه نهایی برسند، طوفان نمی تواند تن هاچ را از روی نیمکت منچستریونایتد دور کند!

هنوز 32 هفته تا پایان لیگ برتر باقی مانده است، اما با این نتایج از 6 هفته ابتدایی به نظر می رسد شیاطین سرخ برای کسب سومین عنوان قهرمانی سال گذشته خود کار سختی در پیش دارند. اما تن هاخ نیاز دارد تا منچستر را در جمع چهار تیم برتر لیگ برتر قرار دهد زیرا کسب عنوان قهرمانی در اروپا غیرممکن است و تنها راه حضور در فصل آینده لیگ قهرمانان اروپا حضور در بین چهار تیم برتر است. لیگ انگلیس شود

آیا تن هاخ می تواند کار اینزاگی در اینتر را تکرار کند و تیمش را به فینال اروپا برساند؟ بعید به نظر می رسد، اما هیچ چیز در فوتبال غیرممکن نیست. تجربه این ده سال نشان داده مربیانی که دو یا حداکثر سه سال هدایت منچستر را بر عهده داشتند مجبور به ترک این تیم شدند.

وضعیت منچستریونایتد نیز مانند کلاف محکوم به فنا است و مربیانی مانند آنجلوتی و توخل حاضر نیستند با پذیرش رهبری این تیم به اعتبار آنها آسیب بزنند. تن هاچ مربی خوبی است و عملکرد درخشان او در آژاکس در لیگ قهرمانان 2017 فراموش نشدنی است.

او پنج سال مربی آژاکس بود و این تیم را دو بار قهرمان لیگ هلند و دو بار قهرمان جام حذفی این کشور کرد. اما او هنوز جوایز بالایی ندارد. منچستریونایتد می تواند پلی برای رسیدن به چنین افتخاراتی برای او باشد. اما نکته مهمتر بازسازی منچستر و حذف آن از زیر سایه الکس فرگوسن است. هیچ کس در ده سال موفق به انجام چنین کاری نشده است و تن هاچ شانس زیادی برای انجام این کار ندارد.

وضعیت فعلی منچستریونایتد تا حدودی محصول 27 سال حضور الکس فرگوسن در این تیم است. فرگوسن از نظر تداوم و کسب جوایز مختلف قطعا یکی از بزرگترین مربیان تاریخ فوتبال است اما واقعیت این است که او معمولا در نبردهای بزرگ و حساس اروپایی می بازد.

اوله گونار سولسشر

او هر چه بود، برخلاف گواردیولا، نابغه نبود. ادامه حضور در منچستریونایتد آن تیم را تحت کنترل خود درآورده بود و اکنون آن را در سایه خود قرار داده است. سایه ای که ده سال است هیچ خورشیدی از بین نبرده است.

در طول این ده سال، مالکان منچستریونایتد (جوئل و اورام گلیزر) مربیانی را انتخاب کردند که یا مانند مورینیو بازی دفاعی را دوست داشتند، یا در دوران حضور خود در مستطیل سبز مدافع بودند، مانند دیوید مویس و تن هاچ، که لزوماً آنها را نداشتند. درک عمیق بازی تهاجمی را انجام دهید. یا با انتخاب مربی ای که مثل فان خال به پشت خط رسید، مربیان نامناسبی را برای تیم خود انتخاب کردند و همین اشتباهات یکی از دلایل تداوم حضور روح فرگوسن در آسمان تاریک منچستر بود.

اگر تن هاخ در پایان این فصل جدا شود که بعید نیست، مدیران منچستریونایتد باید فردی را به عنوان سرمربی به خدمت بگیرند که نام و سابقه درخشانی داشته باشد و سبک فوتبالی تازه و هجومی داشته باشد.

اریک تن هاچ

فن خال نام و داستان درخشانی داشت، اما پیر و خسته بود. مورینیو پیر و خسته نبود اما فوتبالش در بازی های مهم تهاجمی نیست. منچستریونایتد در یک بحران مزمن است. فقط یک مربی خاص می تواند چنین بحرانی را حل کند. هنوز روزنه ای از امید وجود دارد که ده هاچ چنین مربی ای شود. لیگ قهرمانان امسال تکلیف تن هاچ را روشن خواهد کرد. آیا او می تواند کار بزرگ را انجام دهد یا نه؟