استون یکی از شایع ترین بیماری های موجود در مجاری ادراری است و تشکیل سنگ کلیه یک مشکل جهانی است که محدود به گروه نژادی ، جغرافیایی یا فرهنگی نیست و سومین بیماری اداری شایع است. سنگ کلیه در 5 سال گذشته به طرز چشمگیری افزایش یافته است و ممکن است به دلیل تغییرات محیطی مانند عادت های غذایی باشد.
رژیم های غذایی پروتئینی بالا می توانند خطر سنگهای اگزالات -کالکسیوم و اسید اوریک را افزایش دهند.
ایسنا در بیانیه مطبوعاتی نوشت: شیوع بالای بیماری های سنگی و افزایش تدریجی هر دو جنس در سراسر جهان با بیماری های مختلفی مانند بیماری های قلبی عروقی و کلسیفیکاسیون عروقی ، شاخص توده بدنی بالاتر ، دیابت ، سندرم متابولیک و خطر بالاتر برای بیماری های مزمن کلیه همراه است.
علائم و عوارض سنگ کلیه بسته به محل و اندازه سنگ می تواند متفاوت باشد. سنگ کلیه می تواند باعث انسداد شدید در مجاری ادراری و بروز عوارضی مانند هیدرونفروز شدید ، آسیب بافت کلیه و افزایش خطر عفونت شود. سنگ کلیه به عنوان یک طرف حاد یا درد شکم با حالت تهوع و استفراغ ظاهر می شود. خون در ادرار در 5 ٪ موارد موجود است ، اما عدم حضور آن سنگ کلیه را رد نمی کند. سنگ کلیه بسیار مکرر است. علاوه بر این ، سنگ های ادراری می توانند منجر به درد شدید و انسداد در طول سنگ شوند.
کلیه و بچه هایش
از نظر بالینی ، شناسایی نوع سنگ مهم است. زیرا بر اساس این امر ، پیش بینی و انتخاب یک رژیم پیشگیری ایده آل شکل می گیرد. سنگ کلیه شامل “کلسیم اگزالات” ، “کلسیم فسفات” ، “اسید اوریک” ، “استاریت” و “سیستئین” است. 5 ٪ از سنگ های کلیه کلسیم است ، شایع ترین آنها کلسیم اگزالات است. سنگهای غیر جنجال نیز 2 ٪ تا 5 ٪ از سنگهای کلیه ، از جمله سنگهای “اوسیدوریک” را با 2 درصد ، “1 درصد” یا “سیستئین” تشکیل می دهند.
سنگهای “کلسیم اگزالات” هنگامی شکل می گیرند که دفع اگزالات توسط ادرار افزایش می یابد و به کلسیم در ادرار گره خورده و “مجتمع اگزالات کلسیم” ایجاد می کند. از آنجا که حلالیت اگزالات کلسیم بسیار پایین تر از اگزالات است ، می توان سنگ کلیه را گرفت و تشکیل داد. توصیه پزشکی محدود کردن مواد غذایی حاوی اگزالات بالا است. علاوه بر این ، مصرف محصولات لبنی می تواند به کاهش اگزالاتی بودن کمک کند. از آنجا که کلسیم در روده در روده به شکل کلسیم اگزالات است که توسط صندلی جذب و دفع نمی شود.
نقش تغذیه در درمان سنگ کلیه
بسیاری از شواهد قانع کننده نقش مهم رژیم غذایی در بیماری های سنگی را نشان داده اند. بنابراین ، تاریخچه رژیم غذایی باید حاوی اطلاعاتی در مورد عادت های غذایی معمول (وعده های غذایی و میان وعده ها) ، مصرف کلسیم ، مصرف مواد غذایی با قدردانی زیاد (اسفناج ، ریواس ، سیب زمینی) و میزان مصرف مایع مانند مقدار خاص نوشیدنی های معمولی باشد.
مصرف بیش از حد سدیم باعث افزایش دفع کلسیم توسط ادرار می شود. رژیم های غذایی اگزالات بالا باعث افزایش دوز بالای مکمل های تغذیه ای ویتامین -C (بیش از 1 میلی گرم در روز) آینه اگزالات ادرار می شوند. رژیم غذایی پروتئین بالا می تواند کلسیم موجود در ادرار را افزایش دهد ، مقدار pH در ادرار را کاهش داده و سطح اسید اوریک را افزایش دهد. بنابراین ، رژیم های غذایی پروتئین قوی می توانند خطرات سنگهای کلسیم و اسید اوریک را افزایش دهند.
