کدام خوراکی مغز را فریب می دهد و باعث کاهش وزن می شود؟

مهندسان یک کپسول ارتعاشی و قابل بلع ساخته اند که می تواند به درمان چاقی کمک کند. قورت دادن این کپسول قبل از غذا می تواند احساس سیری ایجاد کند و مغز را فریب دهد تا فکر کند وقت آن است که غذا را متوقف کند.

این کپسول ارتعاشی قابل بلعیدن توسط مهندسان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) طراحی شده است تا در معده ارتعاش داشته باشد و احساس کاذب پری ایجاد کند و اشتها را کاهش دهد. این قرص ممکن است یک راه کم تهاجمی و مقرون به صرفه برای درمان چاقی ارائه دهد.

هنگامی که یک وعده غذایی بزرگ می خورید، معده سیگنال هایی را به مغز می فرستد که باعث می شود احساس سیری کنید و به شما کمک می کند بفهمید که چه زمانی است که غذا نخورید.

شکم پر نیز می تواند این پیام ها را به مغز ارسال کند، به همین دلیل است که معمولاً به افراد رژیم توصیه می شود قبل از غذا یک لیوان آب بنوشند.

مهندسان MIT اکنون با استفاده از کپسول قابل بلعیدن که در معده ارتعاش می کند، راه جدیدی برای بهره برداری از این پدیده یافته اند. این ارتعاشات با فعال کردن همان گیرنده های کششی که انبساط معده را تشخیص می دهند، توهم سیری را ایجاد می کنند.

محققان دریافتند که این درمان نه تنها باعث تحریک ترشح هورمون هایی می شود که نشان دهنده سیری در حیواناتی است که 20 دقیقه قبل از غذا قرص را مصرف کرده اند، بلکه مصرف غذا را تقریباً 40 درصد کاهش می دهد.

اگر تحقیقات بیشتر نشان دهد که این فناوری می تواند به طور ایمن در انسان مورد استفاده قرار گیرد، چنین قرصی می تواند راهی کمتر تهاجمی برای درمان چاقی ارائه دهد.

شریا سرینیواسان، دانشجوی سابق MIT و استادیار مهندسی زیستی در دانشگاه هاروارد، می گوید افرادی که می خواهند وزن خود را کاهش دهند یا اشتهای خود را کنترل کنند، می توانند این کپسول را قبل از هر وعده غذایی مصرف کنند. این استراتژی می تواند واقعا جالب باشد زیرا گزینه ای را ارائه می دهد که می تواند عوارض جانبی را که با سایر درمان های دارویی مشاهده می کنیم به حداقل برساند.

Srinivasan نویسنده اصلی این مطالعه جدید است که اخیراً در مجله Science Advances منتشر شده است.

حس سیری کاذب

هنگامی که معده پر است، سلول های خاصی به نام گیرنده های مکانیکی کشش را حس می کنند و سیگنال هایی را از طریق عصب واگ به مغز می فرستند. در نتیجه، مغز تولید انسولین و همچنین هورمون هایی مانند پپتید C، Pyy و GLP-1 را تحریک می کند. همه این هورمون ها با هم کار می کنند تا به افراد کمک کنند غذا را هضم کنند، احساس سیری کنند و غذا نخورند.

در عین حال، سطح گرلین، هورمونی که گرسنگی را تحریک می کند، نیز کاهش می یابد.

سرینیواسان زمانی که دانشجوی کارشناسی ارشد MIT بود، به ایده کنترل این فرآیند با کشش مصنوعی گیرنده های مکانیکی معده از طریق ارتعاش علاقه مند شد. تحقیقات قبلی نشان داده است که ارتعاش اعمال شده روی عضله می تواند این تصور را ایجاد کند که عضله بیش از آنچه که هست کشیده شده است.

او می‌گوید: «می‌خواستم بدانم آیا می‌توانیم گیرنده‌های کششی معده را با ارتعاش آنها و احساس تورم کل معده فعال کنیم و احساس کاذب سیری ایجاد کنیم که می‌تواند هورمون‌ها و الگوهای غذا خوردن را تغییر دهد».

