فلاپی طبیعی است که کودکان از چیزهایی که هرگز اتفاق نمی افتد می ترسند ، اما گاهی اوقات به کمک حرفه ای نیاز دارند.
طبق CNN به نقل از CNN. اگر فرزند شما از ترس آنها وسواس دارد یا هرگز با بزرگتر شدن این ترس ها را رها نکرده اید ، باید یک متخصص را ببینید. برای برخی از کودکان و والدین آنها ، تعیین اینکه چه زمانی ترس ها معمولی است و چه زمانی جدی تر می شوند ، دشوار است. ترس بخشی طبیعی از رشد بشر است که به عنوان یک مکانیسم بقا عمل می کند و به کودکان و بزرگسالان کمک می کند تا از رفتار پرخاشگرانه جلوگیری کنند.
“وقتی ترس ها شکسته می شوند یا عملکرد روزانه آنها را مختل می کنند ، می توانند به عنوان هراس یا اختلال اضطراب طبقه بندی شوند.” گفت
به گفته وندی سیلورمن ، استاد روانپزشکی کودک ، اضطراب و اختلالات هراس تحت درمان قرار نمی گیرد ، کودکان در معرض مشکلات روانپزشکی یا پزشکی اضافی هستند که ممکن است در بزرگسالی ادامه یابد.
ترس های مشترک در مراحل مختلف رشد
کودکان ممکن است به دلایل مختلفی مانند ژنتیکی ، رویداد یا شیء مانند مشاهده یا اطلاعات ترسناک ، اختلالات هراس یا اضطراب داشته باشند. اختلالات ترس و اضطراب در کودکان نسبتاً شایع است. طبق راهنمای کمک های روانشناختی کمک های اولیه: کمک به کودکان و نوجوانان برای مقابله با بحران های قابل پیش بینی زندگی تحت تأثیر این اختلالات در هر 5 کودک و نوجوانان قرار می گیرد و این میزان از زمان اپیدمی KAVID-2 به میزان قابل توجهی افزایش یافته است.
با رشد و سازگاری کودکان و نوجوانان با محیط های جدید ، ترس و اضطراب جدید ایجاد و تغییر می یابد. نوزادان و فرزندان خردسال غالباً ترس از والدین خود ، معمولاً صداهای بلند ، افراد غیر خانوادگی و جداگانه را نشان می دهند. پس از رسیدن به مهد کودک ، کودکان شروع به انجام بازی می کنند و ترس از ارواح ، هیولا و حیوانات را پیدا می کنند. آنها وقتی کودکان به بلوغ می رسند و شروع به تجربه بیشتر در دنیای واقعی می کنند ، به ویژه هنگامی که با کنترل و قضاوت دقیق روبرو می شوند ، برای اضطراب اجتماعی رایج هستند.
ترس از اضطراب یا تشخیص اختلالات هراس
اولین قدم برای رفع اضطراب یا اختلال هراس ، درک علائم خارج از محدوده یک ترس مشترک است. والدین ممکن است در تشخیص برخی از اضطراب ها مشکل داشته باشند ، به خصوص اگر کودک از رد غذای معمولی ، حالت تهوع یا خانه خودداری کند یا در به اشتراک گذاشتن ترس های خود محتاط باشد. کارشناسان مانند Oldic و Silverman قوی به نظر می رسند و به والدین کمک می کنند تا تشخیص دهند که آیا این ترس برای ترس طولانی مدت یک اختلال جدی تر خواهد بود یا خیر.
این می تواند به بررسی این واقعیت که گاهی اوقات ترس رخ می دهد کمک کند. به این ترتیب ، والدین و فرزندان می توانند ببینند که آیا ترس فقط چیزی است که سالی یک بار ظاهر می شود.
همچنین ارزیابی شدت ترس بسیار مهم است. والدین ممکن است با توجه به واکنش فرزندان خود ، شدت ترس را قضاوت کنند در شرایطی که شرایط مورد نظر آنها مدیریت نشود. واکنش کودکان می تواند به والدین و روانشناسان کمک کند تا جدی بودن آنها را بهتر درک کنند. سرانجام ، مدت ترس مراجعه به یک متخصص مهم است.
روانشناسان توصیه می کنند که ترس فرزندان خود را برای تعیین اینکه آیا این نگرانی ها موقتی هستند یا اینکه آیا آنها برای مدت طولانی ادامه خواهند یافت ، توصیه می کنند. سیلورمن خاطرنشان كرد كه ترس باید حداقل شش ماه طول بکشد تا به عنوان هراس یا اختلال اضطراب بالینی پذیرفته شود. اگر سیلورمن مانع از رشد یا عملکرد صحیح کودک شود ، عملکرد خانواده را مختل می کند یا بر عملکرد تحصیلی کودک تأثیر منفی می گذارد ، ترس به یک مشکل بالینی مهم تبدیل شده است و ممکن است زمان مراجعه به یک متخصص برنامه درسی باشد.
چگونه والدین می توانند از فرزندان خود حمایت کنند؟
بسیاری از والدین به طور غریزی تمایل به مداخله در محافظت از فرزندان خود دارند. با این حال ، سیلورمن به این رویکرد هشدار داد و توضیح داد که این روش فقط تسکین موقت را برای کودک فراهم می کند و به جای کمک به غلبه بر ریشه اضطراب ، ترس را تقویت می کند. اگر نگرانی های خاصی وجود داشته باشد که باعث می شود والدین از نامناسب رفتار کنند ، نشان دادن واکنش های سالم تر مهم است تا فرزندان آنها در آینده بهتر شوند. علاوه بر این ، والدین باید تعادل بین صحبت کردن در مورد نگرانی های فرزندان خود و بحث در مورد اقدامات و تأکید بر آسیب احتمالی و پیامدهای منفی یک رویداد یا شی پیدا کنند.
ترس از تهدیدهای دنیای واقعی کودکان در مدرسه ، مانند تصادفات یا بلایای طبیعی می تواند به ویژه دشوار باشد. با این حال ، سیلورمن به والدین توصیه می کند که با فرزندان خود سخنرانی صادقانه انجام دهند تا به آنها در کاهش احساس انزوا و شرمساری کمک کنند. والدین می توانند احساسات خود را با فرزندان خود به اشتراک بگذارند تا نشان دهند که لازم است در مورد مشکلات سنگین صحبت شود و در برابر دیگران آسیب پذیر باشد. به گفته سیلورمن ، در برخی موارد ، برخی از ترس ها مربوط به وقایع کم درآمد است یا ایجاد یک برنامه ممکن است به کودکان اعتماد به نفس بیشتری بدهد. والدین باید فرزندان را ترغیب کنند که به جای رفتار اساسی ، با ترس خود مقابله کنند.
از مشاوران و متخصصان بهداشت روان کمک بگیرید
اگر اضطراب فرزند شما بیش از شش ماه به طول انجامید ، با وجود تلاش خود در خانه ، باید از متخصصان واجد شرایط کمک بگیرید. کودکان ممکن است در تعریف و بیان احساسات خود مشکل داشته باشند. والدین می توانند با نظارت بر رفتارها و جمع آوری بازخورد معلمان یا سایر مراقبان ، اطلاعات مفیدی را برای روانشناسان ارائه دهند. درمان شناختی رفتاری به ویژه در درمان اضطراب و هراس مؤثر است. قرار گرفتن در معرض درمانی به تدریج شیء یا موقعیت ترس را به روشی کنترل شده معرفی می کند. این روش شروع آهسته ای را ایجاد می کند و با گذشت زمان تسریع می شود.