یک تیم تحقیقاتی حدود پنج سال پیش موفق شد مراحل هنوز عمق جلبک ها را در دریای بالتیک بازگرداند. این مطالعه ، که در مجله مجله منتشر شده است ، در چارچوب پروژه تحقیقاتی Phytoark انجام شد و نمونه های رسوبی از دریای بالتیک را مورد بررسی قرار داد.
زیست شناسی احیا: بازگشت جلبک های قدیمی به زندگی
پدیده تنبل راه حلی است که بسیاری از موجودات زنده برای زنده ماندن در شرایط سخت از باکتری ها به پستانداران استفاده می کنند. در این حالت ، موجودات زنده با کاهش فعالیت متابولیک و ایجاد سازه های محافظ مرتبط با ذخایر انرژی ، مدت طولانی سازگار می شوند. Phytoplankton (Microegebacles Ocean) در این مورد به ملوان می رود که رسوب آنها را در بیهوشی محافظت می کند.
موسسه تحقیقات نیروی دریایی دکتر وودروف (IEW) یک متخصص فیتوپلانکتون و نویسنده اصلی این مطالعه است. سارا بولیوس توضیح می دهد که تحت نام اکولوژی رستاخیز این روش ، دانشمندان را قادر می سازد تا مراحل هنوز فیتوپلانکتون را از دوره های مختلف تاریخی بررسی کنند.
رسوبات دریای بالتیک ؛ کلید کشف اکوسیستم های قدیمی
محققان توانستند نمونه های رسوبی استخراج شده از 2 متر در منطقه درین شرقی گوتلند را بررسی کنند و ویرانه های زندگی 5 سال فیتوپلانکتون را بیدار کنند. تجزیه و تحلیل این سادورها اطلاعات ارزشمندی در مورد شوری ، میزان اکسیژن و شرایط دمای گذشته ارائه می دهد.
طبق نتایج ، Skeletonema Marinoi تنها فیتوپلانکتون بود که در همه نمونه ها زنده شد. این جلبک های دیاتومی ، که هنوز در دریای بالتیک هستند ، معمولاً در توسعه بهار یافت می شوند. قدیمی ترین سلولهای دریافت شده از یک لایه که حدود 5 سال پیش به آن باز می گردد.
جلبکهای باستان ؛ مشابه گونه های زنده ، فعال و مدرن
یکی یکی از یافته های شگفت آور این مطالعه ، عملکرد کامل سلولهای احیا است. این جلبک ها همچنان به رشد ، تقسیم سلولی و فتوسنتز و بدون نشانه تجزیه و تحلیل عملکردهای بیولوژیکی ادامه می دهند.
آزمایشات نشان داده است که حتی جلبک های 5 ساله می توانند اکسیژن را در 1 میکرومول / میلی گرم کلروفیل در ساعت تولید کنند ، که شبیه به نمونه های امروز است. به گفته بولیوس ، این مطالعه گام مهمی در توسعه ابزارهای زیست شناسی در دریای بالتیک و در شرایط آزمایشگاهی ، آزمایش هایی برای بازسازی تغییرات محیطی در دوره های مختلف است.