برای این مطالعه، Srinivasan و گروهی از محققان دیگر یک کپسول به اندازه مولتی ویتامین حاوی یک عنصر ارتعاشی طراحی کردند. هنگامی که قرص با انرژی یک باتری کوچک اکسید نقره به معده می رسد، آب معده اسیدی غشای ژلاتینی پوشاننده کپسول را حل می کند و مدار الکترونیکی آن را تکمیل می کند و موتور ارتعاشی را فعال می کند.

در یک مطالعه حیوانی، محققان نشان دادند که وقتی قرص شروع به ارتعاش می کند، گیرنده های مکانیکی را فعال می کند و سیگنال هایی را از طریق تحریک عصب واگ به مغز ارسال می کند.

محققان سطوح هورمون ها را در دوره هایی که دستگاه ارتعاش می کرد، ردیابی کردند و دریافتند که الگوهای ترشح هورمونی را که پس از غذا خوردن مشاهده می شود، منعکس می کند، حتی اگر حیوانات غذا نخورده باشند.

محققان سپس اثرات این تحریک را بر اشتهای حیوانات آزمایش کردند. آنها دریافتند زمانی که حیوانات قرص را برای حدود 20 دقیقه قبل از تغذیه فعال کردند، به طور متوسط ​​40 درصد کمتر از زمانی که قرص فعال نشده بود، خوردند. حیوانات در طول دوره های درمان با قرص ارتعاشی افزایش وزن آهسته تری را تجربه کردند. به گفته محققان، با تعدیل سیستم عصبی روده، ما این پتانسیل را داریم که بر برخی از چالش ها و هزینه های مرتبط با تحویل داروی بیولوژیک غلبه کنیم.

نسخه فعلی این قرص طوری طراحی شده است که پس از ورود به معده حدود 30 دقیقه ارتعاش داشته باشد، اما محققان قصد دارند آن را برای ماندن بیشتر در معده تنظیم کنند تا در صورت نیاز مصرف شود.

مطالعات حیوانی نشان داده است که این کپسول ها از دستگاه گوارش عبور کرده و در عرض چهار یا پنج روز دفع می شوند.

این مطالعه همچنین نشان داد که حیوانات هیچ نشانه ای از انسداد یا سایر عوارض جانبی را در زمانی که قرص در دستگاه گوارش آنها بود نشان ندادند.

یک رویکرد جایگزین

به گفته محققان، این نوع قرص می تواند جایگزینی برای رویکردهای فعلی برای درمان چاقی باشد. مداخلات غیرپزشکی مانند ورزش و رژیم غذایی همیشه مؤثر نیستند و اغلب مداخلات پزشکی موجود نسبتاً تهاجمی هستند. این مداخلات شامل جراحی بای پس معده و همچنین بالون معده است که به دلیل نگرانی های بهداشتی دیگر در ایالات متحده استفاده نمی شود.

داروهایی مانند آگونیست های GLP-1 نیز می توانند به کاهش وزن کمک کنند، اما بیشتر آنها باید تزریق شوند و برای اکثر افراد مقرون به صرفه نیستند. به گفته سرینیواسان، این کپسول های ارتعاشی را می توان با هزینه ای مقرون به صرفه تولید کرد تا برای افرادی که به گزینه های درمانی گران تری دسترسی ندارند، قابل دسترسی باشد.

او می‌گوید: «برای بسیاری از افراد، برخی از درمان‌های مؤثرتر برای چاقی بسیار گران هستند. در عوض، دستگاه ما را می توان با قیمت بسیار مقرون به صرفه تولید کرد.

اکنون محققان قصد دارند راه‌هایی را برای افزایش تولید این کپسول‌ها و امکان آزمایش‌های بالینی در انسان بررسی کنند.

چنین مطالعاتی برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد ایمنی این کپسول ها و همچنین تعیین بهترین زمان برای قورت دادن آنها قبل از غذا و تعداد دفعات مصرف آنها مهم است.