روزنامه ایران نوشت: Nowruz 2 در Hamedan بار دیگر نقش جدیدی ایفا کرده است. به همین بهانه ، بیایید این شاعر شهر دوبیت را به خاطر بسپاریم.
نام و شهرت باباتهر همیشه با دو خاطره شیرین برای من است. اولی به سالهای پایانی نوجوانان من برمی گردد که همزمان با سفر به فرییدون موشیری به حدمین بود.
پدر شاعر شعر “کوچه” همادانی بود و مردم آلوند در آن سفر به لطف مهر و مودت ، آنها سعی کردند ریشه های شاعر Fereidun را به چشمه های آلوند بپیوندند و نام او را در بین نام های Hamedan بگنجانند.
او همچنین از هموطنان پدر ، به شیوه ای شاعرانه در شب شعر ، و همچنین:
من اینجا ریشه در خاک دارم
من این خاک را در اینجا دوست دارم ، اگر آلوده یا پمپ شود
من اینجا می مانم تا نفس بکشم
من از اینجا چه می خواهم ، نمی دانم
اما هنگام بازدید از قبر باباتاهیر برهنه ، موضوع جذاب بود. یکی یکی از زیباترین شعرهایی که در زندگی خود شنیده است باباتاهیر است:
Nasimi Kaz Ben Ann Kalk Io Io IE از سنبل Iave
و همین مسئله مدتهاست که توسط موشیری در میان محافل ادبی حمدان نقل شده است.
اما خاطره دوم باباتهر به دیدار دکتر میرجال الدین کازازی به هامدان برمی گردد. وی در طی بازدید از بناهای تاریخی و تمدن شهر حمدان ، به امام زاده خدر رفت. این جایی است که گفته می شود که امامزاده در سال 6 “جلسه توگرول بیگ سلجوک با باباتاهیر” برگزار می شود و طبق این داستان ، وقتی توغارل به حامدان آمد ، سه پیر وجود داشت: “باباتاهیر” و “باباجار” و “شیخ همشاد”.
Togharl با آنها ملاقات کرده است و مکالمه کوتاهی با باباتهر دارد. در میان این سه ، البته ثروت باباتهر بلندتر از بابا جافار و شیخ همشاد بود ، زیرا حداقل چند افسانه باقی مانده است ، اما چیزی جز نامی برای بابا جافار و شیخ هامشاد وجود ندارد. در این دیدار ، مرحوم پروفسور آزاکای ، در فضای داخلی ساختمان ، به دکتر کازازی گفت که این گچ کاری یا کار باباتاهیر است ، یا دانش آموزان بدون واسطه وی. این برای من بسیار جذاب بود و تا به امروز در ذهن من است.
اما باباهار چه بود؟ دکتر نصرالله پوورجاوادی کتابی با عنوان “باباتاهیر: شرح ابو محمد طاهر جاسادنانی” منتشر کرده است که در این کتاب بیان می کند که “طاهر گیاهخواری بود که گچ داشت ، و طاهر السن القاعده.
برخی او را به زندگی باباتهر ، که مردی از ماناویان بود ، نسبت داده اند ، اما مشکل این است که آیا می توانیم از این گیاهخواری نتیجه بگیریم که او مانوی بود؟! من این را شک دارم ، زیرا در قرن چهارم ، زندا فقط ماناویان و بسیجی ها نبود ، بلکه بسیاری از مسلمانان مورد انتقاد قرار گرفتند. اتهام باباهار کاملاً جدی بود. از آنجا که “سامانی” نیز آن را نقل کرده است ، اما این شخص ، باباتهر ، کسی است که با دو واسطه ، شیخ ان القازات بود. اعتقادات عرفانی قرآن کاملاً مبتنی بر مفاهیم قرآن است و حجم عظیمی از آثار تفسیر قرآن است و نمی توان گفت که طاهر گیاهخواری است یا به دلیل اینکه گچ درخشان بود. “
از طرف دیگر ، با این حال ، استاد فقید پارویز آزاکای معتقد است که “باباتاهیر گیاهخواری و متهم به زندکا بود ، اما دکتر پوورجاوادی تقریباً نادیده گرفته و از اتهام ادعای باباتهر گذشته است ؛ اما باید خاطرنشان کرد که باباتهر مانووی یک حرفه ای است و همانند جندا از بزرگان مانووی بود. “Zandiq” بوده است.
صرف نظر از این دو دیدگاه که حدود یک دهه در یک جلسه بررسی کتاب مورد بحث قرار گرفته است ، نکته این است که باباتاهیر برهنه ، که نکته برهنه وی در جهان است ، شاعر تأثیرگذار بر ادبیات ایرانی بوده و پس از خودش الهام بخش بسیاری از شاعران است.
نویسنده: حسن گوهارپور