به گفته وزارت بهداشت برای بهبود تغذیه ، سنگ درمانی کلیه شامل مداخلات است که هدف آن کاهش خطر تشکیل سنگ و عود از جمله مصرف مایعات ، مواد غذایی ، مصرف کلسیم ، کاهش جذب اگزالات ، جبران پروتئین و کربوهیدرات ، مصرف سبزیجات و جبران خسارت محافظتی است.
مصرف مایعات ، هیدراتاسیون کافی برای جلوگیری از تشکیل سنگ کلیه بسیار مهم است. نوشیدن آب بیش از حد به رقیق کردن غلظت مواد معدنی موجود در ادرار و کاهش احتمال تشکیل سنگ کمک می کند.
دریافت کلسیم و کلسیم دریافتی مهم است. زیرا می تواند به کاهش خطر سنگهای اگزالات کلسیم کمک کند. مصرف غذای Percalum می تواند به کاهش آینه اگزالات در تغذیه کمک کند.
کاهش ضبط اگزلات برای جلوگیری از سنگهای اگزالات کلسیم مهم است. این می تواند با کاهش عوامل تغذیه ای مانند اسفناج و ریواس کاهش یابد.
تعادل پروتئین و کربوهیدرات ؛ اگر تعادل بین پروتئین و کربوهیدرات ها را حفظ کنید ، می توان خطر تشکیل سنگ را کاهش داد. مصرف بیش از حد غذاهای غنی از پروتئین می تواند خطر سنگهای اگزالات کلسیم را افزایش دهد.
مصرف میوه و سبزیجات ؛ افزایش مصرف میوه و سبزیجات می تواند به کاهش خطر سنگ کلیه کمک کند. رژیم غذایی با میوه و سبزیجات زیاد می تواند به حفظ سلامت سفر ادراری و کاهش خطر تشکیل سنگ کمک کند.
حفظ شرایط فیتوشیمیایی ؛ برخی از فیتوشیمیایی ها مانند فلاونوئیدها ، پلی ساکاریدها و ساپونین ها دارای خواص عنصر ضد سنگی هستند که می تواند به جلوگیری و درمان سنگ کلیه کمک کند.
مقدار و فراوانی ویتامین و آماده سازی مواد معدنی باید با دقت ارزیابی شود. مطالعات در مورد نقش احتمالی ویتامین ها در سنگهای کلیه عمدتاً بر ویتامین D. داده می شود. داده ها از مطالعات اولیه سنگی کلیه نشان می دهد که جلوگیری از رژیم غذایی کم کلسیم ، خطر سنگهای کلیه کلسیم را افزایش می دهد ، زیرا ضبط کافی کلسیم از اگزالاتیت از روده و غلظت آن در ادرار باعث افزایش جذب کلسیم کلسیم کلسیم می شود. در مورد مولکول های ویتامین -D ، ویتامین D که در افراد مبتلا به سنگ کلیه فعال هستند از مواردی که آنامنیس سنگ کلیه دارند بیشتر است و سطح سرم به طور کلی در شکل گیری سنگهای کلیه با هایپزل بیشتر است. ارتباط بین مکمل های تغذیه ای ویتامین -D و خطر تشکیل سنگ هنوز کاملاً به رسمیت شناخته نشده است. در نتیجه ، توصیه می شود خطر تشکیل سنگ کلیه را درمان کنید.
ویتامین های دیگری که در زمینه سنگ کلیه ، ویتامین C و B1 مورد بحث قرار گرفتند. زیرا هر دو در متابولیسم اگزالات درگیر هستند. مطالعات عمومی نشان داده است که جذب زیاد ویتامین C در مردان می تواند یک عامل خطر برای سنگ کلیه باشد ، در حالی که به نظر می رسد میزان مصرف زیاد ویتامین B در تغذیه دارای اثر محافظتی است ، اما فقط در زنان. بسیاری از مطالعات نشان داده اند که اسید آسکوربیک خطر سنگهای اگزالات را افزایش می دهد ، زیرا مستقیماً روی اگزالات متابولیزه می شود و در نهایت در ادرار دفع می شود.
در حقیقت ، مکمل های تغذیه ای ویتامین C منجر به افزایش سطح اگزالات در ادرار می شوند ، به طوری که اسید اسکوربیک یک عامل خطر برای افرادی است که سنگ کلیه تولید می کنند. نشان داده شد که حفظ کل ویتامین C روزانه بیش از 2 میلی گرم با افزایش خطر ابتلا به سنگ اول کلیه.
علاوه بر این ، چندین محصول برای جلوگیری از و درمان سنگ کلیه برای گیاهان رژیم غذایی استفاده می شود ، اما هنوز هیچ مدرکی در مورد اثربخشی آنها وجود ندارد.
۲۳۳۲۱